STEENDAM – Talent, volop. Muziek, prachtig. Charmantheid, in meer dan voldoende mate, maar pas in haar toegift liet Kyle Carey echt zien waar ze toe in staat is. Ze was met de ballad ‘John Hardy’ aan de slag gegaan en had het benaderd uit het oogpunt van John Hardy’s vrouw. Muzikaal kwamen violist Rachel Davis en madolinespeler Ron Janssen op één lijn in dit nummer en vooral ook Davis liet zich nu meer gelden en Carey durfde echt te zingen en haar stem optimaal te gebruiken. Het was prachtig en dat werd direct doorgetrokken in ‘Across the Great Divide’. Daarin was het verschil misschien nog wel het meest merkbaar, want dit nummer bracht ze ook eerder in de eerste set al ten gehore, toen nog voorzichtig en delicaat en zonder de ‘punch’ die het nummer nu wel had.
Kyle Carey brengt ‘Gaelic Americana’. Ze mengt in haar liedjes en concerten Ierse en Schotse invloeden met Americana en haakt in op bestaande verhalen en liedjes om ze een eigen twist te geven. Het begon in Steendam op het podium van Peter en Leni erg voorzichtig. De liedjes van Carey zijn delicaat en in bedaard tempo. Haar spel en het spel van Davis fragiel. Dat paste niet altijd met de hardheid van de mandoline van Janssen die muzikaal beide dames wat overpowerde. Haar introducties waren traag. Het bleek omdat ze bang was dat het publiek haar niet verstond. Na de pauze verbeterde dit sterk. Omdat het trio er voor koos te gaan zitten, werd het ook statisch. Door te gaan staan had Carey wellicht direct meer kracht en dynamiek gehad.
Met het mooie ‘Orange Blossom’ ving het concert aan over het verlangen naar het Zuiden en de trein Orange Blossom special die je van New York naar Florida brengt. Carey vertelt prachtige verhalen. ‘June Day’ bijvoorbeeld over de komende zomer in New England. Hoogtepunten waren de a capella gezonden nummers, waarbij de ijle, maar warme stem van Carey vol tot haar recht kwam, vaak ondersteund door de loepzuivere stem van Davis. Na de pauze kwam Carey steeds sterker terug. Af en toe was er nog een liedje, zoals waarbij de mandoline de boel overstemde, maar in die tweede set groeiden de persoonlijkheden van Carey en Davis op het podium en werden steeds meer een match voor het spel van Janssen. Pas toen bleek echt wat de enorme potentie is van Kyle Carey. Ze mag nooit meer handschoenen aan.
De handschoenen mogen uit bij Kyle Carey
