LEEUWARDEN – Soms is het nodig om jezelf uit te dagen. Nieuwe wegen in te slaan. Singersongwriter Esther de Jong boekt veel succes met O Kutjes, maar is ook een meer dan verdienstelijk artieste alleen. Een artieste die nadenkt over haar optredens en graag wil groeien. Wat doe je dan? Je verkent de wereld van de loop. Met dit instrument kun je veel lagen toevoegen en daarmee een veel voller geluid scheppen. Nadeel is dat je wel in het begin veel moet denken en er op moet letten dat je op tijd het juiste knopje moet indrukken en welke stukje je moet dubben en….., kortom een hele klus. Haar eerste optreden met de nieuwe sound had Esther de Jong in de Prinsentuin in Leeuwarden en direct in het eerste nummer kwamen de voor- en nadelen te voorschijn. ‘Dwalen’ begon traditioneel tot ineens heel subtiel een tweede stem te voorschijn kwam. Prachtig en goed gedaan. Met subtiliteit kom je een heel eind met de loop en daarom was het jammer dat tegen het einde er steeds meer en meer en harder werd toegevoegd. Een kind met de hand in de snoeppot heeft ook niet aan één dropje genoeg. Liedjes moeten soms op het podium uitkristaliseren. Wat uiteraard gebleven is zijn de prachtige soms absurdistische, soms wrange teksten. Producten van haar lenige creatieve geest en haar mooie zangstem en prima gitaarspel. Het harde werken met de nieuwe apparatuur voorkwam dat ze deze keer altjd voldoende bij de bijbehorende emoties kon. Op haar gezicht kon je het denkwerk aflezen, dat de loop vroeg. Dat is jammer, want De Jong heeft bewezen dat ze erg goed die connectie met het publiek kan maken. Ook hier geldt dus werk in progressie. ‘Metersdiep’was een mooi en erg prettig nummer. ‘Van Mij’, bitter en schuurde volop. ‘Haas’ fijn en grappig. ‘Wanneer het Donker is’ kondigde ze aan als het “pijn in de bips” nummer van de dag dat ze maar niet voor elkaar kreeg. Misschien juist daardoor werd het nummer het mooiste van de middag en ineens had ze die emotie te pakken. Zong schitterend en met kracht en liet zien wat er nog in het vat zit. Het afsluitende ‘Vitrine’ begon erg mooi, maar in de nummer verdwaalde de van oorspong Dokkumse weer in het doolhof van de loop. Een wisselend beeld dus van Esther de Jong, maar was is het geweldig om te zien hoe ze risico durft te nemen en het niet op veilig speelt. Hoe ze zoekende is naar haar sound en meer wil zijn dan een meisje met gitaar. Die komt er echt wel, met of zonder loop. Het is alleen maar te prijzen dat ze zich kwetsbaar durft op te stellen.
Dappere Esther de Jong slaat nieuwe wegen in
