Loading...
Recensies 2023

David Ramirez brengt liedjes uit het leven gegrepen op Noorderzon

GRONINGEN – Het was de tweede keer in iets meer dan een jaar tijd dat David Ramirez in Groningen terecht kwam. In 2022 stond de Texaan uit Austin in het aloude Der AA-Theater, waar ooit de taal van de Groningers, het Grunnegs, werd gekoesterd met onder andere toneel en nu vaak andere verhalen vertellers dat met een Americana inslag doen. Dit jaar was, op een steenworp afstand van het Der AA-Theater, het hoofdpodium van Noorderzon in het Noorderplantsoen de plek waar Ramirez, het publiek mocht meenemen in zijn wereld. Dat is niet zo heel moeilijk, Ramirez speelt recht van uit zijn hart zijn liedjes waarbij hij wordt geïnspireerd door zijn leven van alledag. Hij brengt ze met een mooie gedrevenheid en krachtige soulvolle stem. Het zijn rauwe vertellingen, wellicht de weerklank van zijn geboorte net toen een hurricane langstrok. In de loop der jaren bracht de Texaan een behoorlijke reeks albums uit. Het meest recent zijn ‘We’re Not Going Anywhere’uit 2017, ‘My Love is a Hurricane’ uit 2020 en meest recent een gospelalbum ‘Backslider’ dat in 2021 verscheen. Ramirez toert echter nu ter promotie van zijn recent verschenen EP ‘Rules & Regulations’. David Ramirez verscheen, na de super wervende aankondiging van een prima, soms schalks de grens opzoekende, maar nooit oubollige gastvrouw van Noorderzon in een mooie traditie van prima aankondigers bij dit festival en een verademing bij het verder bedroevende niveau van haar collega’s in de stad Groningen, op het podium met drummer Jeffrey Olson en bassist Barbara Frigiere. Daarmee heeft hij twee uitstekende begeleiders. Jeffrey Olson leerde het vak van Ernie Durawa van de Texas Tonado’s en is naast zijn werk met Ramirez veel gevraagd drummer en vibrafonist. Hij speelt vast in de bands Kinky Machine en Food Group. Van oorsprong is Barbara Frigiere afkomstig uit Frankrijk, maar heeft zich in Texas gevestigd als fotograaf en bassist. Ze speelde eerder met mensen als Joyce Jonathan en Buffalo Hunt, terwijl haar foto’s door veel artiesten worden gebruikt. Een stevige opening in Groningen werd vlot voortgezet in ‘Heaven’, waarna de rust kwam in het donkerdere ‘Easy Does It’. Het was duidelijk dat Ramirez gedreven was zijn verhalen muzikaal te vertellen en er werd met volop passie gespeeld bijvoorbeeld in nummers als het mooie ‘Watching From a Distance’ en het rustige ‘Lover, Will You Lead Me?’ dat schitterend was overigens net als ‘Coast to Coast’ met mooi drumwerk van Olson in dit deels trage nummer. Het werd weer was steviger met ‘Shine on Me’ en het vlot verhalende ‘Teach Me Your Language’. De opbouw van de set was mooi, waarbij een golvende beweging in de setlist je op een vanzelfsprekende manier door het optreden meenam, terwijl ook fijn elk nummer zijn eigen identiteit weet te behouden. Zowel Olson als Frigiere kregen beide de aandacht die ze verdienden. In zijn zang is David Ramirez degelijk. Het is geen nachtegaal, maar met een rauwe oprechtheid weet hij toch mooi te maken, helemaal als hij de emotie toe laat en het juist dat rauwe randje is wat het mooi maakt. Jammer was dat hij eigenlijk hele optreden verstopt zat achter een zonnebril, maar de muziekgoden deden deze bril met een boogje over het podium vliegen, zodat de zanger ook recht in zijn ogen kon worden gekeken en die barrière was afgebroken. Hij had korte aankondigingen, soms haast meer mededelingen, dan een inhoudelijke toelichting, maar zo werd de vaart er wel ingehouden. Barbara Frigiere verdween van het podium en met alleen Drums als begeleiding werd ‘Friends Forever’ gebracht, waarna ook Jeffrey Olson in de coulissen zich terug trok en David Ramirez even alleen was met zijn publiek en dat intieme moment gebruikte om ‘Telephone Lovers’ te brengen. Daarna was er de reünie met zijn bandleden en werd fantastisch mooi afgesloten met het krachtige ‘Rules and Regulations,’ de titelsong van de EP en het gevoelige, maar zo intens mooie, ‘Find the Light’ het slotakkoord was en Ramirez zijn publiek achter de stralende en lonkende Noorderzon lichtjes aan stuurde. Een heel fijn en oprecht optreden van deze Texaan, die eerst even er voor moest werken, helemaal omdat veel toeschouwers vlak daarvoor bij een ander prachtig concert waren geweest, maar uiteindelijk overwon met zijn fijne vertellingen die hem zo kenschetsen. Uit het leven gegrepen, zouden we zeggen als het een Nederlander was.