OOSTERWOLDE – Gewoon op het dorpsplein voor Trambaan 8 organiseerde De Kortsluiting zijn Sunday Sessions samen met Pop Friesland en programmeerde daarvoor Sarah Sötemann als openingsact. Sarah Sötemann is in het Noorden nog niet de meest bekende naam. Wellicht gaan er meer lichtjes branden voor haar band Sarah en de Mannen. De zangeres verhuisde zelf nog niet zo heel lang geleden van Amsterdam naar Leeuwarden en na al die emigratieperikelen van Holland naar Friesland pakt ze nu weer haar muzikale loopbaan voortvarend aan. In een Friese songwriter competitie gooit ze hoge ogen en dat resulteerde om ook in Oosterwolde het publiek te mogen vermaken met haar hilarische, serieuze, vermakelijke en ontroerende teksten. Sarah Sötemann schrijft voornamelijk liedjes die als vehikel dienen om haar fraaie zinnen te accentueren. Haar set opende ze met ‘Nog Een Keer’, een liedje over hoe het soms eenvoudiger is om seks te hebben dan om te praten. Prachtig verpakt in een geestige uitvoering met termen die niet elke zondagmiddag op een dorpsplein ion Oosterwolde zullen klinken is dit toch eigenlijk een triest liedje over communicatie. Ook een item in ‘Vertrouw’ waarin de hoofdpersoon haar geliefde om vertrouwen vraagt. Meer van de maatschappijkritiek is het ‘Groentelied’ dat ook onder de titel ‘Plastic Soep’ bekend staat. Hierin staat de drang naar perfectie, in dit geval de perfecte groente centraal, waarin zelfs niet de suggestie dat een slak het slablad heeft betreden uiteindelijk in een samen geprakte hutspot waar van de perfectie weinig overblijft.” Sarah Sötemann zette zich duidelijk en goed neer. Haar liedjes hebben een cabareteske kwaliteit. De setlist werd ter plaatse geschreven om eerst even aan te voelen hoe de omgeving is. In meer intiemere kring zal dan moeten worden genoten van een nog onthullender liedje, want dat werd ongepast verklaard door de zangeres. Op een prettige manier werd de zaak aan één gepraat, waarbij nu en dan het nog best iets inhoudelijker mocht in haar aankondigingen. Ze speelde mooi in op haar omgeving, betrok wandelaars en zette haar refrein een fractie later in als er net een luidruchtig voertuig passeerde. Haar stem is mooi verstaanbaar en haar gitaarspel degelijk. Overal is te merken dat ze een passie heeft voor taal. Dat is te merken in een schuin liedje als ‘Afblijven’ of het sprookjesachtige ‘St Dracus en de Joor’ wat is geïnspireerd op een gedicht van John O’Mill. Na het mooie en erg gevoelige ‘Restjes’ begon de zangeres een beetje te rommelen. ‘Het Kloten Lied’ kwam niet helemaal tot zijn recht, ondanks dat het een erg fraai nummer is. Het serieuze en rustig gebrachte ‘Mijn Huis’ was dan weer prachtig, maar het spontaan ingevoegde ‘Paradox’ en het André Manuel nummer ‘De Kraaien’ weer wat rommeliger. Gelukkig sloot Sarah Sötemann prachtig af, zomaar op een zonnige zondagmiddag in Oosterwolde met ‘De Tuin’. Als de automatismen in bepaalde nummers weer helemaal terug zijn heeft Friesland er een originele en erg vermakelijke en diepzinnige singersongwriter bij.
Sarah Sötemann verrast met fijne teksten
