EMMEN – Het nul punt. Het moment dat je met lege handen staat en weer helemaal met niets moet beginnen. Cynthia Weiss had succes met The Dudettes, stond met dit dames trio op grote aansprekende podia, leverde een prachtig, nog steeds zeer aan te raden, album af, maar lekker is maar een vinger lang, is een oud-Nederlands spreekwoord. The Dudettes gingen ter ziele en dus stond Weiss met lege handen. Vanaf dit nul punt bouwt ze onder haar artiesten naam CYNN nu aan een nieuwe toekomst. Met succes, want het aansprekende festival ‘The Spy and The Butcher’, haalt haar binnen als één van de hoofdacts, de opmaat naar een mooie zomer met onder andere de thuiswedstrijd tijdens De Nacht van de Kunst en Wetenschap, maar ook het Page Festival en Taribush Kuna om naar uit te kijken. Daarnaast, als of het niet genoeg is, gebruikt Weiss haar ervaring om jong talent te coachen. Het terras is vanzelfsprekend zonnig en de drankjes verfrissend als we met CYNN terug en vooruit kijken.
Uiteraard beginnen we bij het 0 punt. Dat draai moment tussen Dudette en CYNN. “Heb je even?” Met stralende lach begint Cynthia Weiss haar betoog. Ja dat hebben we, dus ze steekt van wal. “Er zijn heel veel dingen die ik meeneem, muzikaal gezien, maar ook als mens uit mijn periode als gitarist van The Dudettes”, gaat ze dan serieus er op in. “Je maakt veel mee en groeit als persoon met muziek in de hoofdrol. De belangrijkste les voor mij is, durf nee te zeggen tegen de dingen die niet bij je passen, wat geen bijdrage heeft voor jou, en jou als muzikant.” Dan dat enge 0 punt. “Beginnen vanaf 0 is super leerzaam, interessant en geeft mij extra drive. Solo beginnen vanaf 0 is dood eng, haha! Het is wel even wennen, dat ik alles in mijn eentje doe nu, maar tegelijkertijd ook de stap die ik nodig had om verder te groeien.” Hoe ging die groei tot nu toe dan vragen we Weiss. “Op jonge leeftijd was ik altijd al bezig met wat op het podium gebeurde. Zo heb ik een tijdje op toneel en dans gezeten. Ik merkte aan mijzelf dat het voor mij een manier van uiten was, waar ik me helemaal in kon vinden. Toen ik mijn gitaar kreeg werd dat vuur alleen nog maar meer aangewakkerd. Het is niet zo dat ik perse in een spotlicht wil staan, het maakt mij gelukkig door emoties te delen op het podium met het publiek. Thuis bij mijn ouders werd er geen muziek gemaakt, wel werd altijd veel muziek geluisterd. Verder keken we vaak naar liveoptredens op dvd, zo is ook mijn liefde voor U2 ontstaan. Er werd vooral gestimuleerd om iets te gaan doen waar je blij en gelukkig van wordt. Na een tijdje zeuren kreeg ik een gitaar voor mijn 16e verjaardag. Toen mijn familie zag hoe te gek ik gitaarspelen vond, hebben ze het altijd gestimuleerd en mocht de gitaarversterker geregeld een tikkie harder.”
Met een trio is een sound altijd een compromis. Ieders voorkeuren en kunde speelt een rol in hoe het uiteindelijk gaat klinken. Nu CYNN het solo project is van Cynthia Weiss kan ze dat helemaal zelf bepalen. “Ik ben geïnspireerd geraakt door de gitaren in U2. Hoe The Edge de gitarist van U2, met hele simpele partijen zoveel teweegbracht door bijvoorbeeld delay aan te brengen in zijn sound vond ik heel tof. Ik heb nooit de ambitie gehad om de snelste solo te kunnen spelen. Maar wel de ambitie door met simpel en minimaal gitaarspel zo groots mogelijke sounds te creëren. Dit is iets wat mij ook nog steeds aantrekt in de hedendaagse muziek. Door de jaren heen heb ik steeds meer mijn eigen sound gevonden. Het blijft een zoektocht, een ontdekking en een continue proces. Er komen meer effectpedalen bij en er vallen ook genoeg af. Steen voor steen heb ik gebouwd aan de sound die ik nu heb, maar volgend jaar zal er wel weer wat veranderd zijn. “Sound maken” zeg ik altijd!” Dan denkt ze zichtbaar diep na. Neemt een slok, kijkt even naar het zonnetje en gaat nog een laag dieper. “De kracht zit voor mij in less is more. Ruimte voor verbeelding, wegdromen bij zweverige stukken en met beide voetjes weer terug op de grond door de emotie en de dynamiek.”
Het creatieve proces achter de liedjes is dan niet ver weg. Als vanzelf komen we op het schrijven van liedjes en waar ze haar inspiratie vandaan haalt. “Meestal schrijf ik vanuit een bepaald gevoel, waar nog geen onderwerp of muziek aan verbonden is. Dat gevoel komt meestal voort uit iets wat ik zelf heb meegemaakt. Het verschilt per liedje of ik start met muziek, melodieën of tekst, omdat het gevoel wat ik terug wil laten komen bijvoorbeeld het best overkomt met een drumbeat of juist met alleen de tekst. Sommige liedjes zijn daarom binnen een dag af en andere liedjes liggen langer op de plank en hebben meer tijd nodig. Mijn liedjes zijn vaak ‘somber’ en laid-back, dit kun je ook terug horen in mijn playlist op Spotify. Ik houd van diepgang en dat hoor je naar mijn mening het meeste terug in dat type muziek.” Ook nu laat ze even die stilte vallen om zorgvuldig haar gedachten te ordenen voor ze verder gaat. “Het begin van het schrijven van een liedje is super random eigenlijk. Ik heb daarom ook geen vaste schrijf dag. Meestal komen de ingevingen op de meest rare momenten. Tegenwoordig hebben we een mobiele telefoon waar je snel even wat mee kunt opnemen, dus leg ik al mijn ideeën, waar ik ook ben, altijd vast.” Mocht ze zaterdag 25 mei even de kerk in Emmen uit sprinten, telefoon in de hand, dan weten we waarom.
Haar omvangrijke ervaring zet Cynthia Weiss onder andere in voor De Rijdende Popschool waar jong talent handvatten worden gegeven om muziek te maken. Als bandcoach draagt ze haar ervaring over. “Ja, De Rijdende Popschool is super leuk”, kraait ze enthousiast met het volume een tikkie hoger waardoor her en der verbaasd opzij wordt gekeken. “De hele week trek ik op met kids tussen de 8 en de 12 jaar, waarbij je lekker muziek aan het maken bent en je ze muzikaal iets mee probeert te geven, waar ruimte is voor eigen voorkeur en inbreng qua liedjes en ze kunnen verschillende instrumenten uitproberen. Toen ik zo oud was had je nog niet zoiets, waarbij kids zich makkelijk konden oriënteren in de muziek.” Dan vragen we haar even om met haar pet van bandcoach naar CYNN te kijken. Wat zou bandcoach Cynthia Weiss nou CYNN adviseren. “Het advies wat ik aan mijzelf zou geven is ‘Perfectionism kills creativity’. Ik heb me heel erg lang druk gemaakt over mijn skills op de gitaar, omdat veel gitaristen om mijn heen altijd bezig waren met toonladders en solo’s bijvoorbeeld, waarbij ik er later achter kwam dat iedereen gewoon zijn eigen stijl heeft en dat oké is. Dat zou ik mij zelf mee willen geven, het is oké en wees niet te perfectionistisch.” Om mij heen kijken resulteert dan direct in een kijkje naar het muzikale klimaat in Groningen. Is dat een scene waar ze wordt gestimuleerd, vragen we haar. “Ja, denk het wel. Wat ik heb gemerkt is dat je veel kunt ondernemen en bereiken door je open en kwetsbaar op te stellen en door het zelf echt te willen. Als je er zelf in gelooft, gaan anderen dat ook doen”, geeft ze nogmaals een wijze les mee.
Vooruit kijken dan maar. Een album, EP of iets dergelijks, licht dat in het verschiet? “Ja zeker! Ik ben in de afgelopen periode al een aantal keren de studio ingedoken. To be continued,..”, glimlacht ze mysterieus. Dan optreden. Wat drijft haar en kunnen we verwachten. “Ik hoop dat andere mensen mij begrijpen”, kijkt ze ineens heel ernstig en spreekt ze doordringend, “ze zich in mijn nummers kunnen vinden en hun eigen gevoel erin kwijt kunnen. Als dat dan gebeurd bij een optreden, is dat een waanzinnig gevoel. Je hoopt dat dan ook bij het volgende optreden ook te bereiken.” Dan zal dan zijn op 25 mei bij The Spy and The Butcher. “Ik breng een set met veel emotie en sferische klanken. Naast het muziek maken en het tapdansen op mijn pedalboard, zul je mij ook beter leren kennen. Sound maken! “ Met een grote lach sluit ze af. Haast is geboden. Kinderen wachten om zich te laven aan haar kennis en het is zo zaterdag met een fraai podium. Geen tijd te verliezen, zet de gitaarversterker alvast maar een tikkie harder in Emmen.