LEEUWARDEN – Meppel heeft inmiddels een reputatie voor het voortbrengen van prima singer songwriters en ook de bluegrass en Americana heeft er een groeiende schare liefhebbers en prachtige vertolkers van deze genres. Er moet wat in het water van De Reest zitten wat daar de oorzaak van is. Marit Nygård is als Meppelse bioloog in opleiding en singer songwriter wellicht de aangewezen persoon om hier eens een studie van te maken. Is de Dylan krab daar massaal aanwezig, onderwater Beatles of de Hoge C Vis? Voorlopig is Marit Nygård druk met een andere studie. De studie naar met menselijk onvermogen en menselijke relaties in het algemeen. Ze publiceert niet in prestigieuze wetenschappelijke tijdschriften, maar op podia als het Fries Straat Festival in Leeuwarden en het Spy Festival in Emmen in de vorm van haar liedjes. Deze festivals zijn namen die je als opkomende artiest uitstekend op je palmares kan hebben, want beide zijn een erkenning van aanstormend talent. Marit Nygård kon ze op dezelfde dag wegstrepen. Soms als ze met band op de bühne staat is de aankondiging Marit Nygård en de Medemens, maar dat was in Leeuwarden niet het geval. Desondanks stond ze niet solo, maar had ze medemensen meegebracht op instrumenten. De deelneemster aan het talentontwikkelingsprogramma Hit The North begon haar set in Leeuwarden, op een prachtig idyllisch podium onder aan de kerktoren van de Jacobijnerkerk met ‘Eénmansorkest’. Solo begon ze aan deze klus, voor haar band bijviel en de titel van het nummer tegensprak. Een song geschreven in de tijden dat ze alleen de podia langs ging en naast dat het deze act mooi neerzette, viel vooral de betekenisvolle tekst op, wat de theorie van de Dylan krab meer gewicht geeft. Haar teksten zijn prachtig, zowel tijdens de liedjes, maar ook hoe ze haar nummers in de introducties verbond tot een soort samenhangend verhaal die je van het eerste tot het laatste nummer meeneemt en zorgt dat de aandacht gevangen blijft. Voor ‘Goedkope Huiswijn’ werd gitaar verruild voor piano en dit rustige nummer, met ingehouden kracht, viel verder op door mooie Xylofoon accenten. ‘Vlinder’ was vlot en had een wat donkerdere en zwaardere vibe en vormde een mooi aanloopje naar het prachtige ‘Kruiskopschroevendraaier’. Een lied dat niet alleen erg goed is, maar ook centraal staat in haar oeuvre. Om een ander goed te begrijpen, om werkelijk te snappen wat de ander drijft heb je gereedschap nodig om nu en dan de schedel op te lichten en te bestuderen hoe dat daar wel niet allemaal werkt en daar uit destilleren waarom iemand doet, wat hij of zij doet. Het begrijpen van de ander of jezelf, zoals in ‘Storm in mijn Hoofd’ is soms onmogelijk. Dit was een prachtig nummer, dat wat rustiger was en zangeres solo begon, maar waar al gauw een medemens een fraaie tweede stem had en op de koop toe, bleek Marit Nygård ook nog een kundige fluiter. Terug naar de piano was het voor ‘Begin Opnieuw’ en daarna was er en primeur met ‘Verhuisdoos’ dat voor het eerst live werd gezongen vanaf de bühne, maar naadloos in het geheel paste. Het hele verhaal had uiteindelijk een mooie conclusie met ‘Fucking Sukkel’. De stevige afsluiting wordt gebracht als advies. ‘Baldadiger’ is erg lekker en stuurt de toehoorder weer op pad in de wetenschap dat het hard werken is in het leven om goed met elkaar om te gaan. Een uitermate goed in elkaar stekend geheel met een mooi verhaal, fraaie thematiek en ook muzikaal was het prima met Marit Nygård die prima door die medemensen werd ondersteund die eigenlijk geruisloos hun werk deden. Her en der kan nog best wat worden gewerkt door bijvoorbeeld iets meer urgentie in de liedjes te brengen, maar ook dat is een kwestie van ervaring en tijd. Snel nog even een woord, opruimen en weg was de band, want in Emmen werd op ze gewacht en even later kon ook The Spy van de bucket list af worden gevinkt.
De mens als studieobject bij Marit Nygård
