AUSTIN – Resultaten uit het verleden geven geen garantie voor toekomstige concerten, maar veel muziekliefhebbers kijken reikhalzend uit naar Danny Schmidt die in september een aantal concerten zal geven in het Noorden. De man uit Austin Texas staat onder andere op Take Root, in VanSlag/RootsontheRoad en op het Muziekpodium Bakkeveen. Tijdens deze concerten staat hij op het podium met zijn vrouw Carrie Elkin die op haar beurt nog niet zolang geleden indruk maakte met Sam Baker in De Oosterpoort in Groningen. In Austin gaat Schmidt in op zijn onverwachte muzikale loopbaan en hoe is het om met zijn vrouw een duo te vormen.
“Ik heb me nooit voorgenomen om dit vak te kiezen”, vertelt Schmidt thuis in Austin. “Zelfs als kind heb ik daar nooit over gefantaseerd. Ik hield van muziek toen ik opgroeide, maar was heel erg een muzikant in de kast, zonder plannen om daar uit te komen. Het was pas toen ik een twintiger was dat ik echt mijn eigen liedjes ging schrijven, uiteraard om indruk te maken op een meisje. Mijn vrienden schopten me toen vriendelijk het podium op en waren de reden dat ik ging optreden voor een publiek en het groeide van daar uit verder.”
Zijn optreden op Take Root in De Oosterpoort geeft al aan dat Schmidt in de hoek van de Americana/Folk geplaatst moet worden. Een hoek waar hij zich ook uitermate muzikaal thuisvoelt. “Ik heb altijd gehouden van die organische klanken in folk en Americana. Ik vind dat akoestische instrumenten zo rijk en weldadig voor het oor klinken. Deze roots stijlen laten veel ruimte in de lyrics, de verhalen en vertelsels en de ideëen om ze door de muziek heen te laten bloeien. Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld door liedjes die ook wat belangrijks te vertellen hebben. In de folk en America is er ruimte voor dat soort zaken tijdens een show.”
Liedjes met een boodschap, een belangrijk boodschap. Wat zijn dan de verhalen die Schmidt zelf te vertelen heeft? Hij krijgt veel lof voor zijn liedjes, maar hoe komt dat tot stand. “Elk onderwerp is geschikt om een liedje over te schrijven” zegt Danny Schmidt met nadruk. “Sommige onderwerpen zijn minder eenvoudig om daar een aansprekend lied over te schrijven dan anderen, maar ik denk dat het hele spectrum van menselijke ervaringen vruchtbare grond is voor inzichten en observaties. Als ik naar mijn eigen liedjes kijk, die komen nogal organisch tot stand. Het begint met een klein zaadje dat is gepland. Een snipper van een regel of melodie…..”, denkt Schmidt even na, ‘die ineens in me opkomt vanuit het niets. Ik weet dan nog absoluut niet wat het betekend of waar het naar toe zal gaan. Als het een zaadje is dat mijn interesse wekt, dan plant ik het en zorg er voor en kijk wat voor associaties het bij mij oproept. Soms wordt het dan groter en groter. Het is erg een associatief proces voor mij, waar ik zoveel mogelijk van mijn hersens laat openstaan voor suggesties van buitenaf en de andere helft bezig is als redacteur en analyticus en associaties accepteert of verwerpt die mijn andere hersenhelft aanbrengt. Ik ben net zo opgewonden en verrast waar mijn liedjes heen gaan, als ik dat ben met andermans liedjes als ik ze voor het eerst hoor. Mensen denken vaak dat songwriters al een voorgevormd compleet idee vooraf hebben van wat een liedje moet wordenen dat je er alleen nog maar even de juiste woorden bij moet vinden om het goed uit te drukken, maar in mijn ervaring is het meer het trekken van losse draden uit het tapijt en kijken wat je daar mee kunt weven.”
De reputatie van Austin Texas als de live muziek stad van Amerika, misschien zelfs wel van de wereld is enorm. Danny Schmidt groeide met zijn neus in de boter op. Hij werd geboren in de Texaanse stad en woont er nog steeds. Al die invloeden nam hij in zich op. “Austin is een erg inspirerende stas om in op te groeien. De muzikale samenwerkingen – punk, rock met country, tejano met blues enzovoort – leken wel een natuurlijk verlengstuk van het algemene gevoel van gemeenschapszin en medegevoel dat er altijd in de stad al was. Veel verschillende soorten mensen kwamen bij een en mixten zich in een erg vriendelijke, relaxte en respectvolle manier. Overal waar mensen met verschillende achtergronden zich vermaken in elkaars gezelschap zie je dat ook muzkale erfenissen zich gaan vermengen. Vanuit het perspectief van een muziekliefhebber, zolang ik leef in deze stad, is dat een normaal onderdeel van de cultuur van Austin, net als er op uit gaan en de concerten bezoeken. Het is deel van texture van de stad. Als tiener ging wel naar drie optredens elke week. Er was zoveel geweldige muziek te beluisteren. Ik heb me in die jaren nooit gerealiseerd, pas toen ik volwassen was en een poos ergens anders heb gewoond dat dit niet overal zo was. Ik dacht dat elke stad zijn eigen Stevie Ray Vaughn had. Ik had een voorliefde voor de onze, maar dacht dat andere mensen ook hun thuisfavoriet hadden.”
De tour die Schmidt en Elkin naar Nederland brengt komt mede ter promotie van het niet album ‘Owls’. Een prestatie op zich om dit album op te nemen, zo blijkt. “Owls is een nogal metaforisch en niet eenvoudig album. We hebben tijdens de productie geprobeerd om de liedjes een ruime vleug van mysterie mee te geven en een etherische toon’, peinst Schmidt, ‘Om de geest van de luisteraar te leiden naar twee plaatsen op de zelfde tijd. Een deel met beide voeten op de grond en een letterlijke interpretatie van het lied en een ander deel in de gevangen in lucht met een symbolische interpretatie. Ik zou zeggen, het is niet het eenvoudigste album om te begrijpen,’ Schmidt zwijgt even’en vervolgt, ‘maar wel het album dat het meeste bevrediging geeft in de loop der jaren van al de albums die ik heb gemaakt. Dat hoop ik in ieder geval. Ik ben in ieder geval erg blij met de ontvangst van ‘Owls’. Mensen lijken bereidt te zijn om de geheimen van het album te ontrafelen. Dat doet me veel deugd.”
Minder deugd, zo blijkt, doet optreden Danny Schmidt. “Als ik eerlijk ben, ik hou niet er van om op een podium te staan. Ik hou van liedjes schrijven en ik hou er van om albums op te nemen. Ik heb daarom leren te accepteren dat als ik mijn muziek de wereld in moet sturen ik moet leren te accepteren dat ik moet optreden en mijn liedjes voor de mensen moet zingen. Ik hou er niet van om voor de mensen te staan”, verzucht Danny Schmidt nogmaals. “Het maakt me nerveus. Ik was in het begin een compleet wrak voor elke show. Nu ben ik nog maar een klein wrakje. Funny job I chose, right? Dat ik nu tour met Carrie heeft het wel eenvoudiger voor me gemaakt. We kunnen samen eenvoudig elkaar wat plagen op het podium en dat helpt me om me te ontspannen en van een optreden te genieten. Carrie is een krachtige podiumpersoonlijkheid en optreden gaat haar van nature goed af. Ze maakt het eenvoudiger voor me. Het is ook geweldig om op tour te gaan met je vrouw. Het is slecht voor je relatie als de één langdurig van huis isen de ander thuis. Je groeit dan uitelkaar op al die kleine raakvlakken en ervaringen die je wel hebt als je samen bent. Thuis praten we eigenlijk niet zoveel over muziek met elkaar. We bediscussieren geen liedjes onder het afwassen. We delen nieuwe liedjes en testen wel eens ideeen bij elkaar, maar eigenlijk willen we het daar thuis niet over hebben. Ik heb het veel liever over het nieuwe technische snufje en Carrie over haar favoriete romatische comedies”, hij lacht even, “en eigenlijk volgen we elkaar daarin helemaal niet. Zie het maar als een syncope”, besluit Danny Schmidt met een mooie muzikale term.