GRONINGEN – Rondom de sessies op misschien wel de mooiste locatie van Eurosonic, de Martini kerk in Groningen, onder het prachtige orgel, waren veel verschillende tijden in omloop. De laatst gepubliceerde tijd werd door tal van mensen aangehouden, maar toen ze op dat moment binnenkwamen lopen voor het concert was Black Country, New Road net klaar en alweer druk aan het afbreken om tijdig gereed te zijn voor het tweede ESNS optreden in Vera later die avond. Dat was jammer voor de laatkomers, want het was smullen bij deze Britse formatie met zijn post rock, waarin jazz net zo makkelijk wordt gekoppeld aan metal, met strijkers, met een heerlijke saxofoon en een hele fijne grote band. De vanuit Cambridge stammende, maar vanuit Londen opererende formatie had onmiddellijk een hoop reuring en verwachtingen, hoewel ze halverwege dit jaar nog maar eigenlijk één nummer op hun setlist hadden. Dat is snel aangepast en met het album ‘Sunglasses’ zijn deze Britten klaar voor de podia. Dat bewezen ze in Groningen. Daar werd ingezet met ‘Athen’s France’, wat het nummer was waarmee de band hard op de deur klopte. De formatie heeft de naam van chaotische live shows, die een belevenis op zich zijn. Dat kwam er in de Martini Kerk niet uit. Het was een hele fijn en keurig optreden van de band. Wie ze nog wil boeken voor een festival deze zomer moet opschieten, want de agenda van Black Country, New Road is nagenoeg gevuld van SXSX in Texas, maar ook Podoha in Slowakije, Festival Vodafone Paredes de Coura in Portugal en Motel Mozaique in Rotterdam. De loop zit er in. Frontman van de band is gitarist en zanger Isaac Wood. Zijn zang in ‘Athen’s France’ en het daarna volgende ‘Sunglasses’ is opmerkelijk, het schuurt en heeft resonanties van David Byrne van de Talking Heads en Thomas Dolby in zich met een fraaie heesheid en soms meer gesproken dan gezongen. De rest van de band bestaat uit May Kershaw op toetsen, drummer Charlie Wayne, gitarist Luke Mark, Tyler Hyde op basgitaar, saxofonist Lewis Evans en Georgia Ellery op viool. ‘Athen’s, France’ gaat van start met een rustig ritme, maar krijgt al snel een gejaagdheid die ontregeld en het lied erg veel urgentie en dramatiek geeft. Een prachtig nummer. Een beetje een zelfde aanpak kent ‘Sunglasses’, titelnummer van het album. Ook dat is lang, begint regulier, maar daarna laat de band het muzikaal heerlijk uit de bocht vliegen, met sterk saxofoon werk van Lewis Evans en prachtig vioolspel van Georgia Ellery die naast Isaac Wood het front van de band vormen. Een sterk gezelschap, dat hopelijk ook snel een zaal of festival in het Noorden mag komen bezweren met hun genre overschrijdende muziek. Dat zou fijn zijn voor al die mensen die te laat kwamen of op tijd, maar de band te vroeg, net hoe je het bekijkt. Black Country, New Road is in ieder geval een heerlijke intrigerende en steengoede band die lekker de box de box laat en alle kanten op gaat die het wil opgaan en daarmee een lekker eigen geluid weet te scheppen wat meer dan bevalt.
Black Country, New Road vliegt uit de startblokken
