LEEUWARDEN – In de aankondiging van De Toegift tijdens de Popronde in Leeuwarden wordt gewag gemaakt dat de band eigentaalse poëzie combineert met de hedendaagse indie-muziek tot datgene wat ze het liefst zelf maken: Nederlandstalige indie met invloeden uit jazz. Bij het enige Noordelijke optreden in het kader van de jaarlijkse presentatieronde in de herfst kreeg De Toegift een aandachtig podium in Neushoorn Café. Met de Popronde maakt de Zeeuwse band een aanloop naar 2023 waar ze optreden op Eurosonic / Noorderslag en een album zullen uitbrengen en hopen op een goed gevulde festival zomer. In Leeuwarden waren zanger en gitarist Maxim Ventulé, Tom Gudde die gitaar en piano speelt, Jorie Slagmolen op de basgitaar en drummer August Vervuurt in ieder geval al een act die in de smaak viel bij het publiek en zowel de muziek liefhebber, als degene die van sterke inspirerende en soms vernuftige teksten hield, waren op de goede plaats. In hun sound geeft De Toegift folk en jazz een plek en dat presenteerden ze tot nu toe op een tweetal “kortspeelplaten”, ook wel EP genoemd. Het is luistermuziek die nu en dan je oren teder beroerd en andere keren weer wat schrijnender en robuuster zich doet voelen als de muziek pittiger uit de hoek komt. Muziek om naar te luisteren, te savoureren en over te contempleren. De band is in 2022 een veel gevraagde act, hoewel dan minder in het noorden, maar de rest van Nederland heeft de formatie vaak geïnviteerd deze herfst. In Neushoorn Café, zoals bij meer Zeeuwse bands, van Blof tot Broeder Dielemans, is de kust, de zee, het water en het weer een bron van inspiratie. Dat kwam duidelijk naar voren in de openingsnummers. ‘Zo Waren de Dagen’ was prachtig en kalm en, daarin had de band niets teveel beloofd, een gedicht op muziek, pracht vertolkt door de gedreven Maxim Ventulé. De liefde voor Zeeland werd bezongen in ‘Nollestrand’ waarin de piano een hoofdrol kreeg en er een mooi tasten was naar de emotie. Het zijn van die concerten die bijblijven, maar ook als een droom verglijden en je vullen met vergezichten, wolkenpartijen en ondergaande zonnen. Lekker was ‘Ze Zwaait’ soms tegen het cabareteske aan. Nu en dan zou nog best een aankondiging of verhaaltje mogen om een song nog wat meer neer te zetten of gewoon om nog meer contact met het publiek te maken. Het hoogtepunt van het optreden was mooi in het midden van de show gepland en met het kalme ‘Licht als Stof’ maakte de band veel indruk, net als met ‘Soms’, wat ook een rustig begin heeft, maar zich gestaag weet uit te bouwen. Voortreffelijke songs die indruk maakten, maar nu en dan ook best nog wat uitgesprokener zouden mogen zijn. ‘De Toegift’ volgde, waarna werd afgesloten met ‘De Woonwijk’. Een heel speciale band, die in elk nummer teksten heeft waar menig poëet trots op zou zijn, maar nu en dan ook nog best een haakje mag zetten, zoals dat in het afsluitende nummer wel gebeurde met fijn gitaarspel en fellere accenten, wat mooi contrasteerde met de dromerige stem van Ventulé. Een heel veelbelovend optreden van deze formatie die best als één van de bands die doorstoomt uit deze Popronde zal kunnen opstaan.
De Toegift brengt de poëzie in Neushoorn Café
