Anushka Chkheidze is een bron van kracht in de muziek scene van Georgië. De jonge elektronica producer was één van de opvallende acts tijdens deze digitale Eurosonic, waar het erg prettig kennis maken was met deze artieste. Vlak voor het showcase festival bracht ze haar debuut album ‘Halfie’ uit en met de wind in de zeilen is ook de opvolger ‘Move 20-21’ net verschenen. De muziekscene in Georgië zal niet iedereen helemaal helder voor de geest staan. Niet elk jaar komen de meest veel belovende artiesten naar Nederland voor bijvoorbeeld een Eurosonic, maar daar kan wel eens verandering in komen. In Tbilisi is een opleiding, het CES, die creativiteit en kwaliteit stimuleert en via CES Records ook artiesten de mogelijkheid geeft om zich via een album te presenteren. Anushka Chkheidze is daar één van de eerste die komt boven drijven, maar meer talent is op dit pad onderweg. Chkheidze is beïnvloed door haar jeugd, het zingen in de kerk, de volksmuziek in haar dorpje en neemt deze invloeden mee naar de electronica, waar ze een heel eigen sound heeft. Deze oorsprong van haar muzikaliteit vermengt ze met ambient en klassiek voor ‘Halfie’. Het album is in zekere zin het alter ego van de artieste, die zich in haar muziek open stelt naar de mensen om zich heen, met ze zaken onderneemt en vol belangstelling kijkt wat ze doen. Het album opent rustig en dromerig met lang aangehouden tonen in ‘Street Dog’ voor het nummer zich rustig weet te ontwikkelen. Een lekkere uitnodigende opening die een mooi vervolg krijgt in het kwiekere ‘Halfie’. Het album is instrumentaal, mooi bedachtzaam en zit gewoon lekker in elkaar. Rustiger, weidser en prachtig is ‘Good Flight, Emmanuel!’ een nummer dat zich opent als de hemelpoort en je verwelkomt en als alles pais en vree lijkt, toch wat intrige weet in te bouwen, met kleine haperingen. Haar kenmerkende stijl is te herkennen in het aanhouden van tonen. In bijvoorbeeld ‘Look at People’ wordt dit tot kunst verheven en het geeft rust en een gevoel van tijdloosheid. ‘Lingotto’ is prachtig door het gebruik van bel geluiden en eigenlijk is het album helemaal een openbaring. Het speelse ‘Kids Chapel’, het ongedurige ‘Squirrels’ en het mooie afsluitende ‘Ships, Planes Bicycles’ geeft de tweede helft van het album net wat meer vaart. Was haar eerste album nog voor de pandemie, haar tweede ‘Move 20-21’ is tot stand gekomen tijdens de lockdown. Het is haar manier van reizen in deze periode, zonder fysiek te bewegen, maar uitsluitend in haar gedachten verkent ze de tijd en het universum. Dit is een wat robuuster album. ‘Try to be Born’ is stevig, maar toch ook herkenbaar als een uitwerking van haar werk op ‘Halfie’. Het luistert iets meer als een ander proces dan haar eersteling, het is meer gesloten, meer broedend. Een fijne song is ‘Lazy, we are’. Belangrijke verandering is dat ook er zang te horen is, weliswaar niet in de hoofdrol over het algemeen, maar als onderdeel van het geheel en niet in elk nummer. ‘Besides Halfie’ is zo’n song. In ‘Baked Face’ blijkt er een heuse prachtige zangeres in Anushka Chkheidze te schuilen en komt het meisje dat in het dorp in het kerkkoor zong nog weer te voorschijn. ‘Baked Face’ is een fantastisch nummer, met verschillende zanglijnen en minimale begeleiding. Ook nu een heel fijn album met het gehaaste van ‘Move Move’ en ’20-21′ waarin de Georgische tempo wil maken om de verloren tijd in te halen, maar ook het schitterende ‘Do Not Touch Depression’ dat veel ingetogener is. Het werk sluit af met het intrigerende en geheimzinnige ‘Love=Survive’, een prachtig nummer. Twee verschillende albums, met een heel verschillend uitgangspunt. Het mooiste van Anushka Chkheidze zit waarschijnlijk in het midden met dat prachtige open karakter van ‘Halfie’, maar ook de zang en het urgente van ‘Move 20-21’. Een artiest om in de gaten te houden.
