GRONINGEN – Normaal staat Douwe Doorduin met zijn rockende collega’s van The Black Cult op het podium voor een daverende set. Bij Melodica in Baxbier in Groningen stond de jonge artiest er alleen voor. Nu geen rock ‘n’ roll maar fijne folkliedjes met een punky inslag her en der. Het was een grote wens van Doorduin om ook solo wat meer optredens te doen, te beginnen bij Melodica, een festival waar hij een warme band mee heeft. De wens en de practische uitvoering botsten een beetje. Dat was hoorbaar, want niet elk nummer was nog even doordacht en in de praktijk getest. Wat echter meer bleef hangen was dat Doorduin ook een hele fijne folkpop zanger is. Hij heeft een prachtige stem die zich uitstekend leent voor het genre. Doorduin bedankte voor de eer om op een platform tussen de bierbrouw vaten in te staan en deed zijn optreden lekker vlakbij het publiek. Quasi nonchalant introduceerde hij zijn liedjes met goede verhalen, die weliswaar weinig inhoudelijk waren. Het openingsnummer ‘Wasting’ was erg fijn. Daarna kwamen twee liedjes die nog dermate pril waren dat ze nog geen naam hadden. Het rustige nummer met de meerdere malen herhaalde tekstfrase ‘So In Love’ was eveneens erg goed en het iets steviger in de gitaarverf gezette lied zonder naam dat we maar als werktitel ‘Pretty Boy’ meegeven, was één van de mooiste van dit optreden. Er zit volop potentie in deze nieuwe ingeslagen weg, mits Doorduin nog even flink aan het schaven en schuren gaat, want singersongwriter zijn is hard werken. Minder uit de verf kwam ‘The Ballad of the Millenials’, vooral ook omdat Doorduin probeerde teveel tekst in een zangregel te stoppen. Daarna stapte de jonge folkzanger weer terug naar bekend terrein. Hij sloot zijn solo optreden af met twee nummers van The Black Cult. Nummers die al wat langer mee gaan en op het podium dus al hun kinderziekten hebben verloren. Doorduin maakte indruk met zijn uitvoering van ‘All I Know’ voor hij feestelijk en punky afsloot met een pittige akoestische versie van ‘Please’ en daarmee het publiek vrolijk naar een volgend optreden stuurde. Als Douwe Doorduin regelmatiger dit werk blijft doen staat er nog veel moois te wachten. Een fantastische stem, sympathieke uitstraling en prima liedjes. Alleen dan is het wel zaak het serieus aan te pakken en dat zou hij zeker moeten doen. De potentie borrelde net zo hard als het brouwproces van bier naast hem. Het is, zoals Douwe Doorduin zelf al vertelde, een “work in progress”
Work in Progress: Douwe Doorduin
