GRONINGEN – Bij Coffee & Company in Groningen besteeg het Britse trio Wildwood Kin het podium. Een buitenkansje, want de zusjes en nichtje Emillie Key, Beth Key en Meghann Loney gaan met hun prachtige Indië Folk razend snel in hun thuisland en met hun aantrekkelijke muziek is een doorbraak naar veel grotere podia meer dan waarschijnlijk. Het optreden tijdens Eurosonic moet de opstap worden naar groter en meer. In een ruime opstelling stond het trio in dit etablissement met Meghann Loney in het midden achter haar drums en beide zussen Keys op gitaar en toetsen aan haar zijde. Op de setlist louter nummers van hun recent verschenen album ‘Turning Tides’ wat een absolute aanrader is. Het album begint met ‘The Author’ en dat is ook het eerste nummer wat in de koffiezaak aan de orde komt. Direct een binnenkomer van fotmaat met Emillie Key op leadszang. Het is een mooie rustige, maar indrukwekkende opening. In hun muziek verwerken Wildwood Kin elementen van folk, bluegrass en Americana. Dat wordt gemixt met een vleugje geloof en literatuur en prachtig gezongen. Het is vooral de samenzang die hemels is, maar nooit zweverig, want er zit veel power in de performance van deze band. Als dat niet van de krachtige zang komt, dan wel uit de drums van Meghann Loney met haar kenmerkende beanie op. die voor het vlotte ‘Steady My Heart’ het voortouw in de zang neemt. De combinatie tussen delicaat en kracht werkt voor dit trio. De teksten die ze schrijven zijn prachtig. Dat grenst aan literatuur en dat is dan ook belangrijke inspiratie bron. Voor ‘On and On’ neemt Beth Key haar bazouki ter hand, wat het nummer net even anders doet aanvoelen. Het is een hoopvol nummer. Het gaat over als je er even doorheen zit en je jezelf weer moet oppikken om verder te gaan. Dit nummer werd opgedragen aan twee familieleden die tijdens de opname van het album kort achter elkaar stierven en heeft dus een duidelijke extra lading voor het trio die te merken was. Het trio begon met zingen thuis. Met elkaar kerstliedjes zingen en vandaar uit werd het zingen in de kerk en uiteindelijk in Wildwood Kin. Afgesloten werd het vlotte en mooie ‘Taking a Hold’. De Britse pers spreekt al van niet meer van deze wereld zo mooi. Dat mag dan wat overdreven zijn, maar prachtig is het wel deze muziek van Wildwood Kin.
Wildwood Kin is heerlijk
