LEEUWARDEN – De set-up van het optreden van SOAK tijdens Explore the North in De Harmonie in Leeuwarden beloofden een intiem optreden. Niet met band, maar solo zou Bridie Monds-Watson de liedjes ten gehore brengen. De vraag vooraf was hoe dat zou uitpakken. Kon de artiest met alleen een gitaar de zaal betoveren. Een uurtje later kon het antwoord worden gegeven en dat was een volmondig ja! In die opzet was SOAK volledig geslaagd. SOAK dook op in 2014 en de artiest uit Derry in Noord-Ierland bracht een jaar later het studio album ‘Before We Forgot How to Dream’ uit. Het was een debuut dat zeker niet onopgemerkt voorbij ging, want al snel stond SOAK in de schijnwerpers met haar zeer fraaie indie-folk en soulvolle dromerige popliedjes. De naam SOAK straat ook voor een samentrekking van Folk en Soul. Dit debuutalbum werd opgevolgd door ‘Grim Town’ en het album dat SOAK naar Leeuwarden bracht is het dit jaar verschenen ‘If I Never Know You Like This Again’. Wederom een prachtige plaat die met egards is ontvangen. Met diezelfde egards werd SOAK ook verwelkomt door het Explore the North publiek. Wat belangrijk is bij een solo optreden in een grote zaal is dat je er als artiest er in slaagt om het intiem te maken en persoonlijk. Die opzet lukt helemaal. SOAK ging lekker in gesprek met het publiek, vertelde over de Nederlandse roots van haar schoonfamilie en bracht de liedjes klein en maakte het zo mooi persoonlijk, waardoor de grote zaal kromp tot een soort huiskamer, waar het publiek aan de voeten zat van Bridie Monds-Watson die de verhalen vertelde en bijbehorende liedjes zong. Het optreden ging van start met ‘Last July’. Direct was er een fijne intensiteit in dit nummer dat zich rustig ontvouwde over het gelukzalige gevoel van een nieuwe liefde en direct ook de angst dat het maar tijdelijk is. Prachtig was ‘Purgatory’, een liedje over, zo legde SOAK uit, het ergste verwachten en hoe dat je beïnvloed. In dit nummer sloeg de artiest een andere toon aan. Het was een stuk robuuster, vooral in het gitaar spel. Direct een mooie opbouw en even later volgde dan ook het volgende hoogtepunt met ‘Bleach’ dat zich traag ontvouwde. Het is één van de nummers van SOAK die prachtige intrigerende teksten heeft die een talent als tekstschrijver verraden. In ‘Bleach’ gaat het om een partner die verkozen heeft om naar Japan te gaan en Bridie Monds-Jackson achter te laten, maar het vinden van een haar of het ruiken van een vleug van een geur brengt zoveel herinneringen terug. Krachtige bezweringen zijn deze lyrics met een grote mate van oprechtheid en openheid. Het is een inkijkje in het leven van SOAK. Op het podium bleef SOAK relaxt de nummers aankondigen, geinen met het publiek en ondertussen prachtige liedjes afleveren als ‘Garden’ en ‘Pretzel’. SOAK voelde zich thuis, liet de setlist los en bracht een heel gevoelige trage en naamloze song, die pas net is ontsproten aan het creatieve brein van de artiest. Een ander nieuw mummer was ‘KCAL’ en ook dit was ingetogen en sensibel. Prachtig slaagde SOAK er in het publiek te blijven boeien en als de artiest zong, was het muisstil in nummers als ‘Red Eyes’ en ‘Everybody Loves You’, een nummer over ontkenning. Het einde kwam eigenlijk te vroeg na het mooie ‘Sea Creatures’ en eindigde indringend met ‘Swear Jar’. Het optreden van SOAK was fantastisch. Heel gewoon, heel persoonlijk, met prachtige zang en sterk gitaarspel betrok SOAK iedereen bij de songs deze dag in Leeuwarden. Een optreden waarvoor je stil komt luisteren en dat nog lang blijft hangen. Een artiest om nog eens te gaan zien, met of zonder band.
SOAK overtuigt ook solo
