FRIESCHEPALEN – Vrijdagavond is bluesnight bij Ma Kelly Muziekcafé in Frieschepalen en daar past Dani Wilde uitstekend in. De Britse bluesgigant uit Brighton bracht een daverende set in de Friese grensplaats en had met bandleden Victoria Smith en haar Italiaanse drummer Jack Bazzami zichtbaar plezier in het spelen voor het publiek. Dani Wilde opende krachtig met ‘Rock me Right’ en het sterke ‘Deeper Than Black”. Direct een voorbeeld van haar gitaarspel en onderscheiden zang. Gelukkig ging Dani Wilde niet met haar talent aan het showen. Geen kijk mij nou eens, maar mooi bescheiden stelde de Britse haar kunsten in dienst van de liedjes. Na twee eigen liedjes was er ruimte voor ander mans werk. Eerst een erg fraaie Bob Dylan cover en daarna een verrassende cover van ‘Hound Dog’, bekend van Elvis ’the King’ Pressley, maar Wilde greep verder terug in de historie van dit klassieke nummer en liet zich inspireren door de versie van Big Mama Thornton, de eerste versie van dit lied. Na andermans werk kwamen ook andere stijlen aan bod dan alleen de blues. In ‘Let Me Show You’ toonde Wilde zich ook zeer vaardig in de oude rock en in het funky ‘Walk Out’ was er ruimte voor Victoria Smith om met een solo uit te blinken. Deze bassiste is niet de eerste de beste. Als sessiemuzikant en bij andere bands heeft ze zich al uitermate vaak bewezen en was in het verleden al genomineerd voor de eretitel beste blues bassist. In Frieschepalen maakte ze met haar spel vrienden.
Het mooiste moment van het concert was het ogenblik dat Dani Wilde om stilte vroeg. Een barkruk pakte en de band even de tijd gaf een kopje thee te gaan drinken. Met alleen haar akoestische gitaar nam ze plaats op de kruk midden tussen het publiek. Hier zonder hulpmiddelen bewees ze dat de indruk van het podium dat hier een buitgewoon gitarist, maar ook een zeer begenadigd zangeres aan het werk was. Terwijl zelfs de speld die je normaal kunt horen vallen halverwege bleef steken om te luisteren zong Wilde eerst ‘You don’t know Me’ en liet dat volgen door het absolute hoogtepunt van het concert ‘I’m in the Mood for Love’. Geen excuses, maar die waren ook niet nodig voor deze twee prachtige liedjes. De band had de thee op en op het podium ging het daarna vlot verder. Wilde bleef tonen hoe goed ze is op haar gitaar met steeds kleine solo’s en vooral strakke accenten. Aanvankelijk niet zo spraakzaam op het toneel werd ze ook daarin steeds losser en beter met sterke inhoudelijke verhaaltjes. Bijvoorbeeld over het afsluitende ‘Mississippi Kisses’ over een bluescruise, waar ook een muzikant uit Mississipi was. Een prachtig concert dat met ‘Call on Me’, met daarin stukjes Bill Withers verwerkt. Het publiek had er nog niet genoeg van, maar de realiteit was de volgende dag een rit naar Berlijn en aan deze prachtige bluesavond met een zeer getalenteerde Dani Wilde kwam een einde.
Dani Wilde brengt de blues naar Frieschepalen
