GRONINGEN – Het Belgische Barely Autumn is de liefdesbaby van de Leuvense singersongwriter Nico Kennes die om zich heen heeft verzameld Bram Vandermotte op drums, Gil Persoons op bas en Xavier Van Rillaer op gitaar en toetsen. In het kader van Magnes Music Sessions speelt het viertal Belgen een uitermate gedreven set in de kelder van The Dog’s Bollocks wat een prachtige ruimte is voor muziek en bandjes als Barely Autumn. Het zijn intieme en intense liedjes die Kennes brengt, waar hij ook nog eens inkruipt als een oude lekkere jas die zo perfect past. Hij wordt zijn liedjes op het podium, herleeft de herinnering die er aan ten grondslag ligt en deelt dat graag met de luisteraar. Liedjes met een zekere melancholie waarbij op een goede manier nu en dan leentjebuur is gespeeld en invloeden van bijvoorbeeld een Elliott Smith zeker hoorbaar zijn. Het is lekkere indie rock, nu en dan stevig uit de hoek komende, dan weer wat gevoeliger, maar met onaflaatbare energie gebracht door Nico Kennes c.s. Direct lekker robuust hakt ‘Coming Home’ er in. Prima nummer waarin de band onmiddellijk zijn groove treft en zich prima toont. Kennes is duidelijk voorbereid op een internationaal publiek, want ondanks het uitsluitend uit Nederlanders en Belgen bestaande publiek kondigt hij zijn nummer in het Engels aan. Groots denken is nooit verkeerd en Barely Autumn tourt al regelmatig over de grens en was onlangs nog op pad in Duitsland. Fluks gaat het verder met ‘Grown’ dat wat kalmer is en ‘Losing Ground’ wat ook weer een prima song is dat rustig van start en vandaar uit zich ontwikkelde. Kennes heeft een fijne licht hese stem, waarin hij lekker kan schuren, maar ook die gevoelige toon weet te treffen. Die gevoeligheid en melancholie stroomde bijvoorbeeld over in het prachtige ‘Daydrinking’. Een lied met de nodige tragiek, waarbij Kennes iets minder gepast het publiek in rent met zijn tamboerijn, waarmee hij toch de opgebouwde sfeer even te niet doet. Barely Autumn moet her en der nog even slijpen en schuren aan dat soort foutjes, maar verder toont het zich met hele fijne nummers als ‘Tinder’ met een intro van zwaar bassende synths en een heel zwaarmoedige sfeer, die toch erg beklijft. Barely Autumn is een band in ontwikkeling die op de ingeslagen weg nog veel kan bereiken. Het mag geen verbazing wekken als deze formatie volgend jaar op het ESNS hoofdprogramma staat.
Barely Autumn is gedreven in The Dog’s Bollocks
