GRONINGEN – In amper een week tijd trokken de Cloudsurfers twee keer naar Groningen. Amper weer droog van Zwemfest in Vera reisden dit orkest wederom naar de Martini Stad en nu naar EM2 voor de Popronde. De band bestaat uit Nijmegenaren gitarist Pieter Sloot en bassist Jessica van der Zee, de Fries Ramses Hooijmeijer die drumt in de band en Thom Liesting die als zanger en gitarist Steenwijk als thuisbasis heeft. Tijdens de Popronde is de band één van de meest geboekte acts. De krachtige mix van surf, rock, garage en punk, gekruid met psychedelische ingrediënten spreekt de organisatoren aan, maar een kwartier voor aanvang stond de band schouder ophalende de nagenoeg lege zaal in te staren en al snel klonk een berustend: “Ach we spelen wel vaker voor lege zalen”. Het feestje zou er sowieso komen, want je speelt immers voor de mensen die er zijn. Deze keer bleef het niet leeg, want bij het licht van de ondergaande zon stroomde de zaal vol en voor een fijn publiek, ook met tal van andere Popronde deelnemers die de kunst nog even kwamen afkijken, had Cloudsurfers dan toch niet over belangstelling te klagen. Cloudsurfers bracht in de eerste helft van dit jaar hun debuutalbum ‘Don’t Know What Hit Me’ uit en wist met hun optreden in Groningen mooi dit te verzilveren met een optreden dat de aandacht meer dan waard was. De formatie gooide onmiddellijk ‘Jaggerdang’, dat weer niet op het album staat, de zaal in, nadat de bassiste… van je bandmaten moet je het maar hebben. Fijn en catchy met veel rauwe energie en een lekker schurende zang van Thom Liesting. Dat nummer liet de band haast naadloos overlopen in het zonnige ‘Surf The Cloud’. Dit was de song met de meeste surf en een lekker hoogtepunt. Die surf met die lekkere staccato sound, mag de band nog best wat meer uitdragen, want met deze garage en punk invloeden klinkt die toch wel erg lekker. Na dit vol gas begin werd het even een tikkie rustiger met ‘Cheap Chante’ , niet voor al te lang, want in ‘Prices’ werd de vaart er weer in gebracht. De aandacht was vooral bij het spelen. De aankondigingen waren kort en gehaast, net als soms in de zang net iets meer rust mag. Wel werd de aandacht even gevestigd op moeder Annet van Ramses Hooijmeijer die haar verjaardag vierde met pizza van EM2, een optreden van haar zoon en een luid meegezongen ‘Lang zal ze leven’. Het kon minder zeggen ze dan in Groningen. Opvallend was dat er erg weinig nummers van het nieuwe album op het programma stonden. Een teken dat de band al weer aan het door ontwikkelen is en nieuwe, nog betere nummers aan het voorleggen is aan het publiek, hoewel een diamantje als het grungy ‘My Body is Weak’ niet had misstaan. Na ‘Waste of Air’, dat krachtig was, werd met ‘Shallow’ in eens een heel andere kant van de band getoond. Kwetsbaar zong Liesting dit kalmere nummer en dat maakte het mooi en gevoelig. Daarna werd het vakkundig afgemaakt met nummers die steeds steviger en robuuster werden, met vooral Liesting en de steeds meer kleding kwijtrakende Hooijmeijer als publieksdirigenten en de prima bassende Jessica van der Zee als visueel middelpunt met op de flank de onopvallend uitstekende gitarist Pieter Sloot die af en toe, net al de drummer een mooie ondersteuning in de zang was. Drie kwartier was het optreden toch? Nee, helaas een half uur, mar dat was meer dan genoeg om de zaal lekker mee te krijgen. Ongepolijst, met overlopend enthousiasme, absoluut, maar ook gewoon lekker rauw en prima liedjes. Nog even je nu en dan wat minder overschreeuwen, maar dat was dat overlopende enthousiasme wat dan sprak en voor enthousiasme is altijd wat te zeggen.
Cloudsurfers zetten zich op de kaart in EM2
