ROODEHAAN – De Amsterdamse formatie Darlyn stond in de ondergaande zon op het podium van Roodehaan. Programmeur Teus zoekt vooral, vertelde hij in zijn aankondiging, naar bands en artiesten die nu nog net haalbaar zijn, maar naar zijn verwachting ook gauw zullen doorbreken naar de grotere podia. Voor Darlyn geldt dat wel heel letterlijk, want volgende week staat de formatie op La Truite Magique festival in de Belgische Ardennen en dan heb je al een podium te pakken waar je internationaal mee voor de dag kan komen. Darlyn is één van die bands die de wortels in lekker veel muziekstromingen heeft en overal het beste uitpikt en dat lekker eigenwijs verwerkt in mooie liedjes. Daarbij heeft de formatie een fraai en uitgebreid instrumentarium met onder andere hammondorgel, bügel, banjo en viool wat veel mogelijkheden geeft. In Roodehaan begon de band met ‘Fallow Land’, tevens de titel van hun EP. Een sterk en krachtig nummer met direct één van de sterk punten de samenzang van Diwa Meijman en Wessel Herbschleb. Beide hebben prima stemmen met weliswaar niet het grootste bereik, maar de stembanden worden mooi gebruikt en niet iedereen hoeft Whitney Houston te zijn. Veel van de leadzang werd gedaan door Meijman, die een prachtige, maar niet altijd even krachtige, stem heeft en zo nu en dan wat verdronk tussen de band op volle sterkte. Gelukkig kwam dit weinig voor. Halverwege de eerste set kwam er een geweldig sterke periode. ‘I Still Recall’ was prachtig. ‘The Sun’ werd met viool, gitaar en banjo voor het podium zonder versterking uitgevoerd. Geweldig, maar redelijk vroeg in het programma voor zo’n nummer op deze manier. Het akoestische maakte het nummer wel heel erg puur en breekbaar. In de tweede set, iets meer krachtige liedjes met die mooie combinatie van country, folk en rock met af en toe ook wat popinvloeden. ‘Circles’ was een sterke opening, waarna met ‘She’s the One’ even gas terug werd genomen, voor een lange eindsprint. Alle liedjes werden kort en krachtig aangekondigd, waarbij het nog inhoudelijker mag. Darlyn bleek allengs de tweede set zeer dansbaar en het publiek werd er echt bij betrokken. Sterke punten van de Amsterdamse formatie. Met ‘Ease’ en ‘From This Valley’ was het countrytime voor in ‘Higher’ nog even het Hammondorgel centraal kwam dat een belangrijke rol in de sound van de ban speelt. Met het krachtige ‘Joni’, waarin Diwa Meijman eindelijk haar spijkerjasje uitgooide, was het afgelopen. Die Teus kon nog best wel eens gelijk krijgen.
Darlyn geeft visitekaartje af in Roodehaan
