Het vlotte ‘Staying Kind’ is de opening van het debuut abum van de Texaan Cale Tyson. Tyson lijkt, op basis van dit album, ook een blijvertje. Met een melancholische stem mengt hij country, folk, blues, de jaren 50 en de stijl van het great American Songbook aanéén tot een eigen stijl door het te bedekken met een flinke laag soul. De liefhebber van enige melancholiek in de muziek wordt door Tyson op zijn wenken bediend. Een album vol liefdesverdriet en gerelateerde perikelen, mooi in de klank gezet met veel instrumenten, achtergrondkoortjes en blazerssecties. Deze rijkelijke stijl past bij het album van Tyson en benadrukt de melancholie die hij met verve aan de mand brengt. Na het rustige ‘Somebody Save Me’, volgt het fraaie titelnummer, waarna het sterke uptempo ‘Easy’ volgt een lekker hotrod nummer. Schitterend is ‘Traveling Man’. Een heerlijk rustig nummer, waarin de diepte van de stem van Tyson volop tot zijn recht komt. Het album is opgenomen in de beroemde Fame Studio met producer Mike Rinne en die is er in geslaagd om de melancholie er toch fris en helder uit te halen. Na ‘Pain in My Heart’, ook zo’n heerlijk traag nummer, stapt Tyson op een Westbound Train voor een vlotte ‘Railroad Blues’. De snelle nummers geven dynamiek en kaderen de meer traag neergezette nummers uitstekend. De stem van Tyson is heerlijk en bevat veel gelaagdheid om alle facetten van de ellende die hem overkomt in zijn liedjes neer te zetten. Met twaalf liedjes, waaronder ook nog het formidabele ‘Dark Dark’ en ‘High Lonesome Hill’ met als afsluiter ‘Ain’t it Strange’ blijft het niveau erg hoog. Melancholie van de bovenste plank.
Cale Tyson – Careless Soul
