Loading...
Recensies 2022

Sweet Toko nieuwe mooie naam op erelijst Coco Maria

VEENHUIZEN – Adinda Meertins heeft de afgelopen jaren een aardige trackrecord als bassist op haar naam gebracht. De Hagenees studeerde Contrabas latin en klassiek aan het Rotterdams conservatorium Codarts, maar reisde al tijdens haar studie naar Cuba om het vak te leren bij Orlando “Cachaito” Lopez. Na het afronden van haar opleiding in Rotterdam vertrok ze naar New York om verder te schaven aan de hand van een aantal grootmeesters in het bassisten vak. Daarna volgde een impressionante reeks bands, waaronder Fuse, Van Merwijk’s Music Machine, Timbazo en Quinteto Tango Extremo om maar een tipje van de sluier op te lichten. De laatste jaren werkte ze in Colombia als bandlid bij Monsieur Periné waarmee ze niet alleen over de hele wereld toerde, maar ook twee Grammy nominaties kreeg en een Latin Grammy op de schoorsteenmantel heeft staan. De stap van al die wereldsteden naar Coco Maria in Veenhuizen is gering. Immers daar stond ook al menig prachtige artiest, zoals bijvoorbeeld Cam Penner, Chastity Brown, Mandolin Orange en Dustbowl Revival. Het is ook een plek waar het klassieke Festival Veenhuizen acts programmeert. Een prachtige locatie voor Sweet Toko de nieuwe formatie van Adinda Meertins die na zes jaar Colombia terug is in haar vaderland. Sweet Toko bestaat naast de bassist uit Efe Erdem op trombone en synths, Ed Verhoeff op gitaar en Luis Mora Matus op drums en speelt “een heerlijke mix van instrumentale Caribische grooves en stadse jazzsolo’s”, zoals Festival Veenhuizen het zelf omschrijft. Een concert waarvoor de uitbater van Coco Maria de nodige voorzorgsmaatregelen nam, want met zijn steekkar werd het horecadeel uitgerust met een nieuwe voorraad verkoelende drankjes. Sweet Toko ging van start met een intro, waarin Efe Erdem, speciaal ingevlogen vanuit Stockholm, direct een proeve van bekwaamheid afleverde voor Adinda Meertens de band introduceerde en het gezelschap verder trok naar ‘I Saw You In The Park’ een eigen nummer met een mooie vlotheid waarin het spel van Erdem de snelheid er in bracht en een mooie vrolijkheid, maar Ed Verhoeff met zijn gitaar spel dat balanceerde en er de rust in bracht. Een hele fijne opening en niet de enige keer deze middag dat beide instrumenten elkaar in evenwicht hielden. Het volgende punt op de agenda was ‘Red Clay’ een stuk van jazztrompettist Freddie Hubbard en een belangrijk stuk in de jazz, want het zette de deur open naar meer fusion, zoals ook Sweet Toko dat brengt. Hier was het Meertins zelf die intro bastte voor langzamerhand de percussie van Luis Mora Matus, de synths, gitaar en tenslotte trombone bijvielen. Het was één van de nummers waarin met de synths nogal spacy effecten werden gebruikt. In dit nummer werkte dat prachtig, maar in de loop van het concert werden ze vaker ingezet en daar was het een dunne lijn tussen kunst en kitsch. Meertins gaf bij veel van de nummers een mooie rustige uitleg en iets van achtergrond. Ze had een componerende vriend gevraagd iets simpels voor de band te schrijven. Een taakomschrijving die voor meerdere interpretaties vatbaar is, want waar voor Meertins bepaalde loopjes op de bas vanzelfsprekend zijn, lukt dat een ander niet na een leven lang studie en dus kwam er nog een best gecompliceerd stuk met veel latin invloeden met de naam ‘Tropical Blue’ uit de bus, waarin rustig zowel gitaar, trombone en drums hun moment in het zonnetje hadden. Adinda Meertins was zelf de muzikante die het minst in het oog sprong, maar toch de olie in de motor was van Sweet Toko, maar nu en dan mag ze echt nog meer op de voorgrond treden met haar babybas en daarin ook iets brutaler zijn. Een andere vriend schreef ‘Adinda’s Groove’, een rustig stuk, met heftigere gitaar accenten en aanvankelijk erg tranquilo volgde ‘Obsesion’, maar dit nummer had een mooi verloop en werd steeds meer uptempo met mooi drum grooves van Matus die in gesprek ging met de gitaar van Verhoeff. Het eindigde prachtig met het sterke ‘Bozzy Nova’ geschreven voor Meertins door Jason Lindner, onder andere bekend van zijn werk met Lauryn Hill. In dit prachtige latin nummer werd het steeds robuuster en hadden alle muzikanten nog even hun moment van glorie. Een heerlijk zomerse vibe waarbij zowel de prachtige muziek als het prettig schijnende zonnetje de temperatuur deed oplopen. Weer een mooie naam op het palmares van Coco Maria.