SCHEEMDA – Een schraal winters zonnetje verdrong de lampen van Grasnapolsky en zette in De Toekomst Rommy Gabay in het licht. De zangeres uit Utrecht, voorheen uit Noordelijke contreien, was naar Scheemda gekomen met een koffer vol heel persoonlijke liedjes en haar prima band. De artieste heeft een behoorlijke naam opgebouwd en regelmatig bewees ze ook waarom dat was, hoewel ze het met de opbouw van haar setlist het zichzelf niet eenvoudig maakte. De zangeres die zo eenvoudig van soul via pop naar hiphop gaat blijft echter een pareltje waar nog veel van verwacht mag worden.
De Utrechtse vestigde al een mooie reputatie in het Noorden, voor ze via de Popronde ook nationaal op de deur klopte. Gabay was één van de meest geïnviteerde acts en kon rekenen druk bezochte optredens tijdens het reizende showcasefestival, waar ook regelmatig mensen uit de muziekindustrie nieuwsgierig hun hoofd om de deur staken om zelf eens te proeven wat er gaande was rondom deze act. Wellicht dat ook het team van Grasnapolsky daar toe behoorde en enthousiast geworden haar boekte voor het festival. Na de Popronde mocht Gabay zich presenteren tijdens Eurosonic / Noorderslag en via tal van optredens en begeleiding van een aantal organisaties die helpen artiesten puntjes op de spreekwoordelijke i te zetten staat er nu een volwassen artieste.
In Scheemda begon Rommy Gabay met haar band sterk aan het optreden. Een piano kondigde haar aan en volgden sterke nummers als het vlotte en felle ‘Lovin You’ en ‘No Room’, waarbij ook haar ook haar rapkwaliteiten aan de orde kwamen en mooi contrasteerden met ingetogen kwetsbare zangpassages. Het resulteerde in een eerste hoogtepunt van het optreden met het prachtige ‘What If’. In het nummer schetst ze hoe het soms beter is om los te laten dan vasthouden aan wat is, hoewel je eigenlijk wel weet dat dit een situatie is die niet werkt. Met haar introducties weet de frontvrouw steeds rustig het publiek erbij te betrekken, maar ook de interesse in de liedjes te vergroten. ‘What If’ was rustig en gevoelig en erg mooi en voelde diep persoonlijk en oprecht. Het werd gevolgd door ‘Lotus’, wat, zo vertelde Gabay, ging over de eerste keer dat ze verliefd werd op een meisje, iets zwoeler, maar ook rustig en gevoelig in dit samen met haar gitarist Jelle Mulder geschreven nummer, waar Mulder ook vocaal een bijdrage aan leverde, zoals hij dat deed aan meerdere nummers. Hierna volgde het rustige en gevoelige ‘Youth’ wat aanvankelijk ging over de corona periode, wat voor veel jongeren een moeilijke tijd was, maar nu voor haar een andere betekenis heeft gekregen en veel meer gaat over haar verhuizing naar Utrecht en je plek vinden in een andere stad. Drie nummers die op zich allemaal heel mooi zijn, maar achter elkaar er voor zorgden dat de belangstelling in de zaal afbrokkelde en mensen op tijdsschema’s gingen kijken wat er nog meer te doen was. Drie rustige songs was net iets teveel van het goede, juist ook omdat daarna de band het weer oppikte pittige songs zoals met een drum intro ’18’ dat vlot was met een fijne rap en ook ‘Wake Up’ was lekker uptempo, waarna het al swingende werd afgesloten met onder andere ‘Remedy’ waarbij de zangeres uitnodigde tot dansen en ‘Still Feel It’. De volgorde zat Rommy Gabay wat in de weg en daar moet ze nog even over gaan nadenken, maar duidelijk was toch dat ze veel te bieden heeft met haar lekkere jazzy soul en pop, met dar randje hiphop.