EMMEN – Een relaxte vakvrouw. Aan alles is te merken dat Amber Gomaa bakken aan ervaring heeft door jarenlang met Nederlandse topartiesten als Alain Clarck en Jett Rebel te toeren en dat het absoluut tijd is dat nu haar eigen geluid ook gaat klinken en dat deze Amsterdamse haar eigen liedjes zingt. Dat doet ze namelijk prachtig. Wat een heerlijke stem heeft Gomaa en wat een leuke ontspannen podiumpersoonlijkheid die weet te binden, zo bleek tijdens de Popronde Emmen in kapsalon Zintuig. Had ik dat maar geweten, grapte de zangeres die haar eigen haar in een knotje had. Zo nam ze zichzelf vaker met de nodige zelfhumor op de hak op een fijne manier. Gezeten naast haar was gitarist Jorn ten Hoopen die onopvallend haar piano en synthesizer spel van de nodige accenten voorzag en af en toe even spreekwoordelijk zijn stoel naar voren schoof voor een fijn stukje spel. Gomaa begon rustig met een het mooie ‘Flying Solo’. Het prachtige ‘Girlfriend’ volgt waarmee ze het tempo de hoogte injaagt en het weer terug neemt met ‘Your Eyes’. Over haar setlist is nagedacht en kent een heldere opbouw, maar over het sprankelende en spontane waarmee ze haar verhalen verteld niet. Voor de vuist weg introduceert ze haar liedjes, vertelt over wat haar voor de geest komt, of het nu haar haar is, de reis of de VIP’s die in de green room toekijken. Ondertussen brengt ze met haar bijzonder goede stem haar liedjes. Soul, vleugjes blues, R & B en af en toe zelfs wat rock zijn te beluisteren. Een heerlijk optreden dat maar beter en beter wordt. ‘Who’s Loving You’ is prachtig en één van de nummers van haar zeer aan te raden debuutalbum ‘Moon Child’. ‘Sun Gazing’ is weer wat rustiger en is wat ouder en is de titelgever van haar EP. Hoogtepunt is de euforische uitvoering van ‘Valentine Street’. Eigenlijk moeten we gewoon niet meer de bands noemen waarin Amber Gomaa heeft gespeeld, want als je zo kan spelen en zingen, dan verdien je het om naast die grote namen te staan en wellicht ze te overtreffen. Prachtig en dat zomaar in een kapsalon. Op het einde schuift Gomaa wat in haar setlist. ‘That Boy Wants To Party’ eerst?, overlegt ze met haar gitarist. Goede keus en een erg aanstekkelijk nummer om dan op een gevoelige noot te eindigen met ‘Times are Changing’. Amber Gomaa kon best nog wel eens die artieste zijn waarvan ze met een paar jaar zeggen, die heeft ook de Popronde gedaan. Nederlandse popelite in de maak. Dit optreden had best nog wel door mogen gaan.
Amber Gomaa is gewoon goed en leuk
