GRONINGEN – Een mooie band om de avond af te sluiten op één van de mooiste dagen qua weer van Noorderzon in Groningen is Allah-Las. Een gevestigde naam inmiddels deze band uit Los Angeles die het drukke toerschema aan te zien is. Dat veranderd op slag als spreekstalmeester Hielke Wenselaar de band aankondigd. Ze hebben de bootjes meegenomen, roept Miles Michaud enthousiaste als hij met de andere vaste kernleden van de band, Matthew Correia op percussie, Spencer Dunham op bas, en gitarist Pedrum Siadatian aangevuld met een bongobespeler en toetsenist, het podium opkomt en de band losbarst in ‘Blueberry’, direct gevolgd door ‘Busman’s Holliday’. Een stevige gitaarsound met af en toe flinke reverb schept die surfsound, maar meer dan dat. In het geluid van Allah-Las zijn The Beach Boys en andere aanverwante surfbands niet ver weg, maar hebben ook andere invloeden hun plaats gekregen. Die gitaarsound wordt versterkt door de fraaie harmoniën waar eigenlijk regelmatig de hele band aan mee doet. Alle vier de kernleden hebben ook hun eigen nummers met leadzang. De zang van Michaud en Correia bevalt hierbij het best. Het tempo is gelijkmatig en hoog. Waar bij veel bands het verschil in tempo juist een pré is, komt Allah-Las goed weg met al die liedjes in grofweg dezelfde cadans. Het schept een sfeer, helemaal omdat de formatie weinig tijd aan praatjes besteed. Er wordt nog een paar keer terug gekomen op de bootjes voor Het Dok in de vijver van het Noorderplantsoen, maar inhoudelijk is er door de heren weinig te melden. Tijdens ‘501-415’ en ‘Autumn Dawn’ is het Siadatian die zingt. Af en toe gooit de band er een instrumental door, zoals het sterk voor de dag gebrachte ‘No Werewolf’. Eén van de mooiste nummers is ‘Had It All’ dat staat op het voorlaatste album ‘Worship the Sun’. Erg fraai is ook ‘Catalina’. De band heeft vorig jaar ook een album uitgebracht en daarvan volgen onder meer ‘High & Dry’ en ‘Satisfied’. Op het toneel zie je de band steeds meer ontspannen en opgaan in de muziek. Het einde wordt dan ook sterker en sterker als nummers als ‘No Voodoo’ en heel fraaie ‘Could Be You’ erg mooi voor het voetlicht worden gebracht en de band duidelijk staat te genieten. De vermoeidheid heeft plaatsgemaakt voor enthousiasme. Na een uurtje is de tijd op, maar de setlist nog niet. Kunnen we nog één vraagt Michaud, ja dat kan en met ‘Catamaran’ eindigt het concert eveneens met bootjes. Een heerlijke band dit Allah-Las die een geheel eigen invulling heeft gegeven aan de jaren surfmuziek uit de jarem zestig en zeventig en dat combineert met psychedelica en rock. Sterke zang, vooral de koortjes. Nu nog net iets meer ontspanning en direct genieten en dat dan loslaten op het publiek en de trip is compleet. Hogere sferen zijn bereikt.
Allah-Las laat psychedelische jaren 70 herleven op Het Dok
