LEEUWARDEN – Heerlijke melancholische en droeve schurende songs. Awkward I schroomt er niet voor om de ziel van zijn luisteraars over het schuurpapier te trekken. Djurre de Haan maakt het zijn toehoorders niet gemakkelijk met zijn knap geconstrueerde liedjes. Sinds 2009 met het uitkomen van zijn debuutalbum ‘I Really Should Whisper’ bouwt De Haan, ook bekend als bassist in bands als Alamo Race Track en Hospital Bombers, aan een repertoire van liedjes en vestigde hij zijn naam als singersongwriter. Voor een evenement als Troubadour Treffen in het Prinsenpark in Leeuwarden was hij welhaast perfect gecast. Een troubadour is immers iemand die vermaakt, maar ook zeker wat te vertellen heeft. De Haan heeft dat, hoewel hij niet de indruk maakt dat het podium zijn vriend is. Nooit maakt hij de indruk op zijn gemak te zijn. Het geeft een mooie tegenstelling tussen de drang om zijn liedjes te brengen en het ongemak wat hem dit geeft. Scherp let hij op wat er gebeurd rondom hem. Verlegen vertelt hij, maar in zijn liedjes is hij thuis. De Groninger start direct mooi, In het recente verleden stond hij ook met strijkers op de buhne, maar deze keer alleen met zijn gitaar. Mooie liedjes die tot nadenken stemmen, met titels die de tegenstellingen in het leven al aangeven. ‘Happiest man at your Funeral, of ‘Above Beneath the Sunny Stars’. Als publiek krijg je gelaagde liedjes te horen. Soms erg mooi, soms rauw. Het rustige ‘My Filthy Entourage’ even als het erg mooie ‘The Unknown Character’, voor de Belgische nieuwe vriend van een ex die zich niet voorstelde. Ook Easy’ hoorde bij de mooiste nummers van dit optreden. Het mooiste heeft Awkward I dan nog in zijn mauw zitten. ‘Clay Pigeons’ is de opmaat naar het fenomenaal mooie ‘No Waterfalls’. Een apocalyptisch liedje met daarin de A-Team verwerkt, maar is de overlevingskans bij Hannibal, BA Barachus en vrienden zo’n honderd procent, bij Akward I is die kans nihil. Gelukkig alleen in het liedje. Hoe toepasselijk is dan de afsluiting. ‘Silent Disco’ gaat over een moeilijke periode in zijn leven, waarin de zanger weRd uitgenodigd op een stille disco. Precies wat de dokter niet voorschrijft als depressie dreigt. Nooit luidkeels, maar fluisterend klinkt Awkward I’s boodschap luid en duidelijk. De akward tijd op het podium wordt er mee afgesloten.
Awkward I is zeker niet de vrolijkste man op het Troubadour Treffen
