Het heerlijke van onverwacht een EP op de digitale deurmat vinden is dat je soms prachtige ontdekkingen kan doen. De debuut EP ‘Brains’ van Carlota Flâneur is zo’n ontdekking. In vier nummers weet de jonge inwoonster van Barcelona een intrigerend beeld van zichzelf neer te zetten. Van oorsprong violiste is Carlota Cerrillo Moya, haar echte naam, overgestapt naar de gitaar en het schrijven van persoonlijke liedjes en deze nu uit te brengen. Het begeleidende schrijven van platenmaatschappij Hidden Track knalt er uit van de opwinding die dit debuut bij hen heeft teweeg gebracht. Dat enthousiasme is wellicht wat prematuur, maar een meer dan geslaagde en veelbelovende kennismaking is het zeker met Carlota Flâneur. “Brains’, hersens zijn gecompliceerd, maar dat is niet onze fout.” Dat is de introductie die de artieste zelf meegeeft bij het begin van het album, als citaat uit het titelnummer. ‘Brains’ komt voort uit een introspectie die ons dichter bij het universum van Carlota Flâneur brengt. Een warm universum, waar gevoelens en gedachten zich manifesteren zonder filters, met eenvoud en liefde en waar het niet nodig is om te doen alsof, maar het is genoeg om te zijn, om te bestaan. De liedjes op deze EP zijn vier stukken die tijd- en ruimtebarrières uitwissen, het heden wordt vermengd met het verleden en met Carlota’s tienerherinneringen, tot het punt dat ze in de war raken. Op het album werkt de inwoonster van Barcelona samen met Ferran Palau die ook de synths bespeelde. Carlota Flâneur deed zelf de zang en bespeelde de gitaar. De bas was in goede handen bij Jordi Matas en op drums Ildefonso Alonso die ook drumt voor bijvoorbeeld Valentina & The Electric Post. Muzikaal is het soms meer de folk kant op, soms meer pop of singer-songwriter. Daarin mag nog iets meer lijn gebracht worden. Deze EP begint met zijn hoogtepunt ‘Fun’. Een fantastisch mooi klein folky nummer, met een rustige kabbelende gitaar begeleiding, waarop de prachtige zang van Carlota Flâneur geweldig tot zijn recht komt en ook blijft komen als halverwege ook andere instrumenten bijvallen. Totaal anders met synths en veel meer poppy is dat ‘Generation of the Young Flesh’ over sex op vrijdagavond en dat op maandag vergeten zijn en jezelf daarin verliezen. Vlotter en toegankelijk is dit de eerste single die de artieste uitbracht, maar niet het nummer dat het meest beklijft. Juist in rustigere nummers als ‘Fun’ en ‘Brains’ komt de zang van Carlota Flâneur beter tot zijn recht en kan ze ongehaast haar punt maken. Het eindigt ook fraai met ‘Thankgiving Song’, ook zijn fijn nummer. Echt zo’n album wat een lekkere appetizer is en waar je hoopt op een even smakelijk hoofdgerecht uit de keuken van Carlota Flâneur.
Carlota Flâneur – Brains
