Clara Kent is in 2019 verkozen als Pittsburgh City Paper’s “Person of the Year” for Music. Al jaren bouwt de multidisciplinaire artiest aan de weg in haar thuisstad en niet alleen aan haar eigen loopbaan, maar ook aan een bloeiend cultureel leven in de industriestad in Pennsylvania in het algemeen. Met elkaar proberen ze elkaar sterker en beter te maken. Een uitstekend streven. Zelf draagt ze hier nadrukkelijk aan bij via onder andere Bounce House Studios & Productions, een door vrouwen geleid productiehuis, waarbij juist ook kansen worden geschapen voor met name jonge artiesten of hen die op een andere manier op achterstand staan. Het staat dicht bij haar hart, want zelf omschrijft ze haar achtergrond als “Afro-Inheems”. Het is een belangrijk element in haar nieuwe EP ‘The Four Winds: East’, de eerste EP van een project dat vier EP’s zal omvatten, Centraal staat de Medicine Wheel. De Medicine Wheel is een manier van genezen die bij veel inheemse volkeren werd gebruikt voor gezondheid en genezing. Het staat voor de vier windrichtingen, maar ook tal van andere elementen, zoals de aarde, de hemel en het leven zelf. Een onderdeel van het leven dat een studie op zich waard is. Kent gebruikt het om haar eigen ervaringen onder woorden te brengen als Afro-Inheemse vrouw. Deze vier EP’s zijn een transformatie, een genezing en een liefdesverklaring. Het staat voor haar groei als mens, als vrouw en als artiest. Dit project wordt voorafgegaan door haar album ‘Aura’ dat in 2018 verscheen. In een prachtige soulvolle opening laat ze in ‘Euphoria’ direct haar oproep horen dat ze de liefde wil voelen. Een fijn R & B nummer, met mooie zanglijnen, waar ze mooi vraag en antwoord heeft met een achtergrond koor met daarin onder meer Virgil Richmond, die op meer nummer zijn zangstem leent. Niet als vocalist, maar als technicus draagt nog een prachtige zangeres, INEZ, haar steentje bij. Op een mooie manier neemt Clara Kent je mee haar album in. Een prachtige zangeres met een aansprekende stem. Kort intermezzo is ‘The Red Road part 1’. Een mooi diep onderdeel, want The Red Road staat niet alleen voor de weg die je moet gaan in het leven, maar dat je ook niet alleen bent op die weg en dat je met een doel moet gaan en rekening houdende met elkaar deze weg moet afleggen. Een verwijzing ook weer naar The Medicine Wheel. Prachtig, gedreven en intens is ‘Letting Go’, een heerlijk hoogtepunt, dat ook terecht als single is uitgebracht. Kalmer en dan halverwege toch meer aanzettende is ‘The Juice’, ook een nummer dat steeds meer zeggingskracht krijgt en uiteindelijk barst Brandon Lehman op gitaar los in een fraaie bliksem inslag . Met een aanstekelijke lach opent het vlotte ‘Play Clothes’ dat langzaam aanzwelt met een mooie saxofoon van Winston Bell, voor het afsluit met de constatering ‘I’m Good’, dat een prachtig slot akkoord is. Een EP die uitnodigt om samen met Clara Kent de Red Road af te lopen, je te verdiepen in gewoonten en gebruiken van de Inheemse volken en de diepe spirituele betekenis die zaken hebben, of gewoon om heerlijk te luisteren naar die liedjes vol soul en R & B, die prachtig zijn. Het goede nieuws, er worden nog drie EP’s verwacht.
Clara Kent – The Four Winds: East
