STEENDAM – Rampzalige reizen, Bianca De Leon kan en heeft er een boek over geschreven en wellicht komt er nog een extra hoofdstuk voor de reis die ze maakte van Austin Texas naar Steendam. Hoewel drie dagen zonder slaap, een op het laatste moment gecancelde vlucht en een wolkbreuk met onweer in Amsterdam na schietpartijen in Panama en mensen onder de trein in Finland wellicht nog één van de meer tammere reizen is. Drie dagen geen slaap met een flinke jetlag hadden wel zijn tol geëist en aanvankelijk stond De Leon wat schuchter op het podium bij Peter en Leni. Bianca De Leon specialiseert zich in de rauwe en soms morbide verhalen van de grens van Mexico en Texas, waar een schietpartij of romance meer of minder altijd mogelijk is. De artieste woont nu weliswaar weer in Texas, maar bracht ook een flink deel van haar leven door in Mexico. Geen gebied voor doetjes. Dat kwam in haar liedjes tot uiting die ze weer erg mooi afwisselde met mooie liefdesliedjes. Ze opende met ‘Silence Speaks Louder Than Words’ en aanvankelijk moest alles nog even wakker worden aan haar. Dat duurde gelukkig niet lang, want al in het derde nummer viel één van de hoogtepunten van het concert te noteren met het prachtige ‘The Long Slow Decline of Carmelita’. Een lied dat was geïnspireerd door een optreden in een Mexicaans bordeel, waar in de pauze publiek, personeel en de complete drankvoorraad even om de hoek moest wachten op de vlucht voor een politieinval en op het moment dat de politie afdroop werd de tweede set gespeeld en was het business als usual met mannen en dames die zich even terug trokken. Naast een fijne vertelster in haar liedjes kan Bianca De Leon ook prima een verhaal brengen en had ze dat best nog wat vaker mogen doen. Ze heeft een fijne diepe stem en weet zich adequaat op de gitaar te begeleiden. Ze speelt korte krachtige liedjes met vaak moord en doodslag als onderwerp, maar ook liefde en het leven. Voor de pauze nog mooie nummers als ‘High & Lonesome’, ‘Writing on the Wall’, In The Moonlight’, ‘Stale Wine and Roses’ en het prachtige ‘Somebody Shot Manuel’ Na de pauze werd het beter en beter en was te merken hoe een concert met een sprankelendere Bianca De Leon is. De liedjes bleven sterk, de verhalen waren rijkelijker en de zang kwetsbaar maar juist daardoor ook sterk. Aanvankelijk lag de nadruk op haar laatste album ‘Love, Guns and Money’. Ze vertelde rondom ‘I Sang Patsy Cline’ hoe ze in Panama terecht kwam, net op de avond dat Amerika dictator Noriega afzette en een nieuwsgierige blik over een balkon haar bijna het leven koste. Erg mooi was ‘Guns and Money’ en ook het Spaanstalige ‘Buscando Por Ti’, waarna ze afsloot met een reeks nieuwe liedjes van haar volgende album. Dat wordt een album om naar uit te kijken, want nummers als ‘Dangerous Endeavour’, ’67 Cadillac’ en het Marilyn Monroe lied ‘Sad Corner of Her Eyes’ wat een prachtig eerbetoon was voor ze afsloot met de grappige meezinger ‘Don’t You Hate it When Your Date Gets Shot’ over één van haar minder gelukig afgelopen episodes in haar liefdesleven. Een erg fijne singersongwriter die het leven van de grens tot leven wekt in haar Americana en Folk liedjes, soms ruig en ruw, soms vol humor, maar altijd een goed verhaal.
Bianca DeLeon specialiseert in rampzalige reizen en prima liedjes
