LEEUWARDEN – Stems komt sinds een aantal jaar regelmatig naar het Noorden van het Land dankzij organisaties als Huisconcerten Hoeksterpoort en Wishfulmusic in Leeuwarden en Groningen. Een kennismaking die van beide kanten prima bevalt. Stond Stems in Groningen reeds in Simplon, op Noorderzon en Winterwelvaart, in Leeuwarden maakt de Britse formatie nu de doorbraak naar de grote zalen met een optreden in Neushoorn op 17 augustus. Gitarist John Dorr en cellist Christine Avis waren in al die tijd vaste waarden in de band. Vooral de cello is een hele fijne aanvulling op het intrumentarium. Avis neemt dan ook tijd tijdens de huidige toer om te vertellen over Stems en over de cello
“Ik was als kind al iemand die altijd creatief bezig was”, vertelt Avis als tussen beide Nederlandse optredens van de Augustus toer die daarna nog naar Duitsland en Frankrijk gaat er tijd is voor een interview. “Ik greep elke kans om te tekenen of om te dansen aan. Dat laatste geeft nog wel eens wat ongemakkelijke momenten als ik de filmpjes terugzie die mijn moeder daarvan heeft gemaakt. Ik was acht toen ik werd gevraagd of ik ook een instrument wilde leren spelen en zei volmondig ja. Eigenlijk wilde ik viool les, maar die werden niet gegeven en zo kreeg ik een instrument waar ik nog nooit van had gehoord en dat groter was dan mijzelf toen. Ik vond het zo spannend om cello te leren spelen. Na mijn schooltijd ging ik verder om Muzikale Uitvoering te studeren aan de Universiteit van Huddersfield. Bij examens werd vooral de nadruk gelegd op hoe ik klassiek en experimenteel werk uitvoerde, maar tussendoor begon ik met mijn studiegenoten mijn horizon en kennis ook te verbreden. Daarnaast werd ik sessie muzikant en leerde nog veel meer over verschillende componisten, over optreden en over het opnameproces, wat ik nog nooit had geweten. Als je de cello gebruikt in populaire muziek, moet je gevoelig zijn voor de stijl van de muziek en kunnen reageren op de andere muzikanten. Als ik bijvoorbeeld speel in een band met een bassist en zanger dan moet ik mijn melodiëen daarom heen weven. Het register van de cello is erg laag, er is altijd het risico dat als je te dicht bij de bas komt het geluid verstikt, en de stem van de cello ligt dicht bij de menselijke stem dus daar liggen ook gevaarlijke gebieden. De stem van de cello kun je laten varieren met verschillende stijlen. Ik vind het een uitdaging waar ik van geniet. Ik vind het geweldig om individuele melodiëen te componeren voor elk stuk dat ik bewerk. Dat is als vrouw met een ‘vreemd’ instrument werk in deze tak van de muziek is ook iets waar ik erg trots op ben. Het is erg ongewoon namelijk, maar dat heeft als voordeel dat mensen het ook weer interressant gaan vinden en daardoor me weer erg steunen en er kansen ontstaan. Regelmatig komt het wel voor dat geluidsmensen eigenlijk niet weten wat ze met een cello aanmoeten. Ze rekenen op een gitaar en dan ontstaan soms problemen om het geluid goed te krijgen. Vooral als ik akoestisch speel met een pickup microfoon is het soms erg moeilijk om dat goed te krijgen. Tegenwoordig speel ik vaak een prachtige electrische cello en dan speelt dat probleem veel minder, helemaal omdat ik ook de technische kant steeds beter in de vingers krijg en meer ervaring heb, zodat ik kan uitleggen wat ik wil en hoe je dat kan bereiken.”
Een andere reden voor Christine Avis om succesvol te zijn in de muziek ligt in een stukje koppigheid. “Ik wilde altijd al op een creatieve manier mijn brood verdienen. Mijn leraren vertelden me op school altijd dat het onmogelijk was om daar mijn beroep van te maken. Het stimuleerde mij alleen maar meer om harder te werken om het ongelijk van hen te bewijzen. Toen ik bands zoals Apocalyptica ontdekte leerde ik dat er eigenlijk geen grenzen zijn met wat ik kan doen met een instrument en heb ik de manieren waarop ik de cello kan spelen alleen maar uitgebreid. Ik werd benaderd door Tom Owen, die nu samen met Lucy Relins violist is bij Stems, in 2014 me de vraag of ik wilde spelen in een orkest die zijn band samenstelde voor een evenement in een oude molen. Daaruit vloeide voort een optreden in een theater waarvoor ik ook werd werd uitgenodigd, maar helaas was ik toen de enige van het orkest die kwam opdagen. Beetje jammer. Het was wel het begin van meer gastoptredens en resulteerde, toen ik mijn paspoort had, dat ik werd uitgenodigd voor mijn eerste Europese toer, wat een geweldig spannend iets was, want ik was nog nooit buiten de Britse eilanden geweest.”
Dan komt het gesprek op het komende concert in Neushoorn. Stems gaat als postrock formatie een brug slaan tussen hebben en verleden. Filmpionier George Méliès maakte in het begin van de vorige eeuw verschillende science fiction films. Een aantal worden vertoond in Neushoorn en de band speelt daarbij de muziek. De Stems kenners weten dat het zeer mooie, maar intensieve instrumentale muziek is. ‘We hopen dat de mensen het leuk vinden. De bezoekers kunnen prachtige intense melodiëen verwachten met dondere onderstromen en gebracht met veel passie bij de films van filmkunsttovenaar George Méliès. De muziek is door ons geschreven. Onze gitarist John Dorr arrangeert en presenteert ons zijn ideeën of de riffs die hij heeft bedacht. De andere leden en ik, hangt er vanaf wie bij dat project betrokken zijn, hebben daar dan weer hun visie en inbreng op en we werken vaak verschillende ideëen uit, zodat we in de praktijk kunnen zien wat werkt. Melodieëen en ritmes worden gecomponeerd aan de hand van getallenfrequenties. Bijvoorbeeld ‘Constallations’ heeft als ritme 2, 4, 8, 3, 6. Andere melodieën werken tussen musici, zoals tegengestelde bewegingen, antifonarium of het opbouwen van spanning. Onderwerpen die verschillende emoties oproepen, zoals de onderwerpen van de George Melies ‘A trip to the moon’ en ‘Kingdom of the Fairies’ geven ook weer tal van mogelijkheden om stukken te varieren en uit te diepen. De band Stems heeft inmiddels vele personele wisselingen gehad, wat ook weer een enorme invloed heeft gehad op onze sound. De stukken verschillen daardoor elke keer weer zodat we overal eigenlijk verschillende versies van hebben. Dat maakt elk concert wat we spelen uniek.”
Naast Stems speelt Christine Avis nog in tal van formaties vast of als gast. Vaak in of om Huddersfield. “John Dorr en ik spelen ook nog in de zevenmansformatieuit Engeland en Frankrijk The Chapel of Ardents Exquises Pears. Deze heeft een krachtige post rock vibe”, vervolgt Avis als we op haar vele muzikale samenwerkingen en de rol die Huddersfield hierin speelt komen. “Met deze band hebben we bijvoorbeeld dit jaar nog gespeeld op het Dunk! Festival in België met bands als Swans, God is an Astronaut en And So I Watch You From Afar, naast nog tal van andere prachtige bands in de line-up. In Huddersfield ben ik sessie muzikant en speel met tal van lokale formaties als Robert Sharpe (folk), Spiiike (alt rock), Jonas Lapinas (alt rock), en speel af en toe in het orkest bij Crooks and Claridge (experimental/ pop/ neoclassical). Ik word ook vaak gevraagd voor plaatopnames. Ik heb nu al weer vijf verschillende opnamesessies in de agenda staan met heel verschillende artiesten en heb net een project afgerond voor Birds and Beasts and a Hoot, wat een geweldige instelling is voor geestelijk gehandicapten. Huddersfield’s muziekgemeenschap is erg gemeenschappelijk. Vaak sluiten podia de poorten, maar er zijn altijd weer plekken in de music scene die je in staat stellen op te treden. Er wonen veel gitaristen en zangers die optreden of jammen bij de Small Seeds Acoustic Club en mij dan vragen mee te spelen. Deze geestdrift inspireert mij ook om voor altijd door te spelen op elk moment wat er ook gebeurd. Ik ben er erg dankbaar voor. Ik heb veel geleerd over hoe ik me moet gedragen op het podium, maar ook rondom optredens. Hoe ik mij professioneel kan opstellen en wat mijn rol is in een band als cellist. Hoe de apparatuur werkt en het allerbelangrijkste, hoe ik er voor zorg dat deze apparatuur niet explodeert”, besluit Christine Avis. “Het helpt me allemaal om de liefde die muziek is te blijven verspreiden.”
Stems treedt op 17 augustus op in Neushoorn in Leeuwarden.