GRONINGEN – Eén van de bands met de meeste vooruitgesnelde roem dit jaar op Platosonic was Adwaith uit Wales. Naast het reguliere Eurosonic / Noorderslag was het gezelschap bereid gevonden om ook in Plato, boven aan de trap, een showcase te spelen in het kader van Platosonic in Groningen. Dat er een band staat met meer reputatie bleek al uit het feit dat al vroeg de platenzaak tot capaciteit gevuld was om maar niks te missen van het trio uit Carmarthen in het zuidwesten van Wales. Het is ook een formatie die al langer aan de weg timmert dan veel Eurosonic participanten. In 2015 kwamen Hollie Singer op zang en gitaar, Gwenllian Anthony op bas, toetsen en de mandoline en drumster Heledd Owen bijeen om in het Welsh post-punk en indie-rock liedjes te spelen. Met veel succes, want zowel hun eerste album ‘Melyn’ dat verscheen in 2018 als hun meest recente plaat, ‘Bato Mato’ werden uitstekend ontvangen door publiek en pers en zorgden daarbij voor eremetaal in de prijzenkast met beide onder meer onderscheidingen als beste album. Een dappere keus om in eigen taal te zingen, die met het huidige succes maar weer bewijst dat muziek een internationale taal is en dat je ook in andere talen dan het Engels een groot publiek kunt aanspreken. De geschiedenis van de band gaat eigenlijk nog veel verder terug, want Singer en Anthony werden vrienden toen ze drie waren. Owen voegde zich bij het duo toen ze als bezoekster het eerste optreden van Adwaith bijwoonde en er nog geen drummer gevonden was. Hun muziek is duidelijk geënt op de rock en punk, maar dan ontstijgen ze dan ook weer door vanuit tal van andere bronnen ook inspiratie te putten. In Groningen werd dit gebracht met de nodige robuustheid, vooral ook omdat de drums nu wel erg stevig doorkwamen in de toch kleinere ruimte. Dat maakt onverlet dat Adwaith eigenlijk het hele optreden indruk maakte en wist te intrigeren. Het publiek was vanaf het eerste moment geboeid. ‘Cuddio’ was het eerste nummer, tevens ook het openingsnummer van hun laatste album ‘Bato Mato’ en een lied dat de band regelmatig gebruikt om het feestje te laten starten. Een boeiende song, waar eigenlijk al direct bleek dat de taal geen belemmering was, maar dat je het misschien niet kon verstaan, maar dat de emoties en oprechtheid helder resoneerden in de zang van Hollie Singer. ‘Lan y Môr’ was daarna iets rustiger en werd zo prima van eigen identiteit voorzien. In haar aankondigingen was Singer kort en bondig, wat prima te snappen was als je in de je toegewezen tijd zoveel mogelijk wil spelen. Duidelijk was dat ze dit deel van het vak prima beheerste, maar nu en dan mocht er best wat inhoudelijks over de liedjes naar voren komen. In de mooie opbouw van de set was het logisch dat er nu weer een stevigere song kwam en dat was ‘Nid Aur’. Hoogtepunt van het optreden was het enige nummer van het debuutalbum ‘Melyn’ dat deze keer op de setlist stond ‘Fel i Fod’. Gebracht met een fantastische gevoeligheid, en mooie vocale ondersteuning van de rest van de band voor Singer ontwikkelde dit zich prachtig en beetje schrijnend. Boordevol emotie werd het steeds sensibeler. De wereld werd even heel klein met zoveel pracht. Afgesloten werd met ‘ETO’, een nummer dat aanvankelijk mooi aansloot bij het voorgaande, maar een prachtige uitbouw kende, waardoor het veel stevig eindigde. Adwaith liet je achter met het gevoel, hier wil ik meer van horen, veel meer. Juist daar zijn festivals als Eurosonic en Platosonic voor bedoeld. Een band om snel terug te zien met hun intrigerende liedjes, sterke zang en mooie energie op het podium, maar dan in een volledig optreden in een goede zaal of sfeervol festival waar ze helemaal tot hun recht komen.
Adwaith maakt indruk op Platosonic
