Foto: Antonio Petronzio
BRISTOL – “Die Scandinavische band bij Teus, die is mooi”, tipt de muziek liefhebber gezeten in de kerkbankjes in Groningen. “Ålesund?” “Die ja!” “Die zijn toch Brits?” Het misverstand is begrijpelijk en dus ontmoeten we Alba Torriset, leadzangeres van Ålesund een paar dagen erna gewoon thuis in Bristol. De Britse havenstad die vlakbij Wales ligt werd het centrum van de Britse vliegtuig industrie, maar ook een centrum van waaruit veel goede muziek uitwaaiert over de wereld. Uitwaaiert naar onder andere Westeremden, waar tegenwoordig podium Roodehaan is gevestigd en waar kwalitatief hoogstaande muziek uit binnen en buitenland wordt geprogrammeerd, zoals de naar de Noorse plaats Ålesund vernoemde band uit Bristol. Alba Torriset en haar bandgenoten gitarist Lloyd Star, drummer Carlos Coronado Nieto en op bas Paul Hopkins strijken op 14 maart neer in Westeremden en is, aldus de muziekliefhebber, een aanrader.
Bristol is een prachtig plek. Al in 1140 werd hier een kathedraal uit de grond gestampt en dus is er veel historie te vinden. Niet de historie van Alba Torriset overigens, want die is een recente Bristoleriaan. Haar historie heeft aan de andere kant wel weer wat te maken met kathedralen. “Ik ben begonnen met zingen in de kerk toen ik een jaar of 9 was. Mijn ouders hadden me op een religieuze school aangemeld en vandaar uit ben ik in het koor terecht gekomen. De kerk had een fantastische akoestiek en het was geweldig om daar op te treden. Dat was het moment dat ik echt in de muziek dook. Muziek is altijd wel een deel van mijn jeugd geweest en mijn ouders hebben me groot gebracht met The Beatles, Ella Fitzgerald en Bob Dylan., het heeft altijd wel een deel van me uitgemaakt. Ik speelde viool en heb mezelf de piano leren spelen. Als tiener ben ik begonnen om mijn eigen liedjes te schrijven. Het moment dat ik afstudeerde van de universiteit was voor mij het moment dat ik me realiseerde dat ik echt wilde proberen een gooi te doen of ik door het schrijven van liedjes en door te slagen als muzikant verder kon. Ik heb veel over deze keuze om muzikant te worden gepraat met de mensen om mij heen, maar ik denk dat het eigenlijk geen keus is. Je doet muziek, omdat je dat moet. Er is geen alternatief, want je zou je leven niet willen leven met iets anders te doen.”
Die levensinvulling staat dan ook weer aan de basis van de band. “We allemaal van elders naar Bristol verhuisd, behalve onze gitarist Lloyd die hier altijd heeft gewoond. Ikzelf ben specifiek voor de muziekscene hierheen gekomen. Die is levendig hier en er gebeurd zoveel. De stad heeft ook een geweldige muzikale historie met Massive Attack, Portishead en nu Idles. Voor mij heeft een stad als Bristol veel mogelijkheden, maar is niet zo overweldigend als bijvoorbeeld Londen. Je voelt je echt een deel van de muziekscene hier. Ik ben naar Bristol verhuisd vanuit Brighton en wist dat ik een bepaald type gitarist zocht die ik nodig had voor de sound die ik voor ogen had. Ik heb gejamd met veel verschillende muzikanten, maar niets dat echt juist voelde. Na een poosje kwam ik Lloyd tegen en dat klikte. Paul kwam er vlak daarna bij als bassist en daarna Carlos op drums. Alles leek ineens op zijn plek te vallen. Je moet zeker zijn van een gedeelde visie over de sound die je wilt hebben, maar tegelijkertijd ook open staan met elkaar voor nieuwe ideeën en inspiraties. We hebben allemaal in verschillende bands gezeten en nog steeds spelen we ook in andere formaties. Ik speelde in Toyface, Paul in Little Thief en Sam Green and the Midnight Heist enzovoort. Elke band en elke line-up geeft weer een nieuwe ervaringen, nieuwe ideeën en contacten. Zo wordt het een sterk collectief van muzikanten. Muzikaal en qua genre kunnen de verschillende bands soms mijlenver uit elkaar liggen, maar het doel blijft gelijk. We helpen elkaar allemaal waar het kan als het gaat om het grote doel: het gaat om muziek maken.”
We duiken dan in de muziek van Ålesund. Deze wordt omschreven als atmosferische altpop en dreamscape. “Ik ben een klassiek getrainde muzikant”, gaat Alba Torriset er op in”, dus ik heb altijd een andere klank in mijn stem gehad in vergelijking met een traditionele pop of soulstem. Mijn sound en het schrijven van mijn liedjes zijn altijd daarop gericht geweest. Het leren zingen in de geweldige akoestiek van kerken maakt dat ik erg van referb en delay hou, dus deze effecten hebben bijzonder geholpen om de sound die we vandaag de dag maken vorm te geven. We worden vaak omschreven als ‘atmosferisch’ of ‘filmisch’, wat ook denk ik zijn oorsprong heeft in mijn klassieke training. We werken nu zo’n twee jaar met onze producer Jake Bright en hij heeft ook absoluut nieuwe aspecten aan onze sound toegevoegd. Het is heel erg opwindend als je heel veel verschillende draadjes van heel diverse aspecten bijeen kunt brengen tot iets nieuws.” Dan gaat de zangeres dieper in op het schrijven van de liedjes. “Ik schrijf voornamelijk op de piano en kom met een idee als basis en een vage notie van de akkoorden, een begin van een structuur, melodie en tekst. Daarmee stap ik naar de band en dan zoeken we het samen verder uit. We gaan opnieuw aan de slag met bepaalde stukken, verdelen het in secties, redigeren het en spelen er wat mee. Dan hebben we een, wat we noemen, band versie en dat gaat dan weer naar Jake onze producer en die gooit daar zijn magie nog eens over. Ik schrijf altijd de teksten en schrijf dan altijd over zaken die ik heb meegemaakt. Dat kan heel persoonlijk zijn, maar ook een algemener gevoel. Ik hou er van om de zaak wat positief te houden, want muziek is toch een manier om te helen en de druk van het dagelijks leven wat af te kunnen laten vloeien en helderheid te scheppen.”
Het heeft geresulteerd in de eerste EP van Ålesund ‘Shift & Flux’ vorig jaar en de opvolger is al aangekondigd er zal binnenkort verschijnen. “’Shift & Flux was onze eerste werk dat is verschenen en dat we deelden met de wereld. Het was de eerste keer dat we ook met een producer werkten en het voelde alsof we iets belangrijks maakten. We hadden een geweldige respons op dat album van muziekpublicaties, werden op de radio gedraaid en recensenten en onze fans waren enthousiast. Je wilt je echter altijd blijven ontwikkelen en verder bouwen op wat je hebt bereikt, dus de volgende EP wordt hopelijk een verbetering ten opzichte van ‘Shift & Flux’. Ik heb, samen met de band, geprobeerd meer upbeat te schrijven en meer deuntjes met een punch en wilde niet vast blijven zitten in de val van alleen maar spacey sferische liedjes schrijven. We kijken er echt naar uit om deze liedjes met jullie te delen.”
Dat laatste zou dan eventueel op 14 maart in Westeremden op het podium van Roodehaan kunnen als Teus ze op zijn bekende gloedvolle manier van een aankondiging voorziet. . “Ik denk dat we echt op ons best zijn als we live spelen. Ik vertelde al dat onze muziek vaak wordt gekarakteriseerd als filmisch en atmosferisch en dat is episch om live mee te maken. We nemen het publiek mee op een reis en onze set is erg dynamisch en roerend. De liedjes zijn heel toegankelijk en ik hoop dat als het concert klaar is het publiek graag nog eens weer wil komen om meer te horen,” besluit Alba Torriset van Ålesund.