GRONINGEN – Vlak voor haar optreden in het Rebel Rebel Hostel in Groningen bekeek CYNN nog eens de verlichting van haar podium. Of die discoverlichting uit mocht vroeg ze de organisatie. Fijn altijd een artiest die de zaak naar haar hand durft te zetten en als er discolichten op het podium staan die mogelijk niet bij haar set passen de crew vraagt die te elimineren. Veelbelovend deze kritische blik voor de rest van het optreden. Nu is CYNN ook niet de eerste de beste. Al op piepjonge leeftijd was Cynthia Weiss één van de leden van The Dudettes, waarmee ze ook landelijk veel succes had en waarvan het enige album nog steeds een aanrader is en werkt ze als bandcoach bij De Rijdende Popschool en regiocoördinator bij Popsport waar ze haar ervaring en kennis overbrengt op nog jonger talent. Met CYNN pakt Weiss tot genot van haar publiek ook zelf weer haar muzikale loopbaan op. Met succes, want al mooie optredens werden verzorgd en binnenkort heeft ze een plekje op Stukafest veroverd door ‘De Strijd om Stukafest’ te winnen en als kers op de taart wacht het jonge talenten festival ‘The Spy and The Butcher’ in Emmen in mei, waarvan de organisatie vaak een neus heeft voor bands en artiesten met veel potentie. Met twee gitaren, een feest aan pedalen voor alle mogelijke effecten en een drum pad mocht CYNN zich presenteren bij de Rebel Rebel Sessions en dat deed ze met overgave. ‘Spannend hé’ liet zich als eerste van zich horen voor ze ‘One Place’ inzette. De spanning was er inderdaad nog wel even want na het nummer was ze even erg spraakzaam over alles en nog wat om de zenuwen even weg te kletsen en daar slaagde ze gelukkig snel in. Haar opening was ruimtelijk en rustig, maar erg mooi en gevoelig. ‘No More’ volgde allengs, maar dit nummer miste wat de vloeiende stroming, hoewel het ook prachtige passages had. Dat werd meer dan gecompenseerd door ‘Insomia’, het eerste nummer waar ze in haar aankondiging ook echt inhoudelijk op in ging, een teken dat ze zich inmiddels senang voelde op het podium. Senang voelen is misschien niet het woord wat dan het liedje beschrijft dat gaat over liggen piekeren in bed en daarom de slaap niet kunnen vatten, Prachtig en een hoogtepunt in het oeuvre van CYNN doen dat wel in dit iets meer uptempo gebrachte lied dat op fraaie wijze geleidelijk aan intensiteit won. Cynthia Weiss is een fantastische gitariste die dat koppelt aan een hele fijne stem, waarbij ze daarbij heel goed haar mogelijkheden kent en daarom juist op een goede manier de grens kan opzoeken bijvoorbeeld in het bij tijden prachtig schurende nieuwe nummer met als werktitel ‘Lost’. Een rustig nummer met veel zwaarte en gedreven door emotie dat al erg mooi is en met zijn prilheid, waarschijnlijk alleen nog maar mooier gaat worden als het tijdens optredens zijn definitieve vorm gaat vinden. Een nummer dat ook de gitarist in Weiss laat excelleren, want het heeft een fenomenaal mooi instrumentaal intermezzo. Van ‘Not Forever’ is een clip verschenen en CYNN gebruikte dat handig om te verwijzen naar niet alleen de clip, maar ook haar zakelijke gegevens. Verkoop is immers ook een onderdeel van het vak dat op zo’n manier prettig en niet opdringerig wordt ingezet. Het nummer zelf begon swingend in het intro, waarna CYNN het bij inzet van de zang het erg mooi klein en folky wist te maken om stevig rockend te eindigen. Het afsluitende nummer van deze singer/songwriter, een omschrijving die accuraat is, maar waarvoor ze nog op zoek is naar een betere omschrijving, met veel potentie was ‘More Than I Can’ dat nogmaals de mogelijkheden van CYNN onderstreepte door wederom fraai heel kleine passages te combineren met een vleugje rockende bombast. CYNN combineert tal van stijlen erg mooi. Het kan rocken, met vaak een open ruimtelijkheid, maar soms ook heel mooi gevoelig en klein zijn. Cynthia Weiss heeft gelijk, hier passen geen discolichten bij.
De discolampen gaan uit voor CYNN
