GRONINGEN – Bulgarije is een prachtig land dat de afgelopen twintig jaar om zijn prachtige steden en stranden, prima wijnen en heerlijk eten steeds populairder is geworden, maar ook steeds meer en betere bands voort brengt. Voor het mooie zomerweer hoef je deze dagen echter niet in Sofia te zijn. Het is er rond het vriespunt en guur, maar voor een goed gesprek met Miroslav (Miro) Ivanov en Grisha Georgiev van de Bulgaarse Eurosonic inzending Saint Electrics wel. Helaas mist het derde bandlid Deyan ‘Dakata’ Dragiev op het ápel, maar desondanks weten Ivanov en Georgiev een mooi beeld te schetsen van de band en hun verwachtingen van Eurosonic. Saint Electrics speelt op 19 januari in Huize Maas in Groninger zijn showcase.
“Sofia is waar Saint Electrics is ontstaan en waar we onze muziek maken”, vertelt Miro Ivanov over de stad. “De stad is erg belangrijk voor ons en heeft zeker een impact op wat we doen en hoe we het doen. Het is echter moeilijk om direct je vinger te leggen op wat die invloed is, De lokale music scene is erg in ontwikkeling de afgelopen tien jaar. Het heeft volop momentum. We hebben nu een aantal grotere podia in de stad waar hele coole dingen gebeuren. Er zijn veel bands in Sofia van hoog niveau, maar het is ook een belangrijke toeristische bestemming en die mensen willen juist lokale muziek horen.” Grisha Georgiev vult hierop aan. “Ja dat klopt. Dat heb ik regelmatig gezien. Ik kwam een keer van München terug naar Sofia en het hele vliegtuig zat vol met blije mensen met gitaren en ukuleles die opgewonden waren dat ze naar Sofia gingen. Echter, je moet ook erkennen dat de wereld deze dagen erg gecompliceerd is en dat er helder oplichtende bakens zijn, maar ook plekken waar duisternis heerst. Met het schrijven van liedjes, ze opnemen en op het podium spelen kunnen we op een goede wijze, het is een catharsis voor ons als muziekanten en voor de fans net zo goed, ons focussen op het positieve.”
Saint Electrics is dus een band waarin wordt nagedacht. Nadenken zat er al vroeg in bij de heren. Ivanov hervat het gesprek om terug te gaan naar zijn muzikale wortels. “Ik zat, ik denk zo, in de vierde klas toen ik mij realiseerde dat muziek een belangrijke rol in mijn leven zou gaan spelen. Het was mijn favoriete vak op school en ik ging altijd naar muziek les met een grote grijns op mijn gezicht. In Bulgarije is een belangrijke muziekcultuur. Mijn ouders hadden altijd wel bezoekers en dan werd er muziek gespeeld in en om het huis. Dat kon via de stereo zijn, maar ook vaak had iemand wel een gitaar bij zich of een ander instrument. Eén van die gasten liet zijn gitaar liggen en het duurde zes maanden dat hij hem weer kwam ophalen,” lacht Miro, “in die tijd hebben mijn broer en ik omstebeurten geleerd om te spelen en dingen uit te proberen. Als kind had ik een hele grote voorliefde voor de muziek van ABBA. Hun liedjes, melodieen en arrangementen raakten me. Nadat ik de gitaar onder de knie had, raakte ik meer onder de invloed van heftigere gitaar muziek, zoals van The Scorpions, Judas Priest en Iron Maiden.” Dit vindt weerklank bij zijn bandgenoot die toch even een blik opzij wierp toen de ABBA confessie werd gedaan. “Yeah”, klinkt het enthousiast bij Grisha. “Dezelfde gitaar rockbands zoals Iron Maiden, Judas Priest maar ook Manowar stonden in mijn muziekcollectie. Als kind was ik eigenlijk niet zo geïnteresseerd in muziek. I hield meer van martial arts en break dancing, hoewel dat natuurlijk wel weer een muzikale connectie heeft. In mijn tienerjaren begon ik met klasgenoten en vrienden muziek uit te wisselen. Het lied dat de meeste invloed op mij had was ‘I Love Rock and Roll’ van Joan Jett. Ik heb een akoestische gitaar gekocht toen ik een jaar of dertien was en dat liedje leerde ik mezelf spelen op die gitaar. Ik was ook erg geboeid door soundtracks van films. In het bijzonder de soundtrack van ‘Flash Dance’. Daarna begon ik heel verschillende muziek te beluisteren en verzamelen, van metal tot jazz, Earth, Wind & Fire, Stevie Wonder, Asia, Rush en deze opsomming kan ik nog wel wat verder rekken.”
Rock, maar veel andere genre’s hebben de mannen van Saint Electrics beïnvloed. Dat komt terug in hun huidige sound. Miro Ivanov duikt direct in de materie. “Ja je kunt stellen dat we ons thuis voelen in de rock, maar rock is de hoeksteen van onze muziek. De grammatica zeg maar. Het is de taal die we gebruiken, maar daarin introduceren we elementen van jazz, psychedelica en improvisatie. We proberen om het te verheffen naar, voor ons althans, een hoger niveau. Als een rockband dtaait het schrijven van liedjes in de eerste plaats om de riff. Dat is het startpunt, vanwaaruit we een melodie schrijven. De tekst komt als laatste. We beschouwen ons ook niet als traditionele songwriters, maar meer als riff writers. Onderwepen van onze liedjes worden bepaald door het riff. Als we teksten schrijven gaan we er samen voor zitten en kijken we wat er in onze levens speelt in de liefde of in een relatie, maar we beperken ons niet tot het heden, maar kijken ook naar het verleden.” Met wederom een bevestigde “Yeah”, gaat Grisha hier op verder. “Maar met een flinke scheut rebellie”, vult hij aan. “Wat ook van belang is”, aldus de zanger van de band, “ laat me een voorbeeld geven, het opnemen van de titeltrack van ons nieuwe album ‘Keep Me Calm’ was een buitengewone ervaring. Veel onderdelen van dat liedje zijn opstaan tijdens het opnemen. Het nummer kende een enorme metamorfose. Ik hou van die aanpak, maar dat kun je niet vooraf plannen. Dat gebeurt of niet. Ik ben erg blij dat zo nu en dan die magie ons overkomt en dat zijn de meest opwindende momenten.”
Het bruggetje naar het nieuw te verschijnen album van Saint Electrics is daarmee gelegd. Miro Ivanov: “Het album is een essentiëel snapshot van hoe we er creatief voorstonden op dat specifieke moment. Het album is bedoeld om een pagina van onze historie te kunnen omslaan en ons in staat stellen om vooruit te gaan en dat we onze aandacht kunnen focussen op allerlei nieuwe plannen die we hebben. Ik vind dat je het mentale archief af en toe moet legen om ruimte te scheppen waar nieuwe ideeën naar binnen kunnen.” Aandachtig luisterde Grisha Georgiev mee en als het tijd is om zijn zegje te doen valt hij in met zijn karakteristieke “Yeah, het was erg recht door zee, We wilden een aantal liedjes opnemen en die bijeenbrengen op dat album. Onze creativiteit samenbrengen in een portfolio. We hadden als plan vooraf om het een conceptueel album te laten zijn, warin de liedjes in elkaar overvloeien. Dat komt door invloeden van The Red Hot Chili Peppers en Pink Floyd.”
Saint Electrics staat bekend als een opwindende band op het podium. Een act die je, ook op Eurosonic, gezien moet hebben. Deze keer neemt Georgiev het voortouw. “Absoluut. Ik sta al te trappelen als ik aan optreden denk. Voor mij gaat een show om het uitwisselen van energie, dat wat je deelt met de mensen die gekomen zijn om je te zien en naar je te luisteren. Saint Electrics is erg direct in de manier waarop wij liedjes presenteren en de boodschap die het bevat.” Ivanov heeft hierop een eigen kijk. “Wellicht dat ik het van het standpunt van de gitarist bekijk, maar voor mij is de toon van de gitaar erg belangrijk op het podium. Een goede solide klank! Ik bedoel, als ik inplug en een G Major accoord speel op vol volume en dat geluid komt door de speakers, dan staan mijn haren overeind als bij een kat. Het is voor mij een natuurlijke geestverruiming en alles volgt uit dat eerste gevoel. Ik denk dat het voor ons allemaal de drive is om op het podium te staan. Of het nu gaat om de gruizige stem van Grisha of om het ritme gevoel van Dakata onze drummer.” In één vlotte beweging neemt Mirko zijn tafelgenoten mee van Sofia naar Groningen. “Het publiek van Eurosonic mag van ons een behoorlijke dosis prime cut kwaliteits Rock and Roll verwachten. Een uitbarsting van energie met prima liedjes uiteraard. We willen graag indruk maken, zodat we onze muziek kunnen verkopen en mensen naar ons blijven luisteren. We hopen daarnaast veel boeiende mensen te ontmoeten. Niet alleen uit de muziekindustrie, maar ook daarbuiten. Uiteraard doen we ook graag wat inspiratie op voor onze volgende album.” De afsluiting is voor Grisha Georgiev. “We doen wat we het allerbeste kunnen en dat is 150 tot 200% inzet geven. We hopen dat iedereen die de moeite neemt om te komen er met een goede herinnering aan ons in hun hart vandaan komt. We zijn blij als we fans kunnen maken zodat we ze ook in de toekomst weer tegen komen en onze krachten weer kunnen bundelen. “