Fotograaf: Tara Wilts
AMSTERDAM – “Als iemand mijn hand afhakt, zou het wel vervelend zijn maar ik denk dat ik gewoon muziek zou blijven maken”, stelt Abel Natürlich als we met deze Popronde deelnemer om tafel zitten. Een geruststelling voor de mensen die graag deze artiest aan het werk willen zien tijdens de Popronde. “Abel kan veel. Hij kan ook veel niet, maar doet het dan toch. Dit resulteert in een spannende liveshow waarin branie en breekbaarheid elkaar verdringen”, introduceert het rondreizende showcase festival Abel Natürlich. Als we hem spreken is er nog geen Noordelijke stad die hem geboekt heeft, maar dat zal vast en zeker nog wel gebeuren. Achter Abel Natürlich schuilt Abel Tuinstra die als onderdeel van de succesvolle band Personal Trainer al een druk muzikaal bestaan heeft, maar ook met dit alter ego zijn eigen creativiteit kwijt kan. Enthousiast klinkt het vanuit Amsterdam: “Morgen? Dan beantwoord ik je vragen!”
Aanvankelijk had Abel Tuinstra andere loopbaan richtingen in gedachten en was muziek iets dat er bij hoorde, vertelt hij in een Amsterdam dat zich koestert in het warme zonlicht van een droge zomerse augustusdag. “Op een gegeven moment moest ik wel een muziekinstrument gaan proberen te bespelen, dat hoorde er een beetje bij, net als zwemles. Ik ben daarbij totaal niet gepusht of wat dan ook door mij ouders of omgeving. Daar was ik wel blij mee hoor. Muziek maken doe ik nog steeds, zwemmen ben ik een beetje verleerd”, vertelt hij met een brede grijns. “Vóór ik op het conservatorium terechtkwam, heb ik geprobeerd om wiskunde te studeren. Daar heb je wat meer houvast aan, financieel gezien, maar daar bleek ik toch niet genoeg interesse in te hebben. Ik was al veel met muziek bezig en moest daar soms een college voor overslaan, dat werd niet echt gewaardeerd. Het is ook wel echt een moeilijke opleiding, misschien was ik gewoon niet slim genoeg, dat kan ook. Uiteindelijk denk ik dat ik muzikant ben geworden omdat ik daar goed in ben. Er is niet echt iets wat ik beter kan dan muziek maken. Ik word graag bewonderd, dus dan helpt het om iets te doen wat je goed kan.” Aanvankelijk studeerde Abel Tuinstra voor klassiek pianist op het conservatorium, halverwege nam hij echter een andere afslag richting pop. “Klassieke pianisten hebben, denk ik, ook best een onzeker bestaan. Als je een vinger kneust, kun je niet werken. Als iemand mijn hand afhakt”, laat hij een lange stilte vallen……., “zou het wel vervelend zijn maar ik denk dat ik gewoon muziek zou blijven maken. Om klassiek musicus te worden, moet je erg veel oefenen. Als je dan bijvoorbeeld ook nog liedjes schrijft, er iets creatiefs mee wilt doen, of wilt optreden met een band, dan vormt dat een conflict met het oefenen. Ik ben bovendien niet zo geduldig. Popmuziek is wel een uitkomst wat dat betreft. Je hoeft er technisch niet echt iets voor te kunnen. Ik ben nog steeds wel geïnteresseerd in klassieke muziek. Ik zou best graag klassiek componist willen worden. Soms maak ik instrumentale stukken. Zowel vrolijke deuntjes als hele wringende. Ik heb alleen nog geen goede reden gevonden om die af te maken en uit te brengen.”
Als Abel Natürlich brengt hij wel liedjes en muziek uit. “Ik probeer elk jaar iets te maken waar ik zelf ook wel naar zou willen luisteren, maar mijn smaak is elk jaar anders. Wel probeer ik steeds meer zelf te doen. Daar leer je van en het is ook wel een lekker idee om zelfstandig te zijn. De nieuwe nummers die ik nu heb opgenomen, heb ik bijvoorbeeld zelf ingedrumd. Daardoor worden ze niet superstrak maar ik ben er wel trots op, want het duurde lang om überhaupt te leren drummen. Misschien moet ik de plaat die daarna komt, ook zelf mixen. Het zou weer een tandje rommeliger gaan klinken maar wel meer “eigen.” Ik heb aan het begin al een vrij concreet idee van een melodie en akkoorden, en waar het over moet gaan”, gaat hij naadloos verder over zijn songwriting. “Dat ontstaat vaak als ik op de fiets zit. Vervolgens moet ik veel tekst verzamelen die daar overheen past, en het liefst ook nog rijmt. Dat is een traag proces. Voor een nummer af is, ben ik alweer met vijf andere begonnen. Ik kies de onderwerpen niet bewust uit maar de laatste tijd merk ik dat ik het fijn vind als er personages in zitten die ik zelf herkenbaar vind. Altijd in negatieve zin, uiteraard”, vertelt hij met een grimlachje.
Tussendoor even een uitstapje naar Personal Trainer. Abel Tuinstra vertelt waarom hij naast de succesvolle indierockband ook nog zijn eigen project heeft. “Personal Trainer is een band waarin iemand anders de muziek schrijft. Voor mij ligt de uitdaging dan minder op creatief gebied en meer op bijvoorbeeld professionaliteit, sociale interactie en uithoudingsvermogen. Gelukkig krijg ik van Willem Smit, de zanger van Personal Trainer, veel vrijheid om dingen uit te proberen. Elke show is anders, het wordt nooit saai. Het feit dat we zoveel spelen, zorgt ervoor dat ik met mijn eigen project niet per se de druk voel om op het podium te stappen en veel mensen te bereiken. Het gaat me in de eerste plaats om het zelf iets maken. Op de meeste andere vlakken ben ik al voorzien. Het is belangrijk om te begrijpen dat ik de muziek van Abel Natürlich in de eerste plaats voor mezelf maak en als iemand anders het leuk vindt, is het mooi meegenomen. Echt waar!”
Onze hoofdstad is een broeinest van muziek. Een bron van inspiratie voor Abel Natürlich? “Er zijn een heleboel bands”, bevestigt de singer songwriter. “Veel daarvan vind ik leuk, veel ook niet. Sommige bands lijken veel op elkaar. Dan krijgen ze soms ruzie. Eigenlijk kom ik uit Lelystad! De eerste Amsterdamse band waar ik in speelde, heette “PLeaSe!” en ze maakten een soort groovy muziek. Niet echt mijn ding. Dat kon ik ook helemaal niet. Ik heb er wel veel van geleerd hoor. Ik laat me niet zo inspireren door de bands om me heen, maar meer door de muziek die ik ken van toen ik klein was. Ik heb wel veel vrienden gemaakt in Amsterdam, mensen die ik hoog heb zitten, en als zij me feedback geven dan neem ik dat soms mee.”
In 2022 verscheen het album ‘Smug’ en als opvolger van een debuut EP een jaar eerder. ”Ze zijn heel verschillend”, fronst Abel Natürlich. “Ik weet niet zeker of er wel overeenkomsten zijn”, aarzelt de singer songwriter, “behalve dat ik ze allebei gemaakt heb en mijn stem op beide te horen is. Die EP was mijn eerste poging tot zingen en het maken van leuke teksten. ‘Smug’ draait meer om de composities. Het is bijna een soort prog en de teksten hebben grotendeels dezelfde sfeer. Aan het eind van dit jaar komt er weer een EP. Hij heet ‘Abel Natürlich Quartet’. Er staan vijf nummers op en ik gebruik meer piano op die plaat.”
De Popronde is natuurlijk juist een festijn waarbij de nadruk ligt op het optreden. “Solo optreden met mijn eigen werk heb ik pas een keer of vijf gedaan. Het leuke daaraan is dat ik het helemaal zelf mag vormgeven. Ik doe iets in het moment en mensen luisteren daarnaar, dat is toch een soort macht. Het moeilijkste is dat ik vaak mijn teksten vergeet maar daar werk ik hard aan”, knikt hij hardgrondig met een verlegen lachje. “Wat ik wil bereiken met de Popronde. De muziek is denk ik mijn visitekaartje en het zou leuk zijn als andere muzikanten die ik cool vind, mijn muziek luisteren, zodat ze weten wat ik doe en wat mijn smaak is en als ze mij dan ook cool vinden, kunnen ze me misschien een keer vragen om mee te werken aan iets dat bij me past. Ik zie de Popronde niet echt als een showcase en dat is misschien de aantrekkingskracht. Het wordt gezellig, ik ga een hoop verschillende dingen uitproberen en als je vragen hebt, mag je ze gewoon stellen. Het is ten slotte de bedoeling dat iedereen een interessante avond heeft, en niet alleen ik”, besluit Abel Natürlich terwijl hij uitkijkt naar de avonturen in het najaar en hopelijk veel interessante avonden, hopelijk ook nog in het Noorden.