Alweer een flink aantal jaar geleden stond Allysen Callery voor een Wishful Music concert in een huiskamer in Groningen. Tot vlak voor het optreden trachtte ze tevergeefs een jetlag te bevechten met een dutje en zichtbaar vermoeid speelde ze haar set, maar ondanks al die hindernissen wist deze Amerikaanse met haar rustige folkliedjes indruk te maken. Haar mooie stem en zeer fraaie gitaarspel waren overtuigend, hoewel duidelijk was dat de net afgeronde reis toch zijn effecten had. Nu is er haar nieuwe album ‘Ghost Folk’ en nog recentere de EP ‘Covers’. De volgende in een inmiddels al aardige collectie die deze artieste uit Rhode Island inmiddels heeft doen verschijnen. Te beginnen met ‘Hopey’ uit 2007 en ‘Hobgoblin’s Hat’ zijn er nu vijf albums uitgekomen en een flink aantal EP’s. De laatste was begin vorig jaar een live album opgenomen in Parijs. Het laatste studioalbum dateert uit 2016 met ‘The Song the Songbird Sings’. Callery leerde zich zelf gitaar spelen en heeft een heel herkenbare stijl, net als haar songwriting en zang toch ook een heel eigen karakter hebben. Ze heeft haar eigen muziek wel eens gekenmerkt als stille liedjes voor een luidruchtige wereld. Allysen Callery weet heel precies hoe ze haar liedjes moet brengen. Met een ongehaaste precisie is haar timing prachtig en het effect geeft ondanks het rustige tempo toch een spookachtige gelaagdheid. Dat komt terug in haar spel, maar zeker ook in haar stem. De liefhebbers van iemand als een ook regelmatig Nederland bezoekende act als Sarah McQuaid zullen zeker overeenkomsten vinden. De mooie opening van ‘Ghost Folk’ is ‘Beautiful Teeth’. Een lang gitaar intro resulteert in een prachtig en rustig, haast wat plechtstatig, nummer. Een mooie introductie voor hen die nog niet eerder kennismaakten met Allysen Callery. Even kalm is ‘I Can’t See You’, ook zo’n mooi nummer net als het iets meer, relatief naar Callery normen, uptempo ‘See Change’. Voorwaarde is dat je van kalme nummers houdt, maar dan heeft dit album ook veel te bieden. Het is zo’n album om de gordijnen dicht te doen, licht laag of uit en met de ogen dicht te luisteren naar nummers als ‘Tarot Card’, ‘Fair Warnings’ of met een licht Oosterse toonzitting het instrumentale ‘In Your Perfumed Chambers’ welke fantastisch mooi is, juist door het gitaarspel dat hier de hoofdrol krijgt. Op het album staan met de traditional ‘Katie Cruel’ en ‘Go Your Way’ van Annie Bridge twee mooie interpretaties van andermans nummers. Nu en dan zou er nog een song tussen mogen die iets meer afwijkt, waardoor de kadering wat meer geprononceerd is, maar naar ‘Our Lady of The Highay’ is het toch eigenlijk een prachtig album waar je naar geluisterd hebt. Op ‘Covers’ interpreteert Allysen Callery nummers als ‘I Wasn’t Born To Follow’ van The Byrds en Bonnie “Prince” Billy & Matt Sweeneys ‘I Gave You’. Een mooie aanvulling op het album en fijn in de lijn van deze artieste die meer aandacht verdiend.
PS: Dit album is door de Corona crisis nog niet fysiek in Nederland verkrijgbaar via de platenzaak, maar uitsluitend via de bandcamp van Cosirecords en Allysen Callery.