GRONINGEN – Een artieste die de laatste jaren, ondank de beperkingen van Corona, hard heeft gewerkt om haar muzikale loopbaan te lanceren is de Duitse Albertine Sarges. Op elk showcase festival in Europa kwam ze zich presenteren, waarbij uiteraard Eurosonic en Platosonic niet mocht ontbreken in Groningen en ook SXSW in Texas werd al aangedaan. De Berlijnse is een gedreven artieste met de ambitie haar muziek aan een breed publiek aan de man te brengen, zonder veel afbreuk te doen aan haar creativiteit en eigen identiteit. Albertine Sarges komt uit Berlijn en wel het Berlijn van de jaren dat de muur viel. Het multi-talent werkte eerst met projecten als Holly Herndon en Itaca om dan uiteindelijk haar debuutalbum ‘The Sticky Fingers’ uit te brengen. Aanvankelijk was haar bandnaam Albertine Sarges & The Sticky Fingers, maar de band naam verdween, maar als eerbetoon aan hen werd haar debuutalbum vernoemd naar deze begeleiders. Een prachtig album waarop onderwerpen als biseksualiteit en depressie een bron van inspiratie werden voor intrigerende post-punk pop liedjes. In 2022 bracht Sarges ook nog de EP ‘Family of Things’ uit in aanloop van haar optreden op Eurosonic / Noorderslag en boven aan de trap van Plato voor Platosonic. Op de EP werkt ze onder meer samen met Anna B Savage, Amanda Monti en Kat Frankie, maar de nummers op de EP kwamen dit optreden, helaas, niet aan bod. De Berlijnse had als metgezellen de fluitiste Martha Rose en gitarist Sebastian Eppner. Na een wat chaotische wisseling met de voorgaande band, iets wat even nodig had om te settelen bij aanvang van het optreden vond ze toch de rust voor ‘Roller Coaster’, wat aanvankelijk kalm, doch stevig zich liet aanhoren, maar door de fijne zang en de aanzetten van de fluit toch mooi werd en daarna helemaal terug genomen werd tot een klein nummer, dat dan weer zich robuuster liet gelden. Een prima opening, of afsluiting, want het is het laatste nummer van ‘The Sticky Fingers’. Vlotter bracht ze daarna ‘(Exotic Deep Water) Fish’, dat je op het album terug vind als kortweg ‘Fish’ maar op haar setlist deze titel had. Een erg mooi, meer gelijkmatig nummer, dat toch voldoende zeggingskracht heeft. ‘The Girls’ was dan weer lekker stevig en vlot en werd door de fluittonen van Martha Rose naar een nog hoger niveau getild en in dit prima, doordachte set opbouw was dit het hoogtepunt samen met het juist tegengestelde ‘Stille’ dat juist heel zacht en gevoelig was. Albertine Sarges sluit af met ‘Free Today’, een prachtig nummer, waarin haar zang ergens vlakbij het spreken licht en wederom een hoofdrol voor de fluit. Het nummer begint met een citaat van de feministische denker Sara Ahmed en wint aan urgentie als ze echt aan het zingen gaat met robuust spel van Eppner als begeleiding. Een voortreffelijke kennismaking met deze Duitse, die inmiddels in eigen land, maar ook in Groot-Brittannië een veel gevraagde artieste is en dat is terecht en Nederland mag zich best in dat rijtje voegen, want Albertine Sarges voldoet aan verwachtingen die vooraf aanzienlijk waren met een prima show, waarin ze haar publiek goed betrekt, hele fijne liedjes en songs die niet alleen zeggingskracht hebben, maar ook wat te vertellen. Veel meer kun je ook niet vragen van Albertine Sarges.
Albertine Sarges voldoet aan verwachtingen
