Combo Qazam – Flight Music

Het Combo Qazam is één van de formaties die hoopt in het najaar door Nederland te trekken voor de Popronde. In aanloop naar dat spektakel brengt de band het debuutalbum ‘Flight Music’ uit. Denk je bij de Popronde vaak aan beginnende bands, dat is correct, want dit is het debuutalbum, maar leden Ab Al-Tamimi, Gino Miniutti, Arno Breuer en Stefan Breuer kunnen terug kijken op 80 jaar ervaring in 40 bands. Dat is vooraf een belangrijk gegeven. De heren zijn namelijk nog van de analoog groot geworden generatie die creatieve vrijheid heeft leren waarderen, maar nu leeft en werkt in een digitale wereld. “De huidige, mondiale samenleving biedt kansen om
bestaande structuren te doorbreken en samen het leven te vieren. Maar het is diezelfde samenleving die controle uitoefent en vervreemding veroorzaakt. Combo Qazam opereert op dit kruispunt van analoog en digitaal, oud en nieuw, hoop en angst”, stelt platenmaatschappij Tiny Room Records in de bijbehorende biografie die aan de pers is meegezonden. Een intrigerende gedachte. Ook wordt gesteld dat je deze tweedeling in de muziek van Combo Qazam kunt horen. De band klinkt zowel mechanisch als menselijk. Dat zijn we dan niet met de PR afdeling van deze gerenommeerde platenmaatschappij eens. Het mechanische aspect halen we er op zeker niet uit, hoewel een zekere afstandelijkheid in de muziek zeker aanwezig is door het regelmatig gebruikmaken van zich herhalende patronen, beetje in de geest van Talking Heads. De muziek voelt desondanks door de onderkoelde passie er in persoonlijk en vooral strijdbaar. Het is vaak toch een intiem, maar op een veilige sociale afstand, een gevecht voor verandering. Het verzet tegen die eerder genoemde controle en vervreemding. Het is fijne indierock die af en toe flink rauwe kantjes heeft en die lekker stevig en funky begint met ‘Ions’. Even vlot is ‘Owls’ dat ook een prima progrock nummer is, met sterke harmonieën. De meerstemmige zang is zeker een belangrijk kenmerk van het Combo Qazam, hoewel het her en der nog best een stuk prominenter hadden mogen zijn en af en toe teveel aan het spacey element is toegegeven. Gelukkig is het een fijn eigenzinnig album geworden, zoals we kennen van deze platenmaatschappij dat niet commercieel succes als uitgangsbasis neemt, hoewel dat uiteraard ook wel welkom is, maar goede eigenwijze muziek met wat te vertellen. “De ritmesectie werd opgenomen op een 4-sporen cassetterecorder, de rest werd gemultitracked in Logic Pro. Repetitieve beats leiden je langs spacey arrangementen, met hints naar postpunk, mathrock en kraut”, omschrijft de platenmaatschappij het proces. Het fijnst is de band als dit ook mooi de tijd en ruimte krijgt in een prachtig nummer als ‘Movements’. Ook ‘Logorrhea’ is zo’n nummer dat er boven uitsteekt. Een prettige repetitie zet de toon, voor de gitaar het nummer een andere richting opstuurt en dan de herhaling het weer overneemt. Het geeft het idee van vechten tegen een gevestigde orde. Die aanpak is ook gekozen voor het instrumentale ‘Panama’ en de rust wordt terug hersteld in ‘Wavevorms’. Heftiger en spacey is ‘Marx’ dat erg mooi is en ook ‘San Remi’ is prima. ‘Gunshot’ is dan het meest robuuste nummer van het album en de plaat eindigt met het rustige ‘Partial Sun.’ Een zeer geslaagd debuut van Combo Qazam dat inderdaad zowel retro als modern aandoet. Lekkere eigenzinnige aanpak en prima debuut met een album dat ook nog de ruimte geeft voor verdere groei en nog meer een eigen smoel krijgen. Benieuwd hoe deze oudere jonge honden zich gaan houden tijdens de Popronde.