LEEUWARDEN – Baptiste W. Hamon wordt tegenwoordig als Americana artiest gelabeld. Vooraf gaande aan zijn concert op de Bald’r in het kader van de Twee Meter Sessies tijdens Explore the North in Leeuwarden bevestigde de Fransman ook aan gastheer Jan Douwe Kroeske dat zijn muziek Americana was met een Franse inslag. Prachtig, maar naast de folk van mensen als Bruce Springsteen is Chanson wellicht een nog grotere invloed in de stijl van bijvoorbeeld een Jacques Bertin en zaten er liedjes bij die ook met een Nederlandse tekst door bijvoorbeeld een Stef Bos of Wim Zonneveld gezongen zouden kunnen worden. Wat buiten kijf staat is dat het prachtig was wat er werd geboden in deze akoestische setting. Wellicht dat de onbekendheid met het Franse muzikale erfgoed en het typisch Amerikaanse uiterlijk Hamon inmiddels een ferme plaats in de Americana heeft bezorgd. Hamon, met nog twee gitaristen op het podium begon prachtig met ‘Aimeé’. Hij zingt zijn liedjes in het Frans, maar lied de emoties duidelijk doorkomen. Het zijn schitterende kleine vertellingen. Ongekunsteld en met veel openheid en oprechtheid gebracht met mooie stem van de Fransman. Een mooie variatie en opbou van zijn setlist die steeds indringender werd. Prachtig was het wat steviger ingezette ‘Partons Loín’ dat op zijn over niet al te lange tijd uit te komen nieuwe album een plek moet krijgen. Schitterend was ook ‘Soleil, Soleil Blue’ dat was rustiger was. Eén van de bekendere nummers van Hamon ‘Josephine’ ontbrak op de setlist , maar een sneakpeak op de betreffende lijst onthulde dat dit nummer op het laatste moment was vervangen door de ‘Ballade d’ Alan Seeger’. Dit was het nummer dat spontaan ook maar de meest uitgebreide introductie kreeg. Baptiste W Hamon vertelde hoe hij gegrepen was door het verhaal van deze dichter en oom van Pete Seeger die als vrijwilliger in de Eerste Wereldoorlog aan de kant van de Fransen de strijd in ging. Een schitterend gedicht schreef over zijn rendevouz met de dood en uiteindelijk inderdaad het leven liet bij een aanval in de Slag om de Somme, waarbij hij geraakt werd door machinegeweer vuur en tot hij stierf zijn kameraden bleef aanmoedigen. Het einde van van het optreden van Baptiste W. Hamon was minder dramatisch maar kwam met het prachtige en erg intense ‘Le Temps Passe’. Is het nou Americana of niet? Die vraag doet er eigenlijk niet toe als de muziek zo mooi is als op de Bald’r.
Baptiste W. Hamon wordt te gemakkelijk onder Americana geschoven
