GRONINGEN – In de aanloop naar hun Eurosonic Showcase in het Der Aa Theater bezocht het Deense Athletic Progression eerst Plato in Groningen voor een show in het kader van Platosonic. Jonathan Jull Ludvigsen, Jonas Cook en Justo Gambula uit Aarhus vormen de eerste stappen in 2014 de band, waar de eerste kennismaking mede te danken is aan een T-shirt met daarop het metrostelsel van New York, met daarop niet de stations, maar de diverse hiphop artiesten uit wijken die zo werden aangedaan. Een conversation piece voor de heren en uiteindelijk bracht het ze naar Groningen. Athletic Progression heeft jazz en hiphop als uitgangspunt en weet dat te verbinden tot een heel eigen eclectische, maar bijzonder swingende sound. Het is een instrumentaal trio, dat voor de gelegenheid vaak met gast vocalisten werkt, maar in Groningen tijdens Platosonic was het enige vocale de spaarzame aankondiging en afkondiging. Ondertussen kon er flink genoten worden van wat dit trio vanaf boven aan de trap op de over de toegestroomde massa kon uitstrooien. Furieuze drumpartijen van Jonathan Jull Ludvigsen die overgingen naar erg subtiel, helaas vaak net buiten beeld op dit eigenaardige, maar in Eurosonic kringen befaamde, podium Justo Gambulo gedreven op bas en zeer soundbepalend Jonas Cook op toetsen. Het eerste nummer was rustig, even op temperatuur komen, maar al wel erg mooi en toonde al veel van wat de band in huis had. Met ‘Benihana’ begon het erg mooi en relaxt, maar met haast mechanische precisie liet Jull Ludvigsen steeds feller zijn drumstokjes het drumvel raken en toonde Cook zich zeer bepalen op zijn toetsen na een omslag zo midden in het nummer. Een duidelijk kenmerk van deze Deense formatie die als je denkt dat je links gaat, ineens de rem er op gooit en je naar rechts stuurt, of juist het gaspedaal indrukt en wegscheurt. Simpelweg rechtdoor gaat het nooit en daardoor blijft het je verrassen. Het tempo werd ook door de drums bepaald in ‘Jupiter’. Dit was ook een vlotter nummer dat steeds steviger werd in een oplopend tempo en met een mooie gedrevenheid. Hoogtepunt van het optreden was ‘NCCU’. Zeer experimenteel met een lange drumsolo van Jonathan Jull Ludvigsen die indruk maakte. Een prachtig nummer. Elk liedje van Athletic Progression bevat momenten dat je weg droomt in slaap gesust door een heerlijk zweverigheid om daarna weer snel gewekt te worden. Het is van loom dansen tot keihard swingen op de vibes van deze formatie. De afsluiting kwam met misschien wel het meest ontregelende nummer ‘The Exam’. Lekker, mooi en het ging alle kanten op, want aan muzikale wetten is dit drietal niet gebonden om hun eigen sfeer, hun eigen sound, op te roepen. Charmant werd door Justo Gambulo na afloop het dankwoord uitgesproken. Een heerlijk band, die absoluut niet iedereen zal aan spreken, maar van de gebaande af een eigen pad zoekt en dat goed doet. Voor hun komst naar Groningen beloofden ze; “live instrumentele muziek verwachten, zoals je die nog nooit hebt gehoord.” Die belofte is waargemaakt. Athletic Progression is een band waar eigenlijk het Groninger Rockit Festival voor is bedoeld. Misschien editie 2020?
Athletic Progression swingt op Platosonic
