Foto: Ellie Smith Photography
LONDEN – Uiteindelijk moest het optreden van Big Joanie op Here Comes The Summer op Vlieland op het laatste moment worden geannuleerd. Familie omstandigheden gooiden helaas roet in het eten waardoor er geen black feminist sistah Punk klonk over de Wadden. Helaas. Vlak voor het afzeggen spraken we met zangeres en gitariste Stephanie Phillips, bassiste Estella Adeyeri en drumster Chardine Taylor-Stone in Londen. Vol goede moed keken ze in een lente-achtig Londen met uiteraard nu en dan een Britse bui vooruit naar Vlieland en vertelden ze honderduit over hun muziek. Wellicht binnenkort in de herkansing dan maar hopelijk.
“Ik zag een Facebook advertentie” vertelt Stephanie Phillips over het ontstaan van de band, “van Rachel Aggs (Shopping/Sacred Paws/Trash Kit) over het evenement First Timers. Dat is een festival dat zich focust op mensen uit een gemarginaliseerde achtergrond en ze stimuleert om bands te vormen en hun eerste optreden te doen op dat festival. Ik zat al in een feministische punk band en ging veel naar punk optredens, waar ik me compleet thuis voelde. Ik ging naar bijeenkomsten van zwarte feministen en ook daar voelde me op mijn gemak, maar ik voelde me wel twee verschillende mensen in beide bewegingen. Ik wist dat er nog meer mensen zouden moeten zijn net als ik, dus plaatste ik een oproep op Facebook voor iedereen die met mij een zwarte feministische punk band wilde beginnen. Chardine die ik had ontmoet op een bijeenkomst voor zwarte feministen reageerde en zij wilde graag drums spelen. Onze eerste bassiste Kiera hebben we ook online gevonden en de rest is historie”, lacht Stephanie Phillips waarna Estella Adeyeri haar aanwezigheid verklaard. “Ik was al fan van Big Joanie, want de band waar ik inzat speelde vaak op dezelfde shows en festivals en we zaten in dezelfde scene. Op het moment dat Kiera verhuisde naar Glasgow, ben ik begonnen als bassiste.” Adeyeri gaat dan direct verder terug in haar verleden. “Mijn ouders stuurden me op pianoles toen ik vier jaar oud was en stimuleerden mijn muzikale ontwikkeling enorm. Mijn oudere zus introduceerde me in de alternatieve muziek, waardoor ik op mijn dertiende om een gitaar vroeg. Ik had gitaar les gedurende een jaar en ben daarna verder gegaan met mezelf dingen leren. Ik hield er altijd van om met andere mensen samen muziek te maken, meer dan om voor mezelf alleen wat te spelen en ben uiteindelijk in de band JUNK begonnen in 2013. Ik schreef altijd over muziek, werkte bij een muziekpodium, maar ik was eigenlijk niet er van overtuigd dat ik ook muzikant kon zijn tot ik in JUNK begon te spelen. Ik heb er echt een poos omheen gedraaid, dat muzikant zijn.” Chardine Taylor-Stone heeft tot dan geïnteresseerd zitten luisteren, maar valt nu ook in het gesprek. “Ik wist eigenlijk pas dat ik in een band wilde toen ik Steph’s Facebook oproep zag. Tot die tijd was muziek vooral een start en stop situatie. Ik ben met gitaarles begonnen toen ik zestien was, maar vond dat mijn docent doordraafde en dus ben ik weer gestopt. Ik heb wel altijd als DJ gedraaid, dus ik was altijd wel muzikaal betrokken.”
Terug naar de initiatiefneemster voor Big Joanie. Stephanie Phillips: “Ik luisterde naar een heleboel indie en riot grrl muziek als tiener, dus vroeg ik mijn moeder om een gitaar voor mijn zestiende verjaardag. Dat heeft ze gedaan en ik begon met Bikini Kill liedjes te oefenen op mijn akoestische gitaar. Ik begon ook mijn eigen liedjes te schrijven, maar die kwamen nooit verder dan mijn eigen slaapkamer tot ik mijn eerste band oprichtte toen ik 22 was. Dat had ik ook al eerder geprobeerd toen ik nog op de universiteit zat, maar dat faalde toen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat een band iets was wat ik absoluut wilde gaan doen, maar ik wist nooit hoe. Pas toen ik mensen leerde kennen in de DIY punk scene en begon te reageren op mensen die ook een band wilden beginnen dat ik uitvond dat ik echt muzikant kon zijn. Onze sound is eigenlijk heel vanzelfsprekend tot stand gekomen. Ik had al een aantal liedjes voor we begonnen, maar met Chardine haar spel klonken die liedjes ineens heel anders. Ze worden veel directer en krachtiger als de drums er bij komen. Onze sound wordt ook beïnvloed door onze hele brede muzikale smaak. We houden van van alles, van folk tot emotionele hardcore, maar we proberen daar een nooit een punt van te maken. We gaan nooit zitten van: “laten een emo song schrijven”, We trachten niet zo overduidelijk te zijn. Meestal ben ik het die de liedjes schrijft en dan meeneem naar de rest van de band en proberen we er met zijn allen een Big Joanie song van te maken. Ik prefereer in een stream of consciousness manier te schrijven, want ik denk dat heter is om het liedje niet in de weg te zitten qua onderwerp. Als ik ga zitten om over een specifiek onderwerp een song te schrijven voelt dat ongemakkelijk. Ik kan alleen echt schrijven als ik helder ben en er iets broeit waar ik over kan schrijven. Er kan dus ook zo maar een paar maand overheen gaan voor ik weer wat liedjes schrijf.”
Beide andere dames zijn even van tafel weggelopen om wat andere klusjes te doen. Stephanie Phillips blijft over en met haar kijken we naar de presentatie van de band als Black Feminist Punk Band. “Dat gebruiken we heel erg letterlijk. We zijn zwart, we zijn vrouwen en we zijn feministen in een punkband. Het is een overduidelijk statement en eigenlijk zou het niet controversieel moeten zijn om je eigen identiteit te claimen. Het is ook een signaal voor iedereen die op zoek is naar een dergelijke representatie. Vaak wordt ons verteld dat we ons moeten schamen om wie we zijn, maar ik denk dat vandaag de dag meer en meer mensen op zoek zijn naar een correcte afspiegeling van zichzelf en voorbeelden van wat we als een gemeenschap zijn en kunnen bereiken. We krijgen eigenlijk vaak heel goede reacties als we stellen dat we zwarte feministen zijn. Als mensen zich daar niet in kunnen vinden komen ze vast niet naar onze optredens of kopen onze muziek”, grijnst de zangeres.
Phillips duikt dan dieper in het DIY karakter van Big Joanie. “We zijn begonnen in een DIY punk community in Londen. Dat heeft ons erg veel vrijheid gegeven. DIY punk gaat erom dat we de controle terugnemen over een mainstream entertainment die zo is gebouwd dat mensen consumeren in plaats van dat we onze eigen cultuur scheppen. Omdat we DIY opereerden hebben we risico’s kunnen nemen en zo hebben samen kunnen komen om uit te vinden wie we waren en wat we wilden scheppen. Het geweldige van Londen is dat je altijd wel mensen kunt vinden die zelfde willen als wat jij wil. Het is een enorme stad waarin je je vaak verloren voelt, maar in werkelijkheid ben je nooit alleen. Big Joanie kon alleen worden opgericht in Londen met de hulp van de DIY gemeenschap die ons en andere bands altijd enorm heeft ondersteund.”
Het heeft onder meer geresulteerd in het prima ontvangen album ‘Sistahs’. Het album waarmee ze op toer waren naar wat onder meer naar Vlieland had moeten leiden. “Onze producer Margo Broom had het idee om de bulk van het werk te maken dat op zich zelf stond met een compleet ander geluid dan dat we op het podium brengen. Op ons album is het gelukt om onze sound uit te rekken en onszelf uit te dagen met het beeld van jezelf wat je kunt. Het is ons eerste album en de eerste keer dat we werkten met een producer. We hebben er echt de tijd voor genomen om de opnamen goed te krijgen en onze sound te ontwikkelen.”
Van plaat naar op het podium. Steph Phillips maakt de overgang in het gesprek moeiteloos. “Ik hou er van om live te spelen, want het is zo geweldig om te zien hoe mensen reageren op onze muziek en alles waar we voor staan. Je kunt nooit echt zeggen wat mensen van een plaat vinden die ze thuis draaien, dus als je op het podium staat krijg je heel direct de verbinding. Ik kijk er naar uit dat we nog meer gaan optreden, in andere nieuwe landen en meer vrouwen van colour bereiken en ze naar onze optredens brengen en dan vooral helemaal vooraan bij het podium.” Estella Adeyeri schuift nog weer even aan: Ik denk dat tijdens elk optreden je de liedjes opnieuw maakt op een manier die nooit meer herhaald kan worden. Wat er op dat podium gebeurd hangt van zoveel factoren af en de combinatie daarvan. Het is opwindend om de interactie te hebben met het publiek. Die horen dan het verschil tussen de plaat en live versies en krijgen dan vaak wat meer info over wat voor betekenis liedjes hebben. Ik kijk er naar uit als mensen gaan dansen en lol hebben met onze muziek, want ik denk dat relaxt en zonder zorgen op die manier luisteren erg aanstekelijk kan zijn. Dan nog even de verwachting voor een concert dat er niet kwam. Jullie kunnen vooruit kijken naar geweldige liedjes van aardige punkers die te veel thee drinken”, lacht Stephanie Phillips van Big Joanie ter afscheid. Dat houden we dan nog even te goed.