LEEUWARDEN – Een lekkere thuiswedstrijd voor Delore tijdens het Fries Straat Festival in Leeuwarden. Op het plein achter Neushoorn in de Hania Steeg was een mooi podium voor de Frieze band gezet om op te shinen. Dat lukte het gezelschap zeer wel. Even leek het echter of het een instrumentaal concert ging worden. Door de snelle wisseling van acts wordt ook een snel oor en vlot handelen van de geluidsmensen gevraagd. Bij het inzetten van het eerste nummer ‘Zweven’ was zangeres en frontvrouw zichtbaar aanwezig op het podium en kon je haar zien zingen, maar naast het visuele aspect is ook gewoon de zang horen van belang. Gelukkig sprong de geluidsman onmiddellijk hier op in, begon halverwege de stem van Bloem zich te voegen bij haar bandgenoten Chiel Schilder op gitaar en zang, op drums Daan Noordhoek en Richte Westerman op toetsen en was bij het inzetten van het tweede nummer ‘Graag of Traag’ het geluid optimaal. Daardoor kon je nog net beluisteren dat ‘Zweven’ een heerlijk nummer is, dat aansprekend rustig begint, maar een steeds steviger karakter krijgt met meer urgentie. Volgende keer hopelijk in optima forma, maar met ‘Graag of Traag’ rustig met een uptempo refrein en een wat zwaardere sound als tweede nummer viel ook volop te genieten. De cover ‘Ergens in mijn hoofd’ was prima in lijn met de rest van het oeuvre van deze Nederlandstalige elektropop band. Er werd keurig bij aangegeven dat het ging om andermans werk, maar eigenlijk om wie het ging werd dan weer niet verteld. In de aankondigingen kan nog net dat stapje worden gezet en iets meer rust worden bewaard. Bloem kwam sowieso meer los, maakte een veel vrijere en ongedwongenere indruk op het moment dat ze de microfoon standaard naar achter zette. De stem van de zangeres is zeer aansprekend en met het Nederlandse materiaal wat ze zingt helder verstaanbaar. Nu en dan kan ze nog even iets meer in de emotie kruipen, maar dat is ook na al die maanden stilstand niet direct vanzelfsprekend. In haar aankondigingen is ze uitnodigend en betrekt haar publiek bij de show. De rest van de band zit degelijk in elkaar en speelt lekker strak. Vaker maakt de band gebruik van een oplopend tempo in een liedje, zoals ook in ‘Winterkoning’, wat de aandacht blijft vragen van het publiek. Eén van de mooiste nummers deze show is ‘Steeds Hetzelfde’, vooral ook door de erg mooie tekst. Na ‘Roodgloed’ met zware drums van Daan Noordhoek wat ontregelend eindigt is ook het rustige, ijl dromerige ‘Jagen’ prachtig en een streven voor de band moet zijn om elk nummer op dat niveau te krijgen en daar zijn ze al aardig naar op rweg. ‘Dat Lieg Ik’ met een demarrage en het rustig beginnende ‘Ondergrond’, dat met fijne tempowisselingen een uitstekende progressie kent, spreken meer dan aan. Na enige malen bijna het einde te hebben aangekondigd, is dat er dan uiteindelijk toch met ‘Hitte’. Delore heeft zijn roots in de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden en het Hit the North traject voor het begeleiden van veelbelovende bands in Noord-Nederland. De Kleine Prijs van Friesland staat al op de schoorsteenmantel en met dit optreden op het Fries Straat Festival bewees de band klaar te zijn voor het grotere werk. Daarbij mogen nog op een enkele I een puntje worden gezet, maar dat is ook vooral een geval van meer ervaring en al doende leert men.
Delore meldt zich voor het grotere werk
