SARDINIË – De weersverwachting voor Sardinië is voor de rest van de week eigenlijk beter. 20 graden, een zonnetje, het klinkt vanuit een winters en regenachtig Nederland heerlijk. Digitaal in deze tijd van lockdown maken we toch de reis naar het Italiaanse eiland in de Middellandse Zee. Chiara Floris is er voor deze vakantie dagen. Een afspraak voor kerst lukte niet want ze moest met BLUEM optreden, maar na de kerst staat staat ze volledig ter beschikking voor het beantwoorden van vragen over BLUEM. “BLUEM is het studioproject van Chiara Floris, een jonge Londense singer-songwriter en producer uit Sardinië. Een paar jaar nadat ze naar de VK verhuisde om muziek te studeren, bracht BLUEM haar eerste Engelstalige EP ‘Picolina’ uit. In 2021, na drie jaar experimenteren met haar sound, besluit de artiest om een diepe duik te nemen in archaïsche sentimenten met een nieuw project. De EP ‘NOTTE’ verhaalt van een primaire visie op liefde”, omschrijft het Groninger showcase festival haar. Genoeg aanknopingspunten voor een goed gesprek..
“Persoonlijk vind ik optreden angstaanjagend”, onthult Chiara Floris als we haar vragen over optreden in het algemeen. “Ik ben altijd nogal verlegen geweest en de muziek die ik maak is zo persoonlijk en intiem dat het heel raar voor me is om het te zingen en te spelen voor een menigte mensen. Ik heb er echter van leren houden, ik vind het een uniek gevoel en ik ben zo blij dat ik de kans heb om te ervaren wat het betekent. Ik probeer altijd mijn best te doen en ik heb mijn kleine wereld gecreëerd om op het podium te brengen met beelden en gesproken woorden, wat het volgens mij heel anders maakt dan de meeste liveshows.” Dan ligt ze alvast een tip van de sluier op wat betreft haar Eurosonic showcase. “Verwacht iets unieks, ik ben gewoon mezelf en het team om mij heen ondersteunt mijn visie echt. Je mag mijn show niet missen, want niemand anders zal je dezelfde ervaring geven. Mijn digitale vitrine zal letterlijk precies zijn wat je zou zien en voelen als je in dezelfde kamer als ik was. Geniet ervan zou ik zeggen. Ik hoop echt dat steeds meer mensen luisteren naar wat ik doe en vooral het voelen als ze zich kunnen inleven. Het is mijn wens om me niet te beperken tot een Italiaans publiek, aangezien ik nu zeven jaar in Londen woon en altijd het gevoel heb gehad deel uit te maken van een internationale scene, ik hoop dat de taal, mijn liedjes zijn in het Italiaans, geen barrière zal zijn tussen mij en luisteraars van andere landen, voor mezelf als luisteraar is er nooit een taalhindernis geweest waar ik mezelf door liet tegenhouden om van muziek te genieten.”
“Ik ben eigenlijk vrij willekeurig begonnen omdat een vriendin van mij op de basisschool ’s middags een gitaarcursus ging volgen en haar moeder vroeg aan mijn moeder of ik ook wilde gaan”, gaat Chiara Floris verder over haar eerste muzikale stapjes. “We hadden een gitaar in mijn huis omdat mijn vader van muziek houdt, ook al is hij geen artiest, zowel hij als mijn moeder hebben mijn passie altijd gesteund. Hoe dan ook, ik ging en meteen na die eerste les herkende de leraar die daar was een soort gemak dat ik had in het benaderen van muziek en het instrument en hij moedigde me aan om naar zijn klas te blijven gaan. Sindsdien heb ik de muziek nooit meer verlaten.” Een passie die verder ging dan hobby en al snel heel serieus werd. “Ik denk dat ik het altijd als mijn enige optie heb beschouwd om eerlijk te zijn om professioneel me met muziek bezig te houden.. Ik heb altijd geweten dat dit iets was dat vanaf het begin voor me vanzelfsprekend was en ik denk niet dat ik iets beters kan doen dan dit. Dus waarom zou ik? Natuurlijk, het was niet altijd gemakkelijk om uit een bekrompen omgeving te komen zoals die waarin je je meestal op Sardinië bevindt, met nauwelijks mensen die geloofden in wat je doet, en dan ook nog te verhuizen naar een stad als Londen waar de de concurrentie is zo groot. Maar uiteindelijk hebben deze dingen me alleen maar sterker gemaakt en honderd procent zeker dat ik niets liever wil dan mijn tijd hieraan besteden.”
“Ik herinner me dat ik in het begin, toen ik voor het eerst naar Londen verhuisde, gewoon probeerde te ontsnappen aan het feit dat ik Italiaans was” komt de Sardijnse op stoom. “Ik wilde muziek maken in het Engels en ik wilde het laten klinken als alle internationale muziek waar ik van hield. Ik realiseerde me al snel dat ik niet veel van mezelf zou tegenkomen door die aanpak vast te houden en toen ik eenmaal echt begon te schrijven en zowel mijn eigen taal als Engels gebruikte en mijn persoonlijke rare mix van tekst en muziek toepaste, toen begon alles logischer te worden. Het was echter een lang proces en het gaat nog steeds.” Wie denkt dat ze negatief op Sardinië terug kijkt heeft het mis. “Sardinië is een unieke plek. Alles stroomt constant door mijn aderen, waar ik ook ga, wat ik doe of hoe lang ik daar vandaan ben. Het is een land met een sterke identiteit die mij heeft gemaakt tot de persoon die ik ben en ik breng er een eerbetoon aan wanneer ik iets maak. De benadering van muziek daar is veel meer van de folk en traditionele manieren, maar ik ben een dankbaar dat het een deel van me is omdat het echt speciaal is en het blijft me bij waar ik ook ga. Italië en Groot-Brittannië zijn heel verschillend, ik denk dat er nog veel werk te doen is in de manier waarop de Italiaanse industrie met nieuwe artiesten werkt en wat ze te bieden hebben .Londen kan heel inspirerend zijn”, schakelt ze naar haar huidige woonplaats. “Het is een plek vol ruimdenkende mensen en het biedt volop kansen, heel anders dan waar ik vandaan kom. Het kan echter te veel zijn, en het kan moeilijk zijn om te onthouden waar je naar streeft als je een fulltime baan moet behouden die niets met kunst te maken heeft, zodat je je huur, rekeningen en levensonderhoud kunt betalen . Ik heb daar heel moeilijke momenten gehad, maar het heeft zeker zijn plaats in mijn muziek. Veel van de kunstenaars die mijn werk inspireren, komen uit Londen en het opende echt mijn geest voor een hele nieuwe wereld in vergelijking met wat ik wist voordat ik daarheen verhuisde.”
Nu de omgeving is geschetst en duidelijk is waar ze vandaan komt en wat haar inspireert duiken we verder de muziek van BLUEM in. Ze heeft een sound waarin jazz, pop, folk en soul zich combineren met electro. Het eerste is de manier waarop ze haar liedjes schrijft. De Eurosonic deelneemster gaat verzitten. Denkt even na …. “Ik denk meestal niet veel na over het onderwerp. Ik schrijf gewoon wat in me opkomt. Ik ga vaak uit van zinnen die ik willekeurig in mijn telefoon heb geschreven en bouw de teksten van daaruit op. Soms is het de melodie die ik in gedachten heb die me naar bepaalde woorden leidt. Ik heb geen standaard manier om liedjes te maken, soms komt de productie eerst, of de woorden, of de melodie. Ik probeer het gewoon zo gemakkelijk mogelijk te laten stromen, hoe het ook op mij komt.”, knikt ze haar eigen woorden ondersteunend. “Ik ben een introvert en ik ben diep verbonden met mijn roots. Ik geloof ook dat ik een donkere ziel heb en die komt echt naar voren tijdens het maken van muziek of het werken aan de visuele projecten die daarbij horen. Maar je hoeft eigenlijk niets te weten, als het goed is zouden mijn liedjes zonder enige uitleg tot je moeten spreken.”
Haar nieuwste EP ‘NOTTE’ is net uit. De opvolger van ‘Picolina’. Een EP waarvoor ze een radicaal andere aanpak heeft gekozen. “Ik had niet echt een doel met die EP. Ik heb lange tijd niet kunnen schrijven omdat ik het gevoel had dat ik alleen maar zinloze dingen maakte en ik werkte ook veel in de horeca, wat het grootste deel van mijn energie kostte. Ik was gefrustreerd en nam een week alleen vrij in mijn flat terwijl mijn huisgenoot op vakantie was in Cuba. Ik besloot elke dag een ander nummer te produceren en zo werd ‘NOTTE’ geboren. Ik vind het mooie van het maken van kunst dat het echt groeit en verandert samen met de persoon die het maakt. Het is zo persoonlijk dat het onmogelijk is om niet te evolueren op welke manier de persoon erachter dat ook doet. Mijn eerste EP was naïef en koppig zoals ik wilde zijn en wilde dat mijn muziek zou klinken, niet in het Italiaans willen schrijven en zo. Het was wel nodig. Ik was nostalgisch toen ik “NOTTE” schreef en daarom smaakt het zoals het smaakt. Ik heb geen idee hoe de toekomstige dingen zullen klinken, maar ik kan je beloven dat het als een spiegel voor me zal werken,” besluit Chiara Floris van BLUEM het gesprek, maar niet voordat ze nogmaals heeft benadrukt om vooral haar showcase tijdens Eurosonic, zo half januari via de digitale kanalen van het showcase festival te gaan zien.