GRONINGEN – De loopbaan van Daimy Lotus is eigenlijk al in de derde fase. Drie keer is scheepsrecht luidt het spreekwoord en dus doet de in Eindhoven geboren, maar in Rotterdam domicilie houden artieste via de Popronde een gooi naar meer bekendheid en een groter publiek voor haar liedjes. In Groningen kreeg ze een mooi podium in een volle Chaplin’s Pub voor haar op rock en punk geïnspireerde pop. Al jong bouwt Daimy Lotus met enig succes aan een loopbaan. Haar muziek wordt opgepikt, ze schopt het ver bij Popstars en sluit een deal met een kledingmerk. Ze werkt met goede producers en brengt in 2015 haar eerste EP ’15’ uit. Hierna volgt als deel twee een periode waarbij ze vooral actief is als songwriter voor anderen. Haar liedjes worden uitgebracht door prima artiesten. Fase drie gaat dan zo rond 2020 in en krijgt eigenlijk pas echt vaart als Daimy Lotus besluit om het zelf in handen te nemen. Het stelt haar in staat om regelmatig muziek uit te brengen op de manier en in het tempo dat ze zelf wil. Het was druk in Chaplin’s Pub voor het optreden van Daimy Lotus die lekker stevig uit de startblokken kwam met ‘Call Me Anything You Want’, waarmee de sfeer werd gezet. Robuuste muziek en niet voor de tere zieltjes, want zaken werden heel direct bij hun naam genoemd. De opening ging nagenoeg direct door in het prachtige ‘OCD’, waarmee Daimy Lotus een heel fraaie introductie had van haar muziek. Een een extraverte podium persoonlijkheid die soms haar boosheid toont, maar nu en dan ook een mooie gevoelige en kwetsbare kant weet te tonen. Steeds weet ze het publiek bij haar liedjes te betrekken en zo houdt ze ook veel toeschouwers vast in de pub. Dat doet ze onder ander door haal heldere introducties. Een “asshole” daarover gaat ‘1st Class D-bag’ laat ze er geen misverstanden over bestaan. In haar muziek snijdt Daimy Lotus belangrijke onderwerpen aan. Gebroken harten, maar je ook bewust zijn van je eigen waarde en het zorgen voor en aandacht voor mentale gezondheid. Onderwerpen die een groot aantal mensen zullen aanspreken die allemaal wel eens een asshole in hun leven hebben gehad en daar onder leden. Erg lekker is ‘Unholy’ dat wat zwoeler en swingender is en ook ‘Enemy’ bevalt uitstekend, waarin het krachtig en energiek is. De zangeres is steeds in beweging vol energie en zweept haar publiek op in bijvoorbeeld het felle ‘Starway to Hell’ of haar statement in de richting van pestkoppen ‘Fuck You’, waarin ze tevens ingaat op de behoefte van iedereen om ergens bij te horen en haar ervaringen met bullies. Dit nummer begint uiterst gevoelig en kwetsbaar, maar wint aan kracht. Even later heeft ze weer zo’n gevoelig moment in ‘Emotinally Fucked’. Even geen luide gitaren of felle drums, maar heel klein en sensibel maakt ze hier een hoogtepunt van. Een moment in haar set dat eigenlijk nog wel een nummer of zelfs twee langer had mogen duren, want het is prachtig. Daarna gaan nog even alle remmen los in ‘Silence Me’ en ‘Pathetic’. Ze duikt nog een keer het publiek in, terwijl haar begeleiders op het podium onverdroten door spelen. Daimy Lotus is de hele avond onopvallend, maar prima ondersteund, waarbij ze alle ruimte heeft gekregen om de schijnwerpers op haar te krijgen. Haar het zwijgen opleggen is een heel verkeerd idee. Op een geheel eigen wijze breng Daimy Lotus onverbloemde onderwerpen waar we allemaal wel eens tegen aanlopen en die mogen worden gehoord. Een super lekkere artieste die er een mooi optreden van weet te maken en je ook nog wat meegeeft ter overdenking.
Daimy Lotus heeft wat te vertellen
