STEENDAM – De Ier Albert Niland was altijd een vaste en graag geziene gast in Nederland en omringende landen, maar het was nu al een flink aantal jaar geleden dat de man hier in den lande op een podium zijn gezicht liet zien. Okay, hij woont nu in de Verenigde Staten in San Francisco, maar er bleek een andere oorzaak. Tijdens zijn laatste toer kreeg hij midden op de snelweg een paniekaanval wat in een enorme snelwegangst resulteerde. Niland pakte deze angst lang niet aan, Kroop in zijn schulp en speelde voornamelijk in en om San Francisco. Eigenlijk was hij wel klaar met de muziek. Uiteindelijk heeft hij toch zijn demonen recht in het gezicht gespuugd en bleek de liefde voor muziek het begin van genezing. De vraag van een arts waar nou zijn gitaar lag, ja onder het bed, was de katalysator en nu stond de Ier eindelijk weer met gitaar en een fraai nieuw album op een Nederlands podium. Het publiek was hem, gezien de grote opkomst uit binnen- en buitenland bij Peter en Leni in Steendam, niet vergeten. Terecht, want Niland combineerde mooie liedjes, verrassende covers met verhalen vol met humor en zelfspot. Af en toe mag hij daarbij nog wel wat inhoudelijker over zijn liedjes mogen vertellen. Net als bij zijn nieuwe album trapte Niland zijn concert af ‘Born at a Bad Time’. Jammer was dat de artiest zelf de regie van het volume in handen had, wat in deze luisterzaal nog best tikje minder had gemogen. We een mooi stevige opening, wat Niland liet volgen door ‘The Bandleader of New Orleans’. Liedjes schrijven kan de man. Een mooie afwisseling tussen wat robuuster en wat gevoeliger werk. Er uit sprong ‘Dirty Power’ dat wat rustiger was en erg mooi, maar ook ‘River Rhine’ en het nummer waarmee Niland de eerste set afsloot ‘Beside The Moon In Nova Scotia’. Was er in de eerste set veel werk van het nieuwe album, na de pauze meer klassiekers uit het ruime repertoire van de Ier. Hij opende met ‘Galway Town’ en vervolgde met ‘Spanish Heat’, zijn versie van Kate Bush ‘Wuthering Heights’ en ‘The Kings of Kilburn Highroad’. Niland bewees zich als een fijne zanger die een mooie intensiteit wist te bereiken in zijn liedjes en zichzelf met af en toe virtuoos gitaarspel wist te begeleiden. Even later ook nog een cover van Prince met ‘Sign of Times’. Beide volledig naar eigen hand gezet. Albert Niland heeft het vermogen om met weinig mooie liedjes te maken en om een zaal te vermaken niet verloren. Dat is goed nieuws. Met het prachtige ‘Old Soul in Me’ en een instrumentaal nummer kreeg het publiek zijn toegift. Daar mag hij nog wat mee puzzelen, maar het deed niets af aan de hele fijne avond. Albert Niland is back in town.
Albert Niland is back in town
