“Liederen die goed doen, liedjes die je aan het lachen maken, liedjes die je een beetje laten nadenken, maar toch niet te veel. Van het kampvuur tot de wollen kousen, je komt Amelie’s verfrissende universum binnen en je komt eruit met een gitaar, een glimlach en een vreemd verlangen om iedereen in je armen te houden. Waar wacht je nog op?” Deze introductie van Amélie Hewett zelf doet haar recht en onrecht. Het zijn mooie soms luchtige folky chansons die de uit Montreál afkomstige Franstalige zangeres brengt, maar op haar debuut EP weet ze ook wel degelijk wat zwaardere accenten aan te brengen. Het album opent wel licht en prettig met het vrolijke ´Siége Passager´. Een lekker aansprekend zomers nummer. Amélie Hewett die ook vaak een poster deelt met haar nichtje en eveneens songwriter ´met ´La Méche Courte´daalt ze dan af de diepte in. Prachtig wat zwaarder aangezet liedje, waarin ze de Chanson wat meer loslaat en meer in de Americana terecht komt. Prachtig trompet werk in dit nummer dat Hewett ook zelf verzorgt. Op deze EP krijgt ze daarnaast assistentie van bassist Philip Saucier, gitarist Jocelyn Tellier, percussionist Kevin Whitty en drummer Marc Chartrain. Ook op het meest indrukwekkende nummer van dit mini album het prachtige en afsluitende ´Coulours´ speelt de trompet een forname rol, naast de prachtige zang van Amélie Hewett zelf, zoals ook goed te beluisteren is in het rustige, maar flink aankomende ´De Toute Facon.´ Lachen doen we inderdaad, lachen omdat wondermooie muziek blij maakt en met haar erg mooie stem lokt Hewett je haar liedjes in, geeft je een glimp van haar gedachten goed en laat je genieten of het nu in de blijmoedige momenten is of in de wat zwaarder aangezette liedjes. We kunnen niet wachten op een heel album.
Amélie Hewett – Amélie Hewett
