Loading...
Recensies 2016

Dansen in de regen met Rag ‘N’ Bone Man

GRONINGEN – Wat was de beloning groot voor iedereen die de regen trotseerde op Noorderzon voor het optreden van de Brit Rag ‘N’ Bone Man op Het Dok. De Britse soulsensatie rondom Rory Graham gaf een prachtig optreden wat her en der aanleiding gaf tot een dansje in de regen. De mensen die zich door de regen lieten weerhouden hadden ongelijk. Rag ‘N’ Bone Man opende sterk met het mooie ‘Wolves’ en liet dat volgen door ‘No Mother’. Prachtige en oprechte liedjes door de man die sinds zijn optreden op Eurosonic lijkt overvallen door zijn succes. Ook in Groningen toonde hij zich diverse malen oprecht dankbaar voor het publiek dat bleef staan in de regen en hem waardering gaf voor zijn liedjes. Het absoluut sterke punt van Rag ‘N’ Bone Man is de stem van Graham. Een stem uit duizenden met kracht, bleus en soul . Op het podium is hij een imposante verschijning, maar het is een formatie die nogal statisch is. Later kon er ook bij de zanger een dansje af en kwam de microfoon ook los van de staander zodat hij zich vrijer over het toneel kon bewegen. Graham sprak regelmatig met zijn publiek, vertelde over zijn liedjes en betrok de mensen bij het optreden. Altijd even een heikel punt op dit podium, waar het publiek aan de zijkant zit. Maar dan die liedjes. De ene schitterende song na de andere kwam over het water. Het rustige ‘Healed’, het droeve ‘Lay My Body Down’ en als eerste hoogtepunt ‘Life in Her Yet’, een heel persoonlijk nummer over zijn moeder. Dat persoonlijke kwam later regelmatig terug in zijn liedjes. In ‘Odetta’ bijvoorbeeld een nummer voor een vriend die in moeilijke tijden vader was geworden en daar hoop uit wist te putten. Naast veel werk van zijn oudere albums en EP’s ook nieuw werk dat soms voor het eerst werd uitgevoerd. ‘Skin’ was zo’n nieuw lied en ook ‘Ego’, een nummer waarin zang wordt gecombineerd met rap. De regen stopte en het hoe verder het concert vorderde hoe beter ‘Rag ‘N’ Bone Man in topvorm raakte. De eindsprint was fenomenaal. ‘Be The Man’ was prachtig. ‘Hell Yeah’ het absolute hoogtepunt en met ‘Bitter End’ een dijk van een afsluiting van een zanger met een geweldige stem en een degelijke band die hem ondersteunde, hoewel hij ook a capella bewees dat hij ook zonder band een attractie is. Prachtig concert van een artiest die op doorbreken staat.