TBILISI – “Ik heb het vandaag eigenlijk te druk met een project dat af moet”, aarzelt Anushka Chkheidze. Niet veel later zit de jonge inwoonster van Tbilisi toch op de vertelstoel als we haar in de stijl van Eurosonic 2021 op digitale wijze ontmoeten. “Ik ben zo vereerd”, aldus de muzikante en producer die ook te vinden is onder het pseudoniem Halfie, wat ook de titel is van haar recent verschenen album”, dat ik voor Eurosonic mag optreden”. “Anushka Chkheidze is een opkomende Georgische elektronica-producer. Als kind ging ze naar de muziekschool en zong ze folksongs in het jeugdensemble. Op haar elfde begon ze te zingen in een kleine dorpskapel. Haar elektronische muziek is zwaar beïnvloed door die kinderjaren. De 22-jarige producer maakt ook muziek voor film en theater. Op haar debuutalbum Halfie ontdekt ze een compleet nieuwe kant van haarzelf, en speelt ze ook met ambient en klassieke invloeden”, adverteert Eurosonic de enige vertegenwoordiger van Georgië op deze editie.
“Ik ga wat nummers van mijn album ‘Halfie’ spelen, maar ook nieuwe muziek waaraan ik speciaal heb gewerkt voor Eurosonic 2021”, onthult Anushka Chkheidze “Ik denk dat ik niet de meest schokkende act zal zijn deze editie, ” lacht ze dan, om serieus verder te gaan, “maar ik denk dat het wel een interessant optreden zal zijn. Belangrijk is denk ik dat we elkaar zullen missen, omdat mensen elkaar niet kunnen zien momenteel in deze moeilijke tijden. Ik hoop dat alles goed komt en we will rock!”
Live optreden is toch het mooiste in een tijd waar dat om pandemische redenen niet kan. De artieste kijkt er wel naar uit. Het is desondanks niet altijd eenvoudig om dat podium op te stappen met een publiek dat misschien nog nooit van je heeft gehoord. “Ik probeer altijd die ene persoon in het publiek te vinden, tussen al die vreemdelingen, die oprecht in luisteren lijkt geïnteresseerd. Elk live optreden is er wel zo iemand en gedurende het optreden blijf ik dan met diegene in een soort van contact. Live spelen is daarom heel intrigerend, want je kunt dingen veranderen die jou persoonlijk raken en daarmee ook andere mensen. Ik probeer altijd met een blij gemoed het podium op te stappen en zo te werken dat ik niemand bedrieg….” Ze denkt even na. “Ik weet het niet, het is moeilijk uit te leggen wat het precies is met optredens.” Dan gaat ze verder in op haar doelen voor Eurosonic en haar digitale showcase. “In de eerste plaats ben ik blij dat ik op deze manier in contact kan komen met nieuwe mensen die mijn muziek komen luisteren, zelfs al is het in de digitale wereld. Ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik via mijn muziek goede feedback krijg uit Nederland, door platenwinkels en van bepaalde mensen. Daar word ik blij van en ik vind het fijn om met hen in contact te staan. Ik weet niet precies wie ik hoop dat er, vanuit de zakelijke kant, naar mijn showcase kijken. Ik zou graag willen studeren in Nederland, dat is een kant die ik toch voel roepen. Ik heb een interesse in de academische kant van het produceren van muziek.” Ze grijnst: “Het zal waarschijnlijk fijn zijn om te kunnen praten met mensen die mijn muziek mooi vinden en ook uit zakelijk oogpunt meer willen weten, lijkt mij. Ik ben in ieder geval dankbaar.”
In haar bio wordt al gesproken over de invloed die haar jeugd heeft gehad. Het gesprek komt op haar grootvader. “Mijn opa nam me mee naar de muziekschool, toen ik nog heel klein was, want hij vond het belangrijk dat ik piano leerde spelen. Muziek was mijn grote liefde. Ik speelde al jong dus piano en wat folk instrumenten, maar al vanaf het begin was ik liever zelf aan het componeren en dingen uitvinden, dan leren vanuit een boekje. In het dorp waar ik woonde was een kleine kapel, waar mijn klasgenoten en ik zongen. Ik denk dat dat een hele grote invloed heeft gehad op mij in mijn jeugd, terwijl ik mij nog helemaal niet realiseerde dat ik muziek als beroep zou kiezen. De universiteit betekende voor mij dat ik moest verhuizen uit mijn dorp en naar de stad. Ik probeerde heel hard mijn best te doen voor mijn studie, maar kon nog niet de juiste manier vinden om te doen wat ik moest doen. Ik kreeg kans om in een creatieve opleiding te gaan studeren bij CES en dat was het moment dat al die dromen uit mijn jeugd waar werden. Ik heb een aantal cursussen gedaan en de eerste tracks op hun label CES Records uitgebracht. ‘Sleepers, Poets, Scientists’”, een album met een aantal vrouwelijke producers uit Georgië die allen Muziek Productie studeerden bij CES , “bleek de oplossing om mijn reis door de muziek een aanzet te kunnen geven. Ik voelde de noodzaak, maar was nog te angstig om het vorm te geven. Nu ben ik een enorm blij persoontje”, grijnst ze. Dan gaat ze dieper in op de muziek die ze maakt. “Veel mensen zeggen dat ze exact weten wat voor muziek ze willen schrijven, ze verzamelen geluiden in hun dromen of in gedachten. Ik heb nooit van dat soort ingevingen en ik zou zelfs niet weten hoe ik zoiets zou moeten noemen”, giebelt de artieste. “Vaak zit ik maar wat bij mijn apparatuur en begin maar wat met spelen, spelen wordt dan opnemen en dan ontstaat er muziek. Ik verzamel vaak ambient geluiden en gebruik die ter inspiratie. Ik denk dat er niet zo iets is als het vinden van je sound,” kijkt ze meewarig naar haar digitale bezoek, “wat als je dat vind, dan gaat een heel boeiend deel van je leven ten einde. Je moet blijven zoeken, een onderzoeker blijven en de muziek zal zijn weg wel vinden naar de luisteraar. Mijn sound is de liefde voor muziek, niets speciaals…”
Anushka Chkheidze vertelt dan over het songwriting proces. “Ik hou van het schrijven van liedjes en alles wat er omheen hangt, want ik vind het altijd moeilijk om naar mijn eigen muziek te luisteren. Ik prefereer om mijn tijd te besteden met het luisteren naar andermans werk, want ik hou er erg van muziek. Het creatieve proces, daarentegen, krijgt een interessante draai, vooral als ik het eigenlijk niet verwacht. Dan hoor ik een track die me boeit, ga ik zitten en vandaaruit vind ik iets nieuws, wat zich dan verder ontwikkeld. Dat kan een stem zijn die me aanspreekt of vocale track. Het is niet zo dat mijn persoonlijkheid of stemming het schrijfproces vormgeeft, in tegendeel. Ik krijg energie van anderen, wordt er blij van en geef het resultaat dan weer door aan iemand anders.” Anushka Chkheidze staat te boek als producer en artiest, als we daarna informeren breekt de lach die het hele interview nooit ver weg is, weer door. “Ik produceer niet voor anderen hoor, maar op een gegeven moment kan dat misschien toch interessant zijn.”
Het gesprek gaat dan over twee belangrijke projecten waar Anushka Chkheidze zich in 2020 mee bezig hield. In de eerste plaats natuurlijk haar eigen album ´Halfie´, dat onmiddellijk digitaal in de postbus verschijnt en het project ´If Strangers´ waar ze bij betrokken was. De aanstekelijke lach verschijnt direct. “Om mijn muziek te begrijpen moet je weten dat ik liegen haat”, accentueert ze haar oprechtheid als muzikant. “Wat betreft ‘Halfie’, alles heeft zijn oorzaak en gevolg. Wat ik van mensen krijg als inspiratie draag ik ook aan hen op. De meest kenmerkende eigenschap van ‘Halfie’ is dat het mensen van de straat in zijn armen sluit en daar zijn inspiratie heeft gevonden.” Dan gaat ze verder over het ‘If Strangers’ project. “Dat was één van de moeilijke projecten waar ik ooit aan heb gewerkt. Als je samenwerkt met verschillende mensen, dan moet je leren te geven en te nemen. Het is moeilijk om jezelf dan niet te verliezen en tegelijkertijd de creativiteit van anderen te respecteren. Ik hou er niet zo van om met anderen te werken, maar gedurende de pandemie was dit project creatief gezien een reddingsboei.” ‘If Strangers’ is een project van de opleiding CES die op creatieve wijze een oplossing zocht voor de voortgang van het onderwijs nu klassikaal lesgeven niet mogelijk was. De uitdaging was om met studenten en twee docenten, vaak mensen die elkaar nog nooit hadden ontmoet, in twee maanden een album uit te brengen. De deelnemers zonden elkaar ideeën of uitwerkingen daarvan om zo gezamenlijk dit tot stand te brengen. Uiteindelijk resulteerde dat in het album ‘Dust’ met 21 tracks en voor elk liedje weer dat samenwerkingsverband tussen deze strangers. “We wisselden samples uit en schreven tracks online”, beaamt Chkheidze. Soms waren er wel zes mensen die werkten aan hetzelfde nummer. Ik denk dat er een boeiend en eclectisch album uit is ontstaan.”
De muziekscene in Georgië is dan een mooi vervolg en het laatste item in het gesprek. Georgië is niet een natie die bekendstaat om zijn artiesten in Nederland. Sporadisch kun je er iets van horen, zoals in 2020 op Eurosonic toen Murman Tsuladze naar Groningen kwam. In de jaren daarvoor was Georgië niet vertegenwoordigd. Toch is er volgens Anushka Chkheidze wel een een groep artiesten die de moeite meer dan waard is. “Ik luister dagelijks naar artiesten uit Georgië. Die maken een intrigerende ontwikkeling door. Ik dans of slaap op de muziek van hen, maar veel genres missen nog echt richting. Dat is normaal, want niet ieder genre maakt hetzelfde proces door. Ik krijg veel inspiratie van evenementen en zaken die spelen in onze muziekscene en daarbuiten. Belangrijk in dit alles is CES Records, het platenlabel van de opleiding. Die zijn begonnen om heel veel soorten muziek van hoge kwaliteit aan te bieden aan de luisteraar, ook al is soms experimenteel. Ze zijn bereid om risico’s te nemen en bieden kansen aan beginnende muzikanten om hun muziek te delen met de luisteraar. Ik ben daar een voorbeeld van”, lacht ze ten afsluiting. De showcase van Anushka Chkheidze oftewel Halfie is te zien tijden Eurosonic. Details worden later nog gepubliceerd. In één ding heeft ze absoluut gelijk, we zullen elkaar missen voor haar podium.