GRONINGEN – Het was te merken dat de toer zijn weerslag begon te krijgen op Leonhardt. De Amerikaanse roots artiest had op zondag twee shows en Meppel gedaan, waarvan de laatste tot diep in de nacht en stond een dag later alweer op de stoep van ’t Kantoor in Groningen. Ook daar zette Christopher Lee Rutledge zich weer voor de volle honderd procent in, maar zo nu en dan was toch te merken voor de mensen die hem vaker aan het werk hadden gezien dat een goede nachtrust zeer gewenst was. Desondanks slaagde Leonhardt er in een mooie en degelijke show neer te zetten in Groningen. Nog rustig zette Rutledge op zijn gitaar de zaak in beweging met ‘Black Water’ om het tempo er iets meer in te brengen met ‘Storm Chaser’. Het is een artiest die als je gaat voor zijn stijl, dan vind je het erg mooi. Het is vaak monotoon op één tempo met deze keer weer mooi degelijk gitaarspel dat hij in een enorm tempo kan volhouden. Het is krachtig, het is ruig en bij tijden imponerend. Na een erg robuust ‘Hate Fear’ bouwde deze artiest ook een bedachtzamer moment in met ‘Welcome to Hell’ Een erg donker liedje zoals de ook in het echte leven door de nodige tegenslagen getroffen Rutledge, veelal heeft. Hij kan het met overtuiging zingen, want hij heeft ook deze kant van het bestaan ervaren en weet waarover hij praat. Die ervaringen neemt hij mee in liedjes die vaak deze zelfkant van het bestaan weergeven, maar ook op hun manier optimistisch en positief zijn, zoals alleen muziek dat kan zijn. Verrassend was de cover ‘Earth Angel’. Het meest bekende nummer van The Penguins die het in 1959 uitbrachten is vaak door anderen gebracht en ook de versie die Leonhardt op de planken bracht in ’t Kantoor was aansprekend. Hij besloot zijn set resoluut met ‘Texas Rose’ Hij besloot zijn set met ‘Rosemary’ dat weer een hoog tempo bevatte en erg mooi was. Het was een nummer van zijn oudere album ‘Open Deep’ uit 2013. In de tweede set veel werk van zijn nieuwere CD ‘The Devil has Arrived’. Wederom met een mooie afwisseling tussen de gitaar en de resonator, met nummers als ‘Dusty Trail’, ‘Colorado Peach’ en ‘Waiting for that Train’. Niet het meest scherpe concert dat Leonhardt, een geregelde gast in Groningen, gaf, maar wederom meer dan de moeite waard.
Robuust spel bij Leonhardt in ’t Kantoor
