Het leven voerde de Amerikaanse Beth Wimmer naar Zwitserland. De ook in Nederland bekende Wimmer heeft nu met ‘Chemical Reaction’ een sterk nieuw album op de markt gebracht. Het is alweer de vijfde van deze Americana zangeres die zich net als bij haar laatste album ‘Bookmark’ heeft omringt met een aantal geweldige muzikanten. Voor het album heeft ze de Mojo Monkeys als begeleidingsband en die bestaan uit een aantal muzikale geweldenaren als gitarist Billy Watts (Eric Burdon & the Animals, John Mayall, Jackson Browne en Grammy genomineerd met Teresa James & The Rhythm Tramps) die tevens co-producer is, bassist Taras Prodaniuk (Merle Haggard, Lucinda Williams) en David Raven op drums (Shelby Lynne, Keith Richards, Norah Jones) en daarnaast diverse gastmuzikanten. Beth Wimmer blijft misschien een beetje teveel onder de radar, mede door haar vestigingsplaats Zwitserland, maar geeft ook op dit album weer blijk van haar klasse met soulvolle songs en met haar warme stem en prima songwriting. Ze pakt onmiddellijk uit met haar titelsong. Een rustige opening met een prima progressie met tussendoor een hele fijn muzikaal intermezzo met de gitaar van Watts. Kalm begonnen pikt dit nummer snelheid op en daarmee wordt ook de zang van warm naar urgenter. Prachtig, haast jazzy, is ‘Better Than You Think’. Een heerlijke relaxte vertelling. Een prima zomerse song over de liefde. Daarna rockt het flink in ‘My Bad Side’, waarin Wimmer net iets minder kan overtuigen. Deze bad side heeft niet de overtuiging van iemand die het echt voelt. Heerlijk is dan wel weer het rustige ‘Restless Melody’ en het vlotte en prangende vragen stellende ‘When I Die’ waarin Wimmer zich afvraagt waar ze heen gaat als ze dood gaat, besef je het wel dat je bent gestorven en kun je dan je geliefden weer ontmoeten. Op prettige en soms schurende manier worden deze vragen gesteld, zonder dat ze overigens nu al een antwoord verwacht. Een hoogtepunt op dit album. Steeds is er die prima begeleiding van haar band die helpen om de nummers naar een hoger niveau te brengen en Beth Wimmer in staat stellen om te shinen. Zo’n nummer waar dat gebeurd is bijvoorbeeld ‘Heavy’ waar de zangeres in een muzikaal gespreid bedje stapt en de kans grijpt haar fraaie zang te laten horen. Rustig gaat het verder in ‘Fox on the Highway’, wat een geweldige song is. Een diep gevoelig nummer, met sterke accenten en een solo van Billy Watts. Zo wil je Beth Wimmer horen, maar deze zangeres heeft een mooie veelzijdigheid in huis, want het vrolijk opzwepende ‘Beating Better’ gaat weer een andere kant op. Wat dan weer gekoeld wordt met het country nummer ‘Cold Rain’. ‘Sugar Daddy’ is dan het einde van een zeer sterk en fraai gevarieerd album met prima muzikanten, maar vooral Beth Wimmer die er uitstekend op weet te schijnen in het spotlicht.
Beth Wimmer – Chemical Reaction
