ASSEN – Op bas Graeme James, op mandoline Graeme James, op viool Graeme James, Graeme James op headless gitaar, bariton-ukulele, tamboerijn enzovoort en voor de hits in de sociale media moeten we hem op zijn minst één keer Graham James noemen, gaf hij aan, met een verwijzing naar een zeer foute Canadese bijna naamgenoot. De Nieuw-Zeelander, of eigenlijk Nieuw-Zeelandse Nederlander, want opa komt uit Zaandam, had het druk met zijn band tijdens de Popronde Assen in Podium Zuidhaege. De folk muzikant begon als straatmuzikant daar bij onze tegenvoeters. Niet zonder succes en in 2019 besloot hij dat hij verder wilde komen dan de straten van Wellington, Christchurch en Auckland en andere achtergronden dan een fraaie fontein in Hamilton of zelfs een modderbad in Rotorua wilde zoeken voor zijn liedjes. In 2019 maakte hij de overstap naar Nederland. Nauwelijks hier brak de pandemie uit en ging alles op slot. Zijn optreden in Assen was dan ook nummer 9 in Nederland, waarvan zeven in de laatste paar weken. Aan alles is te merken dat Graeme James zijn ambacht heeft geleerd op straat. Regel nummer 1 is dan je geen seconde kunt verliezen om de aandacht van je publiek te vangen. Als je bijvoorbeeld in Wellington bij Old Bank Arcade staat op Lampton Quay en er komt een groepje shoppers aan vanuit Customhouse Quay, dan wil je niet alleen hun aandacht trekken, maar ze ook zo lang mogelijk vasthouden voor ze doorlopen om mode te gaan shoppen bij Hartleys even verderop of neerstrijken bij die uit Amerika overgewaaide koffietent. Hoe langer ze blijven staan, hoe meer centjes in de gitaarkoffer. Die vaardigheden bracht Graeme James mee op het podium in Assen. Charmant nam hij onmiddellijk zijn publiek bij de hand en, hij speelt al die instrumenten met de behulp van zijn loopstation, maakte van het inspelen van zijn loops al een hele show. Vaak is dat een moment dat je bij voorbaat al weer de vaart uit een concert kwijtraakt, maar door dit te presenteren met veel grijpende handen en een snel wisselende opeenvolging van instrumenten werd dit een kunst op zich. ‘News from Nowhere’ was een heerlijke opening. Energiek, vlot en dansbaar en James was zo brutaal om direct publieksparticipatie te verlangen en dat ook kreeg. Het nummer kon rekenen op een donderende ovatie. Het is de titelsong van een ouder album, James heeft er al verschillende uitgebracht en meest recent de EP ‘A Sea of Infinite Possibilities’. Iets ingetogener, met een staaltje prachtig vioolspel, was ‘One + One’. De Nieuw-Zeelander is een mooie flexibele zanger. Soms hoog, soms met wat meer gevoel of juist jolijt in zijn stem heeft hij veel mogelijkheden. Dat bleek duidelijk in ‘Western Lakes’ een nummer wat rustiger en vooral wat kwetsbaarder is en een mooie afwisseling tussen de power folk. Wel bleef in de uitvoering in Assen een mooie spanningsboog, waardoor het niet te relaxt werd. Veel nummers werden prima geïntroduceerd. ‘Western Lakes’ was één van de weinige waar dat echt inhoudelijk gebeurde. Een nummer over wel die rust zoeken en niet direct weer in je mobiele telefoon klimmen. Een andere manier om het publiek betrokken te houden is door ze de keus te laten. Ray Charles of the Venga Boys als cover en dus zong Assen mee met ‘We Like To Party’. Graeme James verbruikt veel tijd met het inspelen en af en toe denk je ook van minder is misschien wel meer, helemaal in een zaal. Al na vijf nummers was de koek op, maar juist in die afsluiter, het robuuste ‘Alive’ kwam dat goed van pas, want daar maakte het mooie volle geluid, met zelfs de tamboerijn, het een prachtig nummer. James trekt verder door zijn tweede vaderland en is ook nog geboekt in Emmen voor de Popronde daar. Lekker energieke dansbare folk die veel mensen zal bekoren.
De straatmuzikant is niet ver weg bij Graeme James
