STEENDAM – Een Amerikaan die in Denemarken woont met een Francaise die in Amsterdam haar huis heeft. Samen vormen Brett Perkins en Magali Michaut een paar welk los van elkaar nummers speelt, maar ook samen als duo. Het leverde een zeer gevarieerde avond op, waar vooral Magali Michaut uit de schaduw stapte en zich een verrassend veelzijdige artieste toonde. Het was echter Brett Perkins die met ‘All That And More’ begon en zich in een zoete bui liet aantreffen. Perkins is een uitstekend songwriter, maar op dit moment in een verliefde fase in zijn leven en dat had zijn invloed op de zongkeuze. Zelfs de vogels twinkelierden buiten mee bij podium Peter & Leni in Steendam op zijn mellow mood. Na twee liedjes maakte hij plaats voor Magali Michaut die haar bijdrage begon met ‘Ma Petite Chanson Parisienne’, ondanks de titel een lichtvoetig Engelstalig liedje dat erg beviel. Van de gitaar wisselende Michaut daarna naar de piano voor het meer theatrale ‘I wish’. Een liedje waarin Michaut er erg om moet denken haar zang laag te houden, want dan is het prachtig en interessant. In haar moedertaal vervolgens haar lied over de gebeurtenissen afgelopen jaar in Parijs ‘Alpha Bravo Charlie Hebdo’. Drie heel verschillende composities, waarbij ze de Franse chanson combineerde met Amerikaanse invloeden. Daarna was het tot de pauze een duo, waarbij Michaut toonde dat niet de piano of de gitaar, maar de viool haar beste instrument was en vaak uitstekende invulling geeft aan de liedjes, wat begon met ‘The Way That You Want’ waarbij de mooiste nummers waren ‘Hopeless Romantic’, hoewel ook weer mierzoet en met veel verliefde blikken onderling op het podium. Serieuzer was ‘Background Pain’ gezongen door Magali Michaut en dat was een magnifiek nummer evenals ‘Theatre of Life’. Na de pauze was het wederom Perkins die alleen het podium betrad voor ‘Sure Will Miss You When You Go’, een lied over sterven en afscheid nemen en solo zijn mooiste lied van de avond. Perkins is een prettige verteller en prima muzikant, maar als zanger wisselde hij sterk momenten af met mindere momenten. Vooral in de liedjes die hij bracht met ukulele was hij al zanger op dreef, maar in het vlotte ‘Wasn’t it Worth It’ duidelijk veel minder. Ook nu verscheen Michaut na Perkins voor een drietal liedjes en weer heel wisselend. Een grappig liedje over haar hoed, een fijne Franse chanson en als hoogtepunt de op haar lijf geschreven cover ‘Talk to Me’. Ook nu werd het concert afgesloten met een drietal liedjes samen, waarvan het gloednieuwe ‘Unforgettable Two’ op ukulele het meest beviel. In alle opzichten een heel afwisselend concert, waarbij vooral de jonge Magali Michaut nog een fijne toekomst voor zich h
Brett Perkins treedt op met veelzijdige Magali Michaut
