GRONINGEN – Een huisje hier in de buurt, ja dat zou wel wat zijn, concludeerde drummer Sam Doores na afloop van de show in het Noorderplantsoen tijdens Noorderzon. Doores had net de kans gekregen de was te doen, zijn dierbaren even te zien en ook in eigen land nog een paar shows te doen na de toer met The Deslondes door Europa waarbij hij in deze omgeving ook De Amer in Amen bezocht, voor hij zijn drumstokjes weer in kon pakken om zijn vaardigheden ten dienste van Buck Meek aan te wenden tijdens dien Europese tour. Het zit goed met de airmiles bij Doores. Buck Meek geniet bekendheid als gitarist van Big Thief, maar bouwt ook zelf aan een indrukwekkend oeuvre. De Texaan groeide op met het spelen van blues en folk liedjes in Texas, ging studeren aan de Berklee College of Music en eindigde in New York als straatmuzikant, voor hij met andere alumni van de prestigieuze muziekschool Big Thief vormde en door groeide naar wereldfaam. Alexander Buckley Meek bracht echter van te voren samen met Adrianne Lenker twee EP’s uit en ook tijdens zijn Big Chief periode blijft hij ook eigen materiaal de markt op brengen. In 2018 verschijnt ‘Buck Meek’, in 2021 is ‘Two Saviors’ de opvolger daarvan en nu is hij in Europa ter promotie van ‘Haunted Mountain’ dat dezelfde week als het optreden zal verschijnen. Een optreden waar verwachtingen van waren en al ver vooraf prijkte het bordje uitverkocht op de entree naar het podium. De gelukkigen die wel een kaartje hadden bemachtigd dromden naar binnen en zochten een plek voor het podium om maar niets te missen. Even later verscheen de artiest met zijn band op het podium en zette ‘Pareidolia’ in. Een heel kenmerkende stem die onmiddellijk in het concert rustig op gang brengende nummer tot zijn recht kwam met even kenmerkend het geluid van de pedal steel dat prominent in dit nummer, en vele andere liedjes deze avond, naar voren kwam. Noorderzon leent altijd de Vera Art Division voor het maken van prachtige posters voor de diverse optredens. Voor Buck Meek had Willem Kolvoort, onlangs nog met een solo expositie in het Groninger Museum, een affiche gemaakt op basis van het nummer ‘Haunted Mountain’. Dit nummer stond als tweede op de setlist en de keuze van Kolvoort was terecht, want in dit wat meer uptempo liedje werd het prachtig met uitstekend gitaarwerk. Vlot en mooi ging het verder in ‘Second Sight’ en het rustigere ‘Candle’ voor het midden gedeelte fantastisch werd en Meek de hoogtepunten aan elkaar bleef rijgen met onder andere ‘Where You’re Coming From’, nummers vaak met een ontregelende gitaarsolo van zijn gitarist. Een ander hoogtepunt was de manier waarop Meek handelde op het moment dat er iemand onwel werd in het publiek. Kalm onderbrak hij de show, alarmeerde de organisatie en eventuele medici en legde het publiek uit wat er aan de hand was om, zodra de crisis bezworen was in de inderdaad bloedhete tent, naadloos het weer op te pakken en de sfeer die hij in het optreden had gebracht direct weer op te roepen. Dat deed hij onder meer met het kleinere en gevoelige ‘Paradise’. Een lied mede op basis van wat tekstfragmenten van Jolie Holland over het gevoel van verwondering en het naast niet kunnen bevatten van grote emoties als liefde, dood, maar ook zaken als het leven na de dood of de immensheid van het heelal. Hierna ook wat bedeesder volgden ‘Sam Bridges’ en ‘Lagrimas’ om het dan met ‘Undae Dunes’ stevig aan het slotakkoord te werken dat kwam met het prachtige, regelmatig driestemmig gezongen en met fijn drumwerk van Sam Doores in ‘Secret Side’. Een tent vol betoverde mensen bij de alternatieve folk en tegen de rock en Americana aan leunende klanken van Buck Meek. Er was nog een toetje. De band kwam terug voor het robuuste maar fantastisch mooie ‘Cyclades’. Een prachtig verhaal over hoe zijn vader maar net een botsing kan voorkomen met een aantal herten als hij op de motor door Griekenland rijdt. Verhalen vertellen in een liedje op een fantastische manier door Buck Meek voor een betovert publiek.
Buck Meek betovert Noorderzon
